Ja niżej podpisany Antoni Wyrzykowski, Notarjusz … stwierdzam, że drugostronnie przyłożony znak dużego palca prawej ręki uczyniony został w mojej, Notarjusza obecności…
Pomiędzy wekslami w kolekcji Muzeum Warmii i Mazur znaleźć można jeden, który od pozostałych, wystawionych standardowo, różni się tuszowym odciskiem palca postawionym w miejscu wymaganego podpisu dłużnika oraz odręczną adnotacją na odwrocie.
Poświadczenie złożone zostało na urzędowym blankiecie z opłatą stemplową wynosząca 3 złote, a dedykowanym sumie transakcji nieprzekraczającej 1000 złotych. Prawą stronę druku zajmuje tekst odręczny, wpisany w odpowiednie pola, zawierający: datę sporządzenia dokumentu (12 listopada 1934 r.), sumę wierzytelności (1000 zł), zobowiązanie do siedmiodniowego terminu spłaty w Augustowie — po okazaniu dokumentu przez wierzyciela — nazwiska pożyczkobiorcy i świadków oraz numer w raportorjum (468). W środkowej części umieszczony jest wspomniany, czerwony odcisk kciuka. Na całej powierzchni widoczny jest znak wodny złożony z powtarzającego się godła i napisu: RZECZPOSPOLITA POLSKA.
Odwrocie dokumentu wypełnia odręczny tekst sporządzony przez notariusza: Augustów, Wypusty, dnia dwunastego listopada tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku. Ja niżej podpisany Antoni Wyrzykowski, Notarjusz przy Wydziale Hipotecznym Sadu Grodzkiego w Augustowie, mający swoją kancelarję w mieście Augustowie stwierdzam, że drugostronnie przyłożony znak dużego palca prawej ręki uczyniony został w mojej, Notarjusza obecności, przez niepiśmienną Wiktorje …….. w obecności dwuch podpisanych pod tym znakiem świadków: Józefa …….. i Czesława …….., z których Józef …….. wypisał własnoręcznie obok znaku imię i nazwisko Wiktorji …….. Wspomniani świadkowie i Wiktorja …….. osobiście mi są znani, zamieszkują w Augustowie. Powyższa czynność została dokonana poza kancelarią w mieszkaniu Wiktorji …….. Opłaty na rzecz Notarjusza pobrano złotych dwadzieścia dziewięć (artykuł dziewiąty i piętnasty taksy notarialnej), które w raportorjum zaksięgowano.
Pod tekstem złożony został podpis -Notariusz A. Wyrzykowski, z lewej przyłożono czerwoną pieczęć z godłem i napisem w otoku: ANTONI WYRZYKOWSKI/NOTARJUSZ W AUGUSTOWIE
Nie wnikając w szczegóły prawa wekslowego, rodzaje weksli i zasady ich funkcjonowania, w skrócie można powiedzieć, że jest to rodzaj papieru wartościowego, stanowiącego zabezpieczenie umowy pomiędzy stronami. Złożenie na nim podpisu jest podstawą do późniejszego egzekwowania tegoż zobowiązania. Pierwszą powszechną regulacją prawa wekslowego w Polsce była konstytucja sejmowa z 13 kwietnia 1775 roku, dotycząca wszystkich mogących brać udział w obrocie wekslowym, nie tylko uprzywilejowanej warstwy szlacheckiej.
Jeśli chodzi o wzór prezentowanego blankietu. Rozporządzenie ministra skarbu z dnia 23 stycznia 1927 roku brzmi: "Blankiety wekslowe są sporządzone z papieru, zaopatrzonego w znak wodny, przedstawiający: w blankietach czterech pierwszych kategoryj (groszowych), plecionkę, złożoną z romboidów i sześcioboków, w blankietach pozostałych kategoryj (złotowych), plecionkę, złożoną z rombów i sześcioboków; przytem w blankietach złotowych w każdym sześcioboku znajduje się orzeł państwowy".
Zastosowana w wekslu metoda uwierzytelnienia poprzez odcisk palca i pisemne potwierdzenie notariusza oraz świadków jest stosowana w Polsce do dzisiaj. Reguluje to Kodeks Cywilny. Podobnie jak dawniej notariusz zobowiązany jest do umieszczenia stosownej wzmianki w dokumencie o takiej formie poświadczenia. Obecnie dotyczy to raczej osób niemogących się podpisać z przyczyn innych niż analfabetyzm. A ten na początku lat trzydziestych XX wieku dotykał jeszcze ponad 20% dorosłego społeczeństwa, szczególnie na Kresach.
Odcisk palca jako znak uwierzytelniający dokument znany jest od wieków. Stosowany w Chinach jeszcze przed naszą erą, upowszechnił się w tym kraju do potwierdzania umów po wynalezieniu papieru w 105 roku. Stąd zwyczaj rozprzestrzenił się na wybrane państwa Azji. W Europie niepowtarzalność linii papilarnych dostrzeżono pod koniec XVIII wieku, ale na pomysł wykorzystania ich jako podpisu wpadł w 1858 roku Rajyadhara Konai, przykładając dłoń na odwrocie umowy. Początek XX wieku przyniósł już formalne uznanie tej metody identyfikacji w celu ustalenia tożsamości.
Antoni Wyrzykowski odnotowany został w 1923 roku jako sędzia okręgowy w Suwałkach, z pensją 2400 marek plus 1800 marek dodatku stażowego. W latach 1927-1936 wymieniany jest w Kalendarzu Sądowym w funkcji Notariusza w Augustowie, podlegając najpierw Sądowi Okręgowemu w Suwałkach, a potem w Grodnie. Zmarł 11 listopada 1936 r., pochowany został na cmentarzu parafialnym NSPJ w Augustowie przy ul. Ks. Skorupki. Na
Stanowisku zastąpił go Eugeniusz Moldennawer.
M.K
Fot. G. Kumorowicz
Poświadczenie złożone zostało na urzędowym blankiecie z opłatą stemplową wynosząca 3 złote, a dedykowanym sumie transakcji nieprzekraczającej 1000 złotych. Prawą stronę druku zajmuje tekst odręczny, wpisany w odpowiednie pola, zawierający: datę sporządzenia dokumentu (12 listopada 1934 r.), sumę wierzytelności (1000 zł), zobowiązanie do siedmiodniowego terminu spłaty w Augustowie — po okazaniu dokumentu przez wierzyciela — nazwiska pożyczkobiorcy i świadków oraz numer w raportorjum (468). W środkowej części umieszczony jest wspomniany, czerwony odcisk kciuka. Na całej powierzchni widoczny jest znak wodny złożony z powtarzającego się godła i napisu: RZECZPOSPOLITA POLSKA.
Odwrocie dokumentu wypełnia odręczny tekst sporządzony przez notariusza: Augustów, Wypusty, dnia dwunastego listopada tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku. Ja niżej podpisany Antoni Wyrzykowski, Notarjusz przy Wydziale Hipotecznym Sadu Grodzkiego w Augustowie, mający swoją kancelarję w mieście Augustowie stwierdzam, że drugostronnie przyłożony znak dużego palca prawej ręki uczyniony został w mojej, Notarjusza obecności, przez niepiśmienną Wiktorje …….. w obecności dwuch podpisanych pod tym znakiem świadków: Józefa …….. i Czesława …….., z których Józef …….. wypisał własnoręcznie obok znaku imię i nazwisko Wiktorji …….. Wspomniani świadkowie i Wiktorja …….. osobiście mi są znani, zamieszkują w Augustowie. Powyższa czynność została dokonana poza kancelarią w mieszkaniu Wiktorji …….. Opłaty na rzecz Notarjusza pobrano złotych dwadzieścia dziewięć (artykuł dziewiąty i piętnasty taksy notarialnej), które w raportorjum zaksięgowano.
Pod tekstem złożony został podpis -Notariusz A. Wyrzykowski, z lewej przyłożono czerwoną pieczęć z godłem i napisem w otoku: ANTONI WYRZYKOWSKI/NOTARJUSZ W AUGUSTOWIE
Nie wnikając w szczegóły prawa wekslowego, rodzaje weksli i zasady ich funkcjonowania, w skrócie można powiedzieć, że jest to rodzaj papieru wartościowego, stanowiącego zabezpieczenie umowy pomiędzy stronami. Złożenie na nim podpisu jest podstawą do późniejszego egzekwowania tegoż zobowiązania. Pierwszą powszechną regulacją prawa wekslowego w Polsce była konstytucja sejmowa z 13 kwietnia 1775 roku, dotycząca wszystkich mogących brać udział w obrocie wekslowym, nie tylko uprzywilejowanej warstwy szlacheckiej.
Jeśli chodzi o wzór prezentowanego blankietu. Rozporządzenie ministra skarbu z dnia 23 stycznia 1927 roku brzmi: "Blankiety wekslowe są sporządzone z papieru, zaopatrzonego w znak wodny, przedstawiający: w blankietach czterech pierwszych kategoryj (groszowych), plecionkę, złożoną z romboidów i sześcioboków, w blankietach pozostałych kategoryj (złotowych), plecionkę, złożoną z rombów i sześcioboków; przytem w blankietach złotowych w każdym sześcioboku znajduje się orzeł państwowy".
Zastosowana w wekslu metoda uwierzytelnienia poprzez odcisk palca i pisemne potwierdzenie notariusza oraz świadków jest stosowana w Polsce do dzisiaj. Reguluje to Kodeks Cywilny. Podobnie jak dawniej notariusz zobowiązany jest do umieszczenia stosownej wzmianki w dokumencie o takiej formie poświadczenia. Obecnie dotyczy to raczej osób niemogących się podpisać z przyczyn innych niż analfabetyzm. A ten na początku lat trzydziestych XX wieku dotykał jeszcze ponad 20% dorosłego społeczeństwa, szczególnie na Kresach.
Odcisk palca jako znak uwierzytelniający dokument znany jest od wieków. Stosowany w Chinach jeszcze przed naszą erą, upowszechnił się w tym kraju do potwierdzania umów po wynalezieniu papieru w 105 roku. Stąd zwyczaj rozprzestrzenił się na wybrane państwa Azji. W Europie niepowtarzalność linii papilarnych dostrzeżono pod koniec XVIII wieku, ale na pomysł wykorzystania ich jako podpisu wpadł w 1858 roku Rajyadhara Konai, przykładając dłoń na odwrocie umowy. Początek XX wieku przyniósł już formalne uznanie tej metody identyfikacji w celu ustalenia tożsamości.
Antoni Wyrzykowski odnotowany został w 1923 roku jako sędzia okręgowy w Suwałkach, z pensją 2400 marek plus 1800 marek dodatku stażowego. W latach 1927-1936 wymieniany jest w Kalendarzu Sądowym w funkcji Notariusza w Augustowie, podlegając najpierw Sądowi Okręgowemu w Suwałkach, a potem w Grodnie. Zmarł 11 listopada 1936 r., pochowany został na cmentarzu parafialnym NSPJ w Augustowie przy ul. Ks. Skorupki. Na
Stanowisku zastąpił go Eugeniusz Moldennawer.
M.K
Fot. G. Kumorowicz
