Pamiątka związana z działalnością Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie
Historię działalności olsztyńskiego Teatru im. Stefana Jaracza można podzielić na dwa okresy. Pierwszy z nich to okres dwudziestolecia międzywojennego. Wówczas w Olsztynie, w 1925 roku, założono Południowo – Wschodniopruski Teatr Krajowy. Jego prezesem był Max Worgitzki – pisarz i prezes niemieckiego Związku Warmiaków i Mazurów oraz prezes wydziału propagandy olsztyńskiego okręgu Wschodniopruskiej Służby Ojczyźnianej. Siedziba Teatru mieściła się w budynku oficjalnie nazwanym Der Treudank (z niem. „dar wdzięczności” za zwycięstwo w plebiscycie 1920 roku). Wystawiane wówczas sztuki teatralne oraz operowe prezentowane były w języku niemieckim.
Drugim okresem działalności Teatru, jest czas po zakończeniu II wojny światowej. Dnia 18 listopada 1945 r. na teatralnych deskach wystawiono premierową sztukę w języku polskim. Było to przedstawienie pt.: „Moralność Pani Dulskiej”. Pierwszy powojenny zespół aktorski tworzyli m.in. Maria Homerska, Zygmunt Chmielewski i Eugenia Śnieżko – Szafnaglowa. W 1946 r. instytucji nadano imię Stefana Jaracza.
W zbiorach Biblioteki Muzeum Warmii i Mazur znajduje się unikatowa pamiątka związana z działalnością Teatru. Jest to dyplom wręczony Dyrektorowi Teatru – Aleksandrowi Sewrukowi, z okazji 15.lecia jego powojennej działalności.
Drugim okresem działalności Teatru, jest czas po zakończeniu II wojny światowej. Dnia 18 listopada 1945 r. na teatralnych deskach wystawiono premierową sztukę w języku polskim. Było to przedstawienie pt.: „Moralność Pani Dulskiej”. Pierwszy powojenny zespół aktorski tworzyli m.in. Maria Homerska, Zygmunt Chmielewski i Eugenia Śnieżko – Szafnaglowa. W 1946 r. instytucji nadano imię Stefana Jaracza.
W zbiorach Biblioteki Muzeum Warmii i Mazur znajduje się unikatowa pamiątka związana z działalnością Teatru. Jest to dyplom wręczony Dyrektorowi Teatru – Aleksandrowi Sewrukowi, z okazji 15.lecia jego powojennej działalności.
