Księgoznaki cz.2

W 1541 r. przekazał on swój prywatny księgozbiór liczący blisko tysiąc woluminów pod opiekę Rady Miasta. Miała ona zaopiekować się zbiorem oraz zająć się stworzeniem królewieckiej biblioteki publicznej. Zaznaczyć tu jednak trzeba, że termin „biblioteki publicznej” odnosił się w XVI w. do książnic przeznaczonych wyłącznie dla określonej warstwy społecznej. Nie był udostępniany dla ogółu społeczeństwa. Z postanowień testamentowych J. Graumanna Rada Miejska Królewca wywiązała się dopiero na początku XVIII w. W 1718 r. Biblioteka udostępniona została czytelnikom. Sześć lat później, po połączeniu Starego Miasta, Knipawy oraz Lipnika w jeden organizm miejski, stała się Biblioteką Miejską Królewca. Funkcjonowała do zakończenia II wojny światowej, a jej zbiory liczyły wówczas około 140 tys. druków.
W zbiorach Biblioteki MWiM w Olsztynie przechowywanych jest 28 woluminów, zawierających w sumie 157 tytułów, które zidentyfikowane są jako woluminy Graumanna.
Tomy charakteryzują się trzema znakami proweniencyjnymi. Pierwszy z nich to motto „OMNIS LEGENDI LABOR LEGENDO SUPERATUR” oraz zapis proweniencyjny „JOANNIS GRAUMAN SIBI ET AMICIS COMPARABAT” kreślone na kartach tytułowych. Drugim znakiem własnościowym jest ekslibris zaprojektowany w drugiej połowie XVII w. w technice drzeworytniczej. W otoku widnieje napis „EX BIBLIOTHECA VETERIS OPPIDI REGIOMONT”, a w środku znajduje się herb Starego Miasta. Trzecim wyróżnikiem księgozbioru Poliandra są sygnatury (cyfry rzymskie) zapisane czarnym atramentem na brzegach kart woluminów.