W związku z dzisiejszym świętem wszystkich mam chcielibyśmy zwrócić Państwa uwagę na rzeźbę będącą przedstawieniem najsłynniejszej, znanej nam wszystkim matki – Marii z Nazaretu, którą można zobaczyć na naszej wystawie „Współistotny. Wizerunek Chrystusa w sztuce ze zbiorów Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie”.
Rzeźba ukazuje Matkę Boską trzymającą w ramionach swego syna Jezusa. Do kolekcji muzeum trafiła z Pietrzwałdu. Prawdopodobnie pierwotnie znajdowała się w kościele w Grabowie na Ziemi Lubawskiej. Stanowiła środkową część ołtarza szafowego. Została wykonana około 1380 roku przez tzw. warsztat śląski Madonn na lwie. W literaturze pojawia się również określenie stylu Madonn na lwach, którego genezy historycy sztuki doszukują się m.in. w Czechach. Badacze wyodrębniają tzw. pruski krąg Madonn na lwach, powstały zapewne pod wpływem obecności na Pomorzu warsztatu śląskiego. Rzeźba ze zbiorów Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie jest doskonałym przykładem obiektu w konwencji tego typu, mimo że pod stopami Madonny brak lwów obecnych w większości przedstawień. Zwykle Matka Boska ukazywana była w obecności lwa leżącego pod jej stopami lub na tronie unoszonym przez dwa lwy. Jak nietrudno się domyślić, właśnie od tego motywu pochodzi nazwa stylu. Obecność lwów wiązana jest m.in. z biblijnym opisem tronu króla Salomona oraz z starotestamentowym proroctwem dotyczącym lwa z pokolenia Judy, w którym upatrywano Chrystusa jako potomka króla Dawida. Symbolicznie lew bywa również rozumiany jako zło nad którym triumfuje Maria. U stóp siedzącej na tronie Madonny z Pietrzwałdu znajdują się natomiast dwa klęczące, podtrzymujące ją bezskrzydłe anioły. Analogicznie do pozostałych przedstawień w tej konwencji Maria odziana jest w długą suknię i płaszcz. Na jej głowie widoczna jest prosta korona. Włosy układają się przy twarzy w kręcone pukle. Uwagę zwraca jej nienaturalna, wystudiowana poza. Prawe kolano znajduje się znacznie wyżej niż lewe. Stopy w spiczastych butach skierowane są w dół. Ukazane diagonalnie Dzieciątko także opiera się o matkę w nieco sztuczny sposób, jakby unosząc się nad jej kolanem. Lewą rączkę trzymającą niewielkie jabłko kładzie na nóżce. Prawą ujmuje podawane mu przez Marię jabłko królewskie, będące insygnium władzy. Mniejszy owoc prawdopodobnie symbolicznie wskazuje na Jezusa jako Nowego Adama, który zbawi świat oraz na rolę Marii w odkupieniu. Charakterystyczne dla rzeźb wykonanych w stylu Madonn na lwach są uśmiechy widoczne na twarzach Matki Boskiej, Dzieciątka Jezus oraz aniołów.
Możemy wyobrazić sobie, że pogodne twarze postaci oraz przedstawiona tu relacja między matką i dzieckiem wywierały duże wrażenie na wiernych, spoglądających na rzeźbę umieszczoną w centrum ołtarza.
