Dzięki Państwa głosom przystawką listopada został drewniany krzyżyk brązowy (enkolpion) typu bizantyjskiego odkryty przed II Wojną Światową w okolicach Sporwin w pow. bartoszyckim.
Dzięki Państwa głosom przystawką listopada został krzyżyk brązowy (enkolpion) typu bizantyjskiego odkryty przed II Wojną Światową w okolicach Sporwin w pow. bartoszyckim. Zachowana połówka ma formę równoramiennego krzyża z figurą ukrzyżowanego Chrystusa w centrum, i trzema słabo czytelnymi głowami świętych (ewangelistów ?) na końcach ramion. U podstawy krzyża widoczna jest pozostałość po zapięciu łączącym dwie połówki.
Enkolpion datowany jest na XI-XII w. Samo słowo jest pochodzenia greckiego i oznacza dosłownie „na pierś”. W średniowieczu były to relatywnie niewielkie, noszone na łańcuszkach pojemniczki, w których przechowywano relikwie bądź fragmenty tekstów biblijnych spisanych na pergaminie. Enkolpiony w kształcie krzyża nosili zarówno dostojnicy kościelnie jak i znaczniejsi bądź pobożniejsi panowie feudalni. W okresie krucjat często nabywano je jako świadectwo odbytej podróży do Ziemi Świętej. Zakłada się, że tego typu przedmioty docierały na ziemie pogańskich Prusów wraz z chrześcijańskimi rycerzami.
Enkolpiony, rzadkie w naszej części Europy, jako przedmioty święte pozostawały w użytkowaniu przez długi czas. Dlatego, choć stylistycznie sam relikwiarzyk datowany jest na okres sprzed podboju Prus przez Krzyżaków, to dostał się on do ziem pewnie nie wcześniej niż w XIII wieku.
Enkolpion datowany jest na XI-XII w. Samo słowo jest pochodzenia greckiego i oznacza dosłownie „na pierś”. W średniowieczu były to relatywnie niewielkie, noszone na łańcuszkach pojemniczki, w których przechowywano relikwie bądź fragmenty tekstów biblijnych spisanych na pergaminie. Enkolpiony w kształcie krzyża nosili zarówno dostojnicy kościelnie jak i znaczniejsi bądź pobożniejsi panowie feudalni. W okresie krucjat często nabywano je jako świadectwo odbytej podróży do Ziemi Świętej. Zakłada się, że tego typu przedmioty docierały na ziemie pogańskich Prusów wraz z chrześcijańskimi rycerzami.
Enkolpiony, rzadkie w naszej części Europy, jako przedmioty święte pozostawały w użytkowaniu przez długi czas. Dlatego, choć stylistycznie sam relikwiarzyk datowany jest na okres sprzed podboju Prus przez Krzyżaków, to dostał się on do ziem pewnie nie wcześniej niż w XIII wieku.
