W zbiorach rękopisów Muzeum Warmii i Mazur znajduje się papierowy dokument o wymiarach 16 × 21 cm oznaczony sygnaturą Rkps 60. Choć niewielki i pozbawiony zdobień, jest to dokument niemałego znaczenia.
Autor: Łukasz Kulicki
Niepośledniego formatu była bowiem zarówno osoba wystawcy, jak i wspomniani w nim dostojnicy. Z ich rodu pochodził bowiem jeden z najbardziej znanych biskupów warmińskich.
Dokument został wystawiony przez króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, Stefana Batorego, w środę po święcie św. Andrzeja apostoła (a więc 4 grudnia) 1585 r. w mieście Lwowie. Skierowany był do „burmistrza, rajców, wójta oraz ławników” tegoż miasta. Uwierzytelniono go pieczęcią lakową, po której pozostał jedynie ślad na papierze. Król prosi w nim władze miejskie Lwowa, aby stawiły się na najbliższym możliwym posiedzeniu sądu ziemskiego lwowskiego w sprawie szlachetnego Jerzego Krasickiego z Siecina oraz jego ojca Stanisława.
Stanisław Krasicki był szlachcicem z ziemi przemyskiej, dworzaninem i bliskim współpracownikiem trzech królów: Zygmunta Augusta, Stefana Batorego oraz Zygmunta III Wazy. W okresie, gdy powstał omawiany dokument, pełnił funkcję oboźnego nadwornego koronnego – wraz z wojskiem królewskim uczestniczył już w wojnie z Gdańskiem oraz w wyprawach na Moskwę. Jego syn, Jerzy, został później chorążym halickim i starostą dolińskim. Był określany przez historyków jako „głośny awanturnik”.
Związek tego dokumentu z naszym regionem ujawnia dopiero zbadanie genealogii wspomnianych w nim mężczyzn. Jerzy Krasicki okazuje się bowiem prapradziadkiem Ignacego, biskupa warmińskiego i sławnego poety oświeceniowego. Prawdopodobnie więc dokument ten trafił do naszego regionu właśnie poprzez ręce autora „Monachomachii”. Niestety w związku z brakiem śladów proweniencji nie da się powiedzieć nic bliższego o jego losach. Został on zakupiony do zbiorów muzealnych w 1973 r.
Michał Kulpa
Dokument został wystawiony przez króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, Stefana Batorego, w środę po święcie św. Andrzeja apostoła (a więc 4 grudnia) 1585 r. w mieście Lwowie. Skierowany był do „burmistrza, rajców, wójta oraz ławników” tegoż miasta. Uwierzytelniono go pieczęcią lakową, po której pozostał jedynie ślad na papierze. Król prosi w nim władze miejskie Lwowa, aby stawiły się na najbliższym możliwym posiedzeniu sądu ziemskiego lwowskiego w sprawie szlachetnego Jerzego Krasickiego z Siecina oraz jego ojca Stanisława.
Stanisław Krasicki był szlachcicem z ziemi przemyskiej, dworzaninem i bliskim współpracownikiem trzech królów: Zygmunta Augusta, Stefana Batorego oraz Zygmunta III Wazy. W okresie, gdy powstał omawiany dokument, pełnił funkcję oboźnego nadwornego koronnego – wraz z wojskiem królewskim uczestniczył już w wojnie z Gdańskiem oraz w wyprawach na Moskwę. Jego syn, Jerzy, został później chorążym halickim i starostą dolińskim. Był określany przez historyków jako „głośny awanturnik”.
Związek tego dokumentu z naszym regionem ujawnia dopiero zbadanie genealogii wspomnianych w nim mężczyzn. Jerzy Krasicki okazuje się bowiem prapradziadkiem Ignacego, biskupa warmińskiego i sławnego poety oświeceniowego. Prawdopodobnie więc dokument ten trafił do naszego regionu właśnie poprzez ręce autora „Monachomachii”. Niestety w związku z brakiem śladów proweniencji nie da się powiedzieć nic bliższego o jego losach. Został on zakupiony do zbiorów muzealnych w 1973 r.
Michał Kulpa
