Do tej pory posty z cyklu #rękopisy_mwim poświęcone były rękopisom średniowiecznym ze zbiorów Muzeum Warmii i Mazur. W magazynach muzealnej biblioteki można znaleźć także znacznie więcej rękopisów z późniejszych wieków. Dzisiejszy wpis opowiada o jednym z nich, którego korzenie sięgają osiemnastowiecznego Lidzbarka Warmińskiego.
Autor: Łukasz Kulicki
Rękopis o sygnaturze Rkps 45 to niewielki (o wymiarach 23 × 18 cm) kodeks zawierający 116 kart. Ozdobna strona tytułowa oznajmia, że jego zawartość stanowi „poczet biskupów warmińskich, a także archiprezbiterów-proboszczów kościoła lidzbarskiego (…) zapisany aby zachować pamięć o nich, jak również kapelanów i wikariuszy tegoż kościoła parafialnego w Lidzbarku (…) roku Pańskiego 1765”. Zgodnie z tą informacją na dalszych kartach następują krótkie biogramy biskupów warmińskich, po nich proboszczów i archiprezbiterów kościoła w Lidzbarku Warmińskim, a na końcu niższych godnością duchownych pełniących posługę przy tymże kościele.
Około roku 1765 Jakub Józef Harwart, ówcześnie wikariusz w parafii lidzbarskiej, spisał po łacinie zbiór biogramów biskupów warmińskich i lidzbarskich duchownych. Była to więc poniekąd kronika historii kościoła lidzbarskiego poprzedzona odniesieniem do historii całej diecezji. Ostatnim biskupem, którego imię wpisał Harwart był Ignacy Krasicki. Nie zdążył on już jednak wpisać jego biogramu. Być może autor przerwał spisywanie swojego dzieła w związku z otrzymanymi godnościami wymagającymi jego pobytu poza Lidzbarkiem Warmińskim – był on między innymi proboszczem we Frąknowie i w Paluzach. Zmarł w 1783 lub 1784 roku.
Po śmierci Harwarta rękopis pozostał w Lidzbarku (nosi pieczęć tamtejszego kościoła parafialnego z wizerunkiem świętych Piotra i Pawła). Był tam nie tylko troskliwie przechowywany, ale i uzupełniany. Następcy Harwarta wpisali (w języku łacińskim) nazwiska i biogramy kolejnych lidzbarskich archiprezbiterów aż do Augustyna Fuhga, który objął urząd 26 marca 1892 r. Natomiast spośród wikariuszy i kapelanów ostatnim zapisanym był Alfons Schulz, który objął godność kapelana 11 listopada 1894 roku. Tak więc osiemnastowieczny poczet duchownych lidzbarskich był kontynuowany przez niemal 130 lat. Interesujące jest też to, że w XIX wieku ktoś zainteresowany historią uzupełnił rękopis o informacje o średniowiecznych postaciach związanych z parafią lidzbarską wspomnianych w ówcześnie wydanych zbiorach dokumentów.
Nie wiadomo, niestety, kiedy i w jakich okolicznościach rękopis opuścił księgozbiór kościoła parafialnego w Lidzbarku. W latach 70. XX wieku został zakupiony do zbiorów Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.
Michał Kulpa
Około roku 1765 Jakub Józef Harwart, ówcześnie wikariusz w parafii lidzbarskiej, spisał po łacinie zbiór biogramów biskupów warmińskich i lidzbarskich duchownych. Była to więc poniekąd kronika historii kościoła lidzbarskiego poprzedzona odniesieniem do historii całej diecezji. Ostatnim biskupem, którego imię wpisał Harwart był Ignacy Krasicki. Nie zdążył on już jednak wpisać jego biogramu. Być może autor przerwał spisywanie swojego dzieła w związku z otrzymanymi godnościami wymagającymi jego pobytu poza Lidzbarkiem Warmińskim – był on między innymi proboszczem we Frąknowie i w Paluzach. Zmarł w 1783 lub 1784 roku.
Po śmierci Harwarta rękopis pozostał w Lidzbarku (nosi pieczęć tamtejszego kościoła parafialnego z wizerunkiem świętych Piotra i Pawła). Był tam nie tylko troskliwie przechowywany, ale i uzupełniany. Następcy Harwarta wpisali (w języku łacińskim) nazwiska i biogramy kolejnych lidzbarskich archiprezbiterów aż do Augustyna Fuhga, który objął urząd 26 marca 1892 r. Natomiast spośród wikariuszy i kapelanów ostatnim zapisanym był Alfons Schulz, który objął godność kapelana 11 listopada 1894 roku. Tak więc osiemnastowieczny poczet duchownych lidzbarskich był kontynuowany przez niemal 130 lat. Interesujące jest też to, że w XIX wieku ktoś zainteresowany historią uzupełnił rękopis o informacje o średniowiecznych postaciach związanych z parafią lidzbarską wspomnianych w ówcześnie wydanych zbiorach dokumentów.
Nie wiadomo, niestety, kiedy i w jakich okolicznościach rękopis opuścił księgozbiór kościoła parafialnego w Lidzbarku. W latach 70. XX wieku został zakupiony do zbiorów Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.
Michał Kulpa
