Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie - Wyniki wyszukiwania: muzeum

Ferie w Muzeum w Szczytnie

Wynik: 16 2019-01-14 12:18:59

Warsztaty zimowe o świecie zwierząt Warmii i Mazur oraz zajęcia plastyczne. Informacje i zapisy: tel. 89 624 24 37 Muzeum Mazurskie w Szczytnie 21.01.2019-08.02.2019. 2506

https://muzeum.olsztyn.pl/5181,ferie-w-muzeum-w-szczytnie.html

Muzeum w Gazecie, 18.01.2019 r.

Wynik: 16 2019-01-18 14:12:18

Historię działalności olsztyńskiego Teatru im. Stefana Jaracza można podzielić na dwa okresy. Pierwszy z nich to okres dwudziestolecia międzywojennego. Wówczas w Olsztynie, w 1925 roku, założono Południowo – Wschodniopruski Teatr Krajowy. Jego prezesem był Max Worgitzki – pisarz i prezes niemieckiego Związku Warmiaków i Mazurów oraz prezes wydziału propagandy olsztyńskiego okręgu Wschodniopruskiej Służby Ojczyźnianej. Siedziba Teatru mieściła się w budynku oficjalnie nazwanym Der Treudank (z niem. „dar wdzięczności” za zwycięstwo w plebiscycie 1920 roku). Wystawiane wówczas sztuki teatralne oraz operowe prezentowane były w języku niemieckim. Drugim okresem działalności Teatru, jest czas po zakończeniu II wojny światowej. Dnia 18 listopada 1945 r. na teatralnych deskach wystawiono premierową sztukę w języku polskim. Było to przedstawienie pt.: „Moralność Pani Dulskiej”. Pierwszy powojenny zespół aktorski tworzyli m.in. Maria Homerska, Zygmunt Chmielewski i Eugenia Śnieżko – Szafnaglowa. W 1946 r. instytucji nadano imię Stefana Jaracza. W zbiorach Biblioteki Muzeum Warmii i Mazur znajduje się unikatowa pamiątka związana z działalnością Teatru. Jest to dyplom wręczony Dyrektorowi Teatru – Aleksandrowi Sewrukowi, z okazji 15.lecia jego powojennej działalności.

https://muzeum.olsztyn.pl/5184,muzeum-w-gazecie-18012019-r.html

Muzeum w Gazecie, 22.02.2019

Wynik: 16 2019-02-22 11:30:45

Istniejący już w starożytności pomysł na portret w miniaturze zyskał popularność w dobie renesansu. Forma małych wizerunków ulegała zmianom i modom podobnie jak portret w malarstwie sztalugowym, a niewielkie portreciki nieprzerwanie cieszyły się ogromnym powodzeniem. Miniatury powstawały na podobraziu z kości słoniowej, papierze, metalu lub, jak w prezentowanym obiekcie, na podłożu ceramicznym. Twórczość tego rodzaju najpełniej rozwinęła się na terenie Anglii, Francji i Austrii. Prezentowany portrecik przedstawia siedzącą młodą kobietę ubraną w czarną atłasową suknię o suto marszczonym dole i wąskich rękawach. W lewej dłoni portretowana trzyma mały bukiecik ułożony na podołku. Jej ciemne włosy są zaczesane gładko, uszy przyozdobione delikatnymi perłowymi kolczykami. Z jasnej, lekko zaróżowionej twarzy, spod prostych brwi spoglądają na nas ciemne oczy. Twarz oddaje emocje portretowanej. Nie jest to konwencjonalny, słodki uśmiech, nie jest to również zaduma. Młoda kobieta świadomie wpatruje się w widza, brwi ma nieznacznie ściągnięte, co nadaje obliczu lekko nadąsany wyraz. Można różnie interpretować taką mimikę jako zniecierpliwienie? Zagniewanie? Smutek? Niezaprzeczalnie twarz i cała postać żyje, wyczuwalne jest napięcie i jakby chęć powstania z zajmowanego krzesła. Kluczem do zrozumienia mowy ciała postaci wydają się szczegóły, takie jak czarna, w przypadku młodej osoby najprawdopodobniej żałobna suknia oraz detal możliwy do dostrzeżenia w powiększeniu. Prawa ręka oparta o krawędź stołu, co kompozycyjnie wzmacnia efekt prezentacji, ozdobiona jest delikatną bransoletką i pierścionkiem. Biżuteria w formie plecionego sznureczka wydaje się być wykonana z włosów. Tego rodzaju misterne pamiątki po bliskich osobach zmarłych lub miłych sercu, a w inny sposób nieobecnych spotykamy w wielu epokach, jednak popularność ich znacząco wzrosła w XIX stuleciu. Wyraz twarzy, kolor sukni i pamiątkowa biżuteria sugerować zatem mogą przedstawienie żałoby. Portret w miniaturze można oglądać w holu Muzeum w godzinach pracy instytucji. Eksponat w zbiorach MWiM w Dziale Sztuki Dawnej.

https://muzeum.olsztyn.pl/5201,muzeum-w-gazecie-22022019.html

Muzeum w Gazecie, 8.03.2019 r.

Wynik: 16 2019-03-07 09:23:38

Była bojowniczką o prawa kobiet. Uważana jest za jedną z prekursorek feminizmu w Polsce. Była autorką podstawy programowej nauczania dziewcząt w kierunku naukowym albo rodzinno-gospodarczym. Jej idee były bardzo postępowe i rewolucyjne jak na tamte czasy. Z tej okazji Biblioteka Muzeum Warmii i Mazur prezentuje rękopis wiersza pt.: „Dla moich dziewczynek”. Znajduje się on w pamiętniku, którego właścicielką prawdopodobnie była Wiktoria Żmichowska (1813 ? -1899); (jedna z pięciu sióstr Narcyzy Żmichowskiej), która wyszła za mąż za Ludwika Lewińskiego, właściciela majątku Rzeczyca w rawskim. Wiersz został wpisany do sztambucha przez Narcyzę Żmichowską w dniu 11 listopada 1851 r. w majątku Rzeczyca. Pamiętnik składa się z luźnych kart o pozłacanych brzegach. Umieszczone są one w ozdobnym pudełeczku z napisem „Album”. Wpisy są wykonane tuszem i mimo upływu wielu lat, są nadal bardzo czytelne. Autorami większości dedykacji byli członkowie rodziny i przyjaciele. 2511

https://muzeum.olsztyn.pl/5208,muzeum-w-gazecie-8032019-r.html

Muzeum w Gazecie, 5.04.2019 r.

Wynik: 16 2019-04-04 08:24:24

Biblioteka Muzeum Warmii i Mazur prezentuje zeszyt z zapiskami rękopiśmiennymi Pauliny Grodzińskiej (1837-1918), siostrzenicy Narcyzy Żmichowskiej (1819-1876) – powieściopisarki i poetki. W 2013 r. został on wraz z innymi rodzinnymi pamiątkami, przekazany w darze do zbiorów Biblioteki przez Pana Marka Żejmo z Olsztyna. Zeszyt jest nieduży, oprawiony w szarą papierową okładkę. Wpisy są wykonane tuszem i mimo upływu ponad stu lat są nadal bardzo wyraźne i czytelne. Składa się on z dwóch części. Pierwsza zawiera teksty pisane wierszem. Z początkowego akapitu dowiadujemy się dokładnie kiedy, i dla kogo były pisane: „Do zmarłych moich w miesiącu maju w roku 1918, kończąc lat osiemdziesiąt jeden pisała Paulina Grodzińska”. Dokonała w nich podsumowania swojego życia, powracając myślami do rodziców, sióstr, braci, dzieci a nawet wnuczki Marychny. Druga część zawiera wiersze i pieśni patriotyczne różnych autorów m.in. „List z Sybiru” Artura Oppmana; „Cześć polskiej ziemi, cześć! Feliksa Frankowskiego, „Boże, coś Polskę” Alojzego Felińskiego. Matką Pauliny Grodzińskiej była Wiktoria Lewińska, jedna z pięciu sióstr Narcyzy Żmichowskiej. Zaś jej ojcem był Ludwik Lewiński – właściciel majątku Rzeczyca w powiecie rawskim. Ich córka, Paulina wyszła za mąż za Leona Grodzińskiego – właściciela majątku Dębowa Góra (wieś położona na krawędzi doliny Pilicy, niedaleko Rzeczycy). Mieli dwoje dzieci: syna Kazimierza i córkę Marię. 2525

https://muzeum.olsztyn.pl/5236,muzeum-w-gazecie-5042019-r.html

Muzeum w Gazecie, 10.05.2019 r.

Wynik: 16 2019-05-09 10:37:22

W 2019 roku Biblioteka Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie otrzymała spuściznę po Edwardzie Martuszewskim (1921-1982) – olsztyńskim historyku, publicyście, tłumaczu, krytyku literackim i teatralnym. Wśród wielu rękopisów, maszynopisów i dokumentów wyróżnia się teczka z napisem: Ankieta „Wsi” z 1949 r. – listy po włosku. Zawiera ona pisma skierowane do uczestników ankiety i ich odpowiedzi. Przeprowadziła ją w 1949 r., redakcja tygodnika społeczno-kulturalnego pt.: „Wieś” wśród włoskich pisarzy i polityków. Dotyczyła ona ich uczestnictwa w Światowym Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju. Większość odpowiedzi, to oryginalne teksty rękopiśmienne lub maszynopisy w języku włoskim, od ludzi znanych w tym czasie z pierwszych stron gazet m.in.: Emilio Sereni, Sibilla Aleramo, Renato Guttuso. Najciekawszy, który poniżej prezentujemy, to list własnoręcznie napisany przez włoskiego poetę Salvatore Quasimodo (1901-1968) - Laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1959. Uczestnika Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu w 1948 r. i II Kongresu Obrońców Pokoju w Warszawie w 1950 r., gdzie został wybrany w skład Światowej Rady Pokoju. List został napisany 13.04.1949 r. w Milano i jest adresowany do Redakcji czasopisma „Wieś” w Łodzi. Z jego treści wynika iż Salvatore Quasimodo był zdecydowanym antyfaszystą. Propagował wolność i pokój na całym świecie. Pismo „Wieś” było wydawane w latach 1945-1954. Na jego łamach opisywano zagadnienia organizacji i programy ideologicznego rozwoju życia kulturalnego wsi. Kształtowano obraz nowej inteligencji w Polsce. Zachowała się znikoma część tekstów tłumaczonych na język polski przez Edwarda Martuszewskiego, który w tym czasie współpracował z czasopismem i był tam zatrudniony jako tłumacz.

https://muzeum.olsztyn.pl/5252,muzeum-w-gazecie-10052019-r.html

Muzeum w Gazecie, 23 maja 2019 r.

Wynik: 16 2019-05-23 08:35:49

W zbiorach etnograficznych Muzeum Warmii i Mazur oprócz dawnej warmińskiej rzeźby o charakterze sakralnym, znajdują się obiekty sztuki współczesnej określanej mianem ludowej. Do tego zespołu należy prezentowana rzeźba autorstwa Henryka Klewiado zatytułowana „Matka z dzieckiem”, którą prezentujemy w związku ze zbliżającym się Dniem Matki. Ten niewielki, mierzący zaledwie 20 cm, obiekt przedstawia stojącą postać kobiecą, która trzyma na ręku dziecko. Kobieta ubrana jest w długą suknię i obszerną chustę okrywającą głowę, ramiona oraz dziecko. Mimo surowego wyrazu twarzy, w opiekuńczym geście objęcia i przytulenia dziecka do policzka wyraża się pełnia matczynej miłości i czułości. Rzeźba ta została wykonana w II połowie XX wieku i jest reprezentatywna dla twórczości artysty. Henryk Klewiado urodził się w 1918 roku w małej miejscowości Hermaniszki (obecnie Białoruś). W czasie wojny był partyzantem, to wtedy przyjął pseudonim Stanisław Romejko, którym posługiwał się również później. Po wojnie mieszkał w Głownie k. Łowicza, w 1966 roku, odnaleziony przez siostrę, zamieszkał w Olsztynie na Likuzach. Rzeźbić zaczął około 1953 roku, był samoukiem, do pracy używał drewna z olchy, topoli, lipy oraz wierzby. W jego twórczości dominujące są trzy nurty: patriotyczny - rzeźby kosynierów, ułanów, kościuszkowców, ewangeliczny - niemal cały cykl Drogi Krzyżowej oraz realistyczny – rzeźby przedstawiające prace na roli i inne czynności gospodarskie.

https://muzeum.olsztyn.pl/5274,muzeum-w-gazecie-23-maja-2019-r.html

Muzeum w Gazecie, 30 maja 2019 r.

Wynik: 16 2019-05-30 10:12:29

W zbiorach Archiwum Muzeum Warmii i Mazur znajduje się zespół niepowtarzalnych fotografii uwiecznionych na szklanych płytach, przedstawiających wygląd przedwojennych kamienic Starego Miasta. Prezentowane zdjęcia dokumentują zabudowę pierzei zachodniej, współcześnie kojarzonej m.in. z kinem „Awangarda”. Rozpoczynamy nasz spacer od strony Starego Ratusza. Pierwsza kamienica to sklep Eugeniusza Bonheima, który nie poskąpił reklamy na swoich witrynach. Kamienica z trójkątnym szczytem i rzeźbą kobiety we wnęce to dawne kino Luisen Theater z afiszem filmu: „Morski Jastrząb”, mającym swoją premierę w 1924 roku. Następny w kolejności jest sklep kolonialny Danielzig, kuszący towarami z dalekich stron. Najwyższy budynek z wykuszem mieści piwiarnię słynnego browaru monachijskiego. Opodal znajduje się sklep z galanterią skórzaną prowadzony przez Daniela, którego fragment został udokumentowany na drugiej płycie. Z Danielem sąsiaduje najmniejsza kamienica starego rynku, mieszcząca sklep z nasionami i przyrządami ogrodniczymi Otto Weiss’a. Kamienica jest wzbogacona o liczne detale architektoniczne: posiada gzymsy oraz ornament roślinny pod szczytem. W kolejnym mijanym budynku umiejscowiono drogerię, natomiast dwie bliźniacze kamienice z attyką, zamykające pierzeję mieściły pod swoim dachem restaurację oraz sklep z artykułami domowymi Leo Landshuta, zachęcającego potencjalnych klientów ceną 95 fenigów za towar. Zdjęcia zostały wykonane przez anonimowe olsztyńskie Foto Atelier, a zaprezentowano je mieszkańcom Olsztyna w trakcie tegorocznej Nocy Muzeów. 2540

https://muzeum.olsztyn.pl/5278,muzeum-w-gazecie-30-maja-2019-r.html

Muzeum w Gazecie, 7 czerwca 2019

Wynik: 16 2019-06-07 10:21:12

Prezentujemy kolejne dwa zdjęcia dokumentujące wygląd przedwojennego Starego Miasta. Tym razem, „przejdziemy się” wzdłuż kamienic pierzei wschodniej. „Zwiedzanie” rozpoczniemy od strony Wysokiej Bramy. Pierwszy z budynków o dachu mansardowym i przeszklonej fasadzie mieścił dom handlowy należący do rodzinnego przedsiębiorstwa Conitzera. Obuwie przedwojenni mieszkańcy Olsztyna mogli kupić w znajdującym się obok zakładzie Conrada Tacka. Sąsiadujący z Tackiem handlarz, Lewinski, prowadził sklep z odzieżą w dobrych cenach. W pierwszej z podcieniowych, wysuniętych kamienic, zakupy mogli zrobić miłośnicy likierów. W drugiej, zainteresowani technicznymi nowinkami spotykali się szeroką ofertą radioodbiorników i artykułów oświetleniowych, przygotowaną przez Karla Neumanna. Warto zaznaczyć, że Neumann posiadał swój sklep w tym samym miejscu, w którym niegdyś mieszkał Jan z Łajs, pierwszy sołtys i zasadźca Olsztyna. Co prawda, nie była to ta sama kamienica, niszczona przez wojny i pożary, wielokrotnie odbudowywana w ciągu wieków, ale z całą pewnością ta sama parcela. Udokumentowany na drugiej fotografii sklep Max’a Silberstein’a był ceniony za tkaniny wysokiej jakości. To u niego, zaopatrywali się w ubrania zamożniejsi mieszkańcy miasta. W sąsiadującej z nim kamienicy o kosztownie zdobionym szczycie, swoje usługi oferowali między innymi krawiec, pracz, kapelusznik... Najskromniejszy z uwiecznionych na płytce sklepów z szyldem A.Rozka oferował artykuły gospodarstwa domowego. Pierzeję kończy czterokondygnacyjna kamienica o płaskim dachu, bogato ornamentowana, w której czekała na klientów cała gama produktów sprowadzanych z kolonii oraz lokal Maxa Marcusa, gdzie można było odpocząć po intensywnym dniu spędzonym na zakupach. Fotografie zostały zaprezentowane w trakcie tegorocznej Nocy Muzeów i znajdują się w Archiwum Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie. 2545

https://muzeum.olsztyn.pl/5284,muzeum-w-gazecie-7-czerwca-2019.html

Muzeum w Gazecie, 13 czerwca 2019

Wynik: 16 2019-06-13 12:07:48

13 czerwca br. mija 170. rocznica urodzin Antoniego Osuchowskiego (1849-1928) – wybitnego polskiego prawnika, publicysty, działacza narodowego. Z tej okazji Biblioteka Muzeum Warmii i Mazur prezentuje maszynopis pracy doktorskiej pt.: „Działalność społeczna Antoniego Osuchowskiego (1849-1928)” autorstwa Eugeniusza Tryniszewskiego (1930-1991). Dysertacja została napisana w Instytucie Historii PAN w Warszawie w 1980 r., pod kierunkiem prof. dr hab. Mariana Marka Drozdowskiego. W 1985 r. olsztyńska oficyna „Pojezierze” w ramach serii „Biografie”, wydała tą rozprawę w formie książkowej. Antoni Osuchowski urodził się 13 czerwca 1849 r. w Paryżu. Tu ukończył szkołę podstawową. Dalszą edukację kontynuował w Warszawie. Studiował na Wydziale Prawa i Administracji Szkoły Głównej Warszawskiej. Po ukończeniu nauki podjął praktykę prawniczą, najpierw jako patron trybunału cywilnego, a od roku 1876 jako adwokat przysięgły przy Sądzie Okręgowym w Warszawie. Był doskonałym prawnikiem. Mimo wielu sukcesów zawodowych, zrezygnował z adwokatury i poświęcił się pracy społecznej. Głównym celem jego nowej pracy było zbieranie funduszy na potrzeby oświatowe i kulturalne dla Polaków na terenach wszystkich zaborów. Finansował m.in. wydawanie „Gazety Ludowej” w Ełku oraz „Mazura” w Szczytnie. Pisma te miały na celu przeciwdziałanie germanizacji Mazurów. Również w Szczytnie dzięki zaangażowaniu A. Osuchowskiego powstał Bank Mazurski. Od 1903 r. zajmował się organizowaniem polskich bibliotek i czytelni. W 1905 r. wraz z Henrykiem Sienkiewiczem doprowadził do powstania Polskiej Macierzy Szkolnej. W listopadzie 1918 r. z inicjatywy A. Osuchowskiego powołano Warszawski Komitet Obrony Lwowa. Był też współzałożycielem Towarzystwa Opieki Kulturalnej nad Polakami za Granicą im. A. Mickiewicza. Organizował również pomoc materialną dla działaczy plebiscytowych. W uznaniu zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej w 1921 r. został odznaczony Orderem Orła Białego. Zmarł 9 stycznia 1928 r. w Warszawie i został pochowany z honorami na Cmentarzu Powązkowskim.

https://muzeum.olsztyn.pl/5285,muzeum-w-gazecie-13-czerwca-2019.html

Wyniki wyszukiwania słowa 'muzeum'