Tło kulturowe i krajobrazowe fenomenu osad nawodnych na Pojezierzu Mazurskim- 16 listopada godz. 17:00, sale kopernikowskie olsztyńskiego zamku
Na obszarach gęsto pokrytych jeziorami w całej Europie sieci osadnicze powiązane były ściśle ze zbiornikami wodnymi i często obejmowały specyficzne formy osadnictwa nawodnego. Zwłaszcza interesujące dla tego zagadnienia jest I tysiąclecie p.n.e., czyli okres, w którym konstruowano tzw. osiedla rusztowe, użytkowane zresztą najpewniej równolegle z wyspami naturalnymi. Zaliczane do tej grupy stanowiska były rejestrowane i badane już od XIX wieku, jednak niewątpliwie wiele z nich wciąż czeka na odkrycie. Niewiele mikroregionów, zarówno osadniczych jak i geograficznych, przebadano dotychczas systematycznie. Dotychczasowe doświadczenia pokazują, że stan zachowania tych niezwykle istotnych stanowisk archeologicznych był i wciąż jest zagrożony z powodów zarówno naturalnych jak i antropogenicznych. Niewielka świadomość wartości podwodnego dziedzictwa archeologicznego połączona z brakiem formalnego programu ochrony wzmiankowanych stanowisk nie pozwala optymistycznie myśleć o ich przyszłości. W tej kwestii Polska różni się znacząco od innych krajów europejskich, gdzie podobne stanowiska podlegają ochronie i są przedmiotem szeroko zakrojonych badań terenowych i laboratoryjnych.
