Waszymi głosami muzealną przystawką lutego został stary druk „Hierosolymitana Peregrinatio Illustrissimi Domini Nicolai Christophori Radzivili […]” wydany w Braniewie w 1601 r. (sygn. St.Dr. 250). Eksponat będzie prezentowany w lutym w holu olsztyńskiego zamku.
Biblioteka Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie prezentuje stary druk autorstwa Krzysztofa Mikołaja Radziwiłła, zwanego Sierotką (1549-1616) pt. „Hierosolymitana Peregrinatio Illustrissimi Domini Nicolai Christophori Radzivili, Ducis in Olika et Nyeswiesz, Comitis in Szydlowiec et Myr. etc. IV. Epistolis compraehensa, Ex idiomate Polonica in Latinam linguam translata et nunc primum edita. Thoma Tretero custode varmiensi interprete. Cum Priuilegio S.R.M.”, który wydany został w 1601 r. w Braniewie w drukarni Jerzego Schönfelsa (-1626). Wydawnictwo jest pierwszą, drukowaną edycją pamiętnika Radziwiłła z podróży do Ziemi Świętej, którą odbył w latach 1582–1584. Pierwodruk wydany został po łacinie, a polskojęzyczne wydanie ukazało się w Krakowie w 1607 r. Obie wersje były wielokrotnie wznawiane. Tłumaczono je również na język niemiecki (XVII wiek), rosyjski (XVIII i XIX wiek), a nawet litewski (1990 rok) i białoruski (1994 rok). Najpełniejszym polskim wydaniem jest „Podróż do Ziemi Świętej, Syrii i Egiptu 1582–1584” (Warszawa 1962), w opracowaniu Leszka Kukulskiego.
Radziwiłł był najstarszym synem Elżbiety z Szydłowieckich (1533–1562) i Mikołaja Krzysztofa zwanego „Czarnym” (1515–1565), głowy rodu Radziwiłłów, a także marszałka wielkiego litewskiego. Po ojcu odziedziczył tytuł księcia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a po matce godność hrabiego szydłowieckiego. Wychowany został w duchu protestanckim. Edukację początkową odebrał w domu, następnie uczył się w gimnazjum w Strasburgu i na uniwersytecie w Tybindze. W połowie 1566 roku udał się do Włoch. W Rzymie, gdzie miał okazję rozmawiać z papieżem Piusem V, dokonał konwersji na katolicyzm. Na początku 1567 roku powrócił do Rzeczypospolitej, gdzie odebrał dziedziczne dobra po zmarłych rodzicach. Był wojewodą trockim i wileńskim. W latach 1579-1586 pełnił funkcję marszałka wielkiego litewskiego.
Prezentowany wolumin posiada ozdobną kartę tytułową. Tekst uzupełniony został miedziorytniczym portretem Radziwiłła oraz planem Bazyliki Grobu Chrystusa pt. „Planta Ecclesi”, których autorem jest Tomasz Makowski (1575-1630) - polski sztycharz i kartograf. Tekst wydrukowano w kolorze czarnym w układzie jednoszpaltowym. W druku zastosowano ozdobne inicjały, winiety, finaliki. Na kilku kartach widoczne są marginalia.
Oprawę tomu stanowi deska obleczona brązową skórą, bogato zdobiona o kompozycji ramowej. Widoczne są na niej ślepe tłoczenia — floratury, wzory geometryczne. Część tłoczeń była w przeszłości złocona. W centrum zwierciadła widoczny jest wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus. Kompozycja na obu okładzinach jest taka sama. Na grzbiecie widoczne są garby, które tworzą podwójne zwięzy.
Radziwiłł był najstarszym synem Elżbiety z Szydłowieckich (1533–1562) i Mikołaja Krzysztofa zwanego „Czarnym” (1515–1565), głowy rodu Radziwiłłów, a także marszałka wielkiego litewskiego. Po ojcu odziedziczył tytuł księcia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a po matce godność hrabiego szydłowieckiego. Wychowany został w duchu protestanckim. Edukację początkową odebrał w domu, następnie uczył się w gimnazjum w Strasburgu i na uniwersytecie w Tybindze. W połowie 1566 roku udał się do Włoch. W Rzymie, gdzie miał okazję rozmawiać z papieżem Piusem V, dokonał konwersji na katolicyzm. Na początku 1567 roku powrócił do Rzeczypospolitej, gdzie odebrał dziedziczne dobra po zmarłych rodzicach. Był wojewodą trockim i wileńskim. W latach 1579-1586 pełnił funkcję marszałka wielkiego litewskiego.
Prezentowany wolumin posiada ozdobną kartę tytułową. Tekst uzupełniony został miedziorytniczym portretem Radziwiłła oraz planem Bazyliki Grobu Chrystusa pt. „Planta Ecclesi”, których autorem jest Tomasz Makowski (1575-1630) - polski sztycharz i kartograf. Tekst wydrukowano w kolorze czarnym w układzie jednoszpaltowym. W druku zastosowano ozdobne inicjały, winiety, finaliki. Na kilku kartach widoczne są marginalia.
Oprawę tomu stanowi deska obleczona brązową skórą, bogato zdobiona o kompozycji ramowej. Widoczne są na niej ślepe tłoczenia — floratury, wzory geometryczne. Część tłoczeń była w przeszłości złocona. W centrum zwierciadła widoczny jest wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus. Kompozycja na obu okładzinach jest taka sama. Na grzbiecie widoczne są garby, które tworzą podwójne zwięzy.
