Jest nam ogromnie miło poinformować, że prof. Tasios Kiriazopoulos przeczytał zamieszczony w tym tygodniu tekst o swoich wczesnych pracach i przekazał nam cenne uwagi będące uzupełnieniem jego biografii artystycznej.
Autor: Grzegorz Kumorowicz
Jak pisaliśmy tu: https://bit.ly/3TkxEmc, w 1967 r. artysta wybrał niezależną drogę twórczą: uprawiał wolny zawód, swoje projekty realizując w formie zleceń w hutach szkła, co w tamtych czasach nie było powszechną praktyką. Szybko okazało się, że ta, zapewne niełatwa, decyzja była trafna i owocna – został dostrzeżony i doceniony przez krytykę, a w połowie lat 70. miał już za sobą kilkanaście wystaw indywidualnych i regularnie brał udział w najważniejszych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Profesor Kiriazopoulos wskazał, że swoje projekty realizował także – oprócz Huty Szkła Gospodarczego w Tarnowie – w Hucie Szkła Gospodarczego „Krosno 1” w Krośnie nad Wisłokiem, HSG „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim i Hucie Szkła Oświetleniowego „Nysa” w Pieńsku. Współpracował tam z hutnikami: Janem Ciołkiem, Ryszardem Olszakiem, Tadeuszem Radwańskim, Władysławem Stono, Stefanem Zawadą i Józefem Kołodziejem. W ostatnim okresie działalności tworzył w Hucie Szkła Kryształowego „Violetta” w Stroniu Śląskim wraz z hutnikami: Eugeniuszem Skibą, Władysławem Migutem i Romanem Kowalczykiem.
***
Punktem wyjścia dla kilku cykli projektów artysty z lat. 70 były wątki kopernikowskie. Rozwiązania w nich przyjęte opierają się na wzajemnej relacji odkształcania się formy szklanej i nieruchomej szklanej kuli. Tego rodzaju kreacje wymagają od projektanta świetnej znajomości cech szkła jako tworzywa: zasad jego plastyczności i tektoniki.
Znajdujące się w zbiorach Działu Sztuki Współczesnej naszego Muzeum dwie szklane rzeźby Tasiosa Kiriazopoulosa z lat 70. zapraszają widza do kontemplacji przeciwieństwa dynamiki i statyczności: powolnego, dążącego do zastygnięcia ruchu szkła i przeciwstawionej mu zatrzymanej kuli – być może symbolicznej sfery astronomicznej.
Barbara Ciukszo
Profesor Kiriazopoulos wskazał, że swoje projekty realizował także – oprócz Huty Szkła Gospodarczego w Tarnowie – w Hucie Szkła Gospodarczego „Krosno 1” w Krośnie nad Wisłokiem, HSG „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim i Hucie Szkła Oświetleniowego „Nysa” w Pieńsku. Współpracował tam z hutnikami: Janem Ciołkiem, Ryszardem Olszakiem, Tadeuszem Radwańskim, Władysławem Stono, Stefanem Zawadą i Józefem Kołodziejem. W ostatnim okresie działalności tworzył w Hucie Szkła Kryształowego „Violetta” w Stroniu Śląskim wraz z hutnikami: Eugeniuszem Skibą, Władysławem Migutem i Romanem Kowalczykiem.
***
Punktem wyjścia dla kilku cykli projektów artysty z lat. 70 były wątki kopernikowskie. Rozwiązania w nich przyjęte opierają się na wzajemnej relacji odkształcania się formy szklanej i nieruchomej szklanej kuli. Tego rodzaju kreacje wymagają od projektanta świetnej znajomości cech szkła jako tworzywa: zasad jego plastyczności i tektoniki.
Znajdujące się w zbiorach Działu Sztuki Współczesnej naszego Muzeum dwie szklane rzeźby Tasiosa Kiriazopoulosa z lat 70. zapraszają widza do kontemplacji przeciwieństwa dynamiki i statyczności: powolnego, dążącego do zastygnięcia ruchu szkła i przeciwstawionej mu zatrzymanej kuli – być może symbolicznej sfery astronomicznej.
Barbara Ciukszo
