"Ważniejsze od samego dzieła sztuki jest efekt, jaki ono wywołuje. Sztuka może umrzeć, obraz może ulec zniszczeniu. Istotne jest ziarno, które zostało zasiane" /Joan Miro/
Władysław Hasior "Upadek Ikara", 1969, 110 cm x 140 cm, technika mieszana
Obraz jest prezentowany w lidzbarskim zamku na wystawie "Imago. Malarstwo polskie XX/XXI w.", złożonej z prac z kolekcji Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie i Warmińsko-Mazurskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
Władysław Hasior (1928-1999)
Rzeźbiarz, twórca akcji i form przestrzennych, scenograf, pedagog. Uczył się w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem (1947-1952), gdzie był uczniem Antoniego Kenara, a następnie studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w 1958). Po studiach kształcił się w Paryżu i odbył podróż artystyczną po Europie Zachodniej.
Tworzył surrealizujące obiekty, rzeźbiarskie asamblaże, do których używał przedmiotów użytkowych, znalezionych, niepotrzebnych, odpadów. Te ekspresyjne, nieoczywiste, często groteskowe zestawienia traktowały jednak o rzeczach ważnych, formując nowe ich ujęcia i znaczenia. Tematykę swoich prac czerpał Władysław Hasior z motywów chrześcijańskich, martyrologicznych, mitologicznych czy ludowych. Istotną rolę w jego sztuce odegrała tkanina – tworzywo chętnie wykorzystywane przez artystę m.in. w Sztandarach, niosących symboliczne treści, a stylistycznie wywodzących się z chorągwi procesyjnych i wojskowych, godeł rodowych i arrasów.
Władysław Hasior jest autorem pomników i rzeźb plenerowych, współgrających z żywiołami i interweniujących w krajobraz (m.in.: „Prometeusz rozstrzelany” z 1964 przy drodze do Kuźnic, „Organy” z 1966 na Przełęczy Snozkiej koło Czorsztyna).
Obraz jest prezentowany w lidzbarskim zamku na wystawie "Imago. Malarstwo polskie XX/XXI w.", złożonej z prac z kolekcji Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie i Warmińsko-Mazurskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
Władysław Hasior (1928-1999)
Rzeźbiarz, twórca akcji i form przestrzennych, scenograf, pedagog. Uczył się w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem (1947-1952), gdzie był uczniem Antoniego Kenara, a następnie studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w 1958). Po studiach kształcił się w Paryżu i odbył podróż artystyczną po Europie Zachodniej.
Tworzył surrealizujące obiekty, rzeźbiarskie asamblaże, do których używał przedmiotów użytkowych, znalezionych, niepotrzebnych, odpadów. Te ekspresyjne, nieoczywiste, często groteskowe zestawienia traktowały jednak o rzeczach ważnych, formując nowe ich ujęcia i znaczenia. Tematykę swoich prac czerpał Władysław Hasior z motywów chrześcijańskich, martyrologicznych, mitologicznych czy ludowych. Istotną rolę w jego sztuce odegrała tkanina – tworzywo chętnie wykorzystywane przez artystę m.in. w Sztandarach, niosących symboliczne treści, a stylistycznie wywodzących się z chorągwi procesyjnych i wojskowych, godeł rodowych i arrasów.
Władysław Hasior jest autorem pomników i rzeźb plenerowych, współgrających z żywiołami i interweniujących w krajobraz (m.in.: „Prometeusz rozstrzelany” z 1964 przy drodze do Kuźnic, „Organy” z 1966 na Przełęczy Snozkiej koło Czorsztyna).
