Ekslibris jest „najwłaściwszym i najszlachetniejszym sposobem oznaczenia własności książki, gdyż jako miniaturowe dzieło sztuki graficznej budzi uczucia estetyczne, będąc jednocześnie dowodem kultury jego właściciela". / M. Wojciechowski/
Małgorzata Korolko należała do grupy, która tworzyła olsztyńskie środowisko artystyczne. Piękno warmińskiej przyrody, oryginalność miast i miasteczek, ludzkich osobowości zamykała w sztuce, stającej się nośnikiem pamięci i indywidualnym sposobem postrzegania świata. W krajobraz ten wpisywali się również jej znajomi i przyjaciele m.in. Maria Szymańska, Kazimierz Majewski, Jan Wiechno, Witold Jarosz. Często bliscy obdarowani ekslibrisem związani byli ze środowiskiem artystycznym i naukowym. Tak też jest w przypadku Emila Kalamarza.
Dr inż. Emil Kalamarz urodził się w 1929 r we wsi Pawłosiów pod Jarosławiem. W 1949 roku, po ukończeniu Technikum Rolniczego w Dzikowie pod Tarnobrzegiem rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym cieszyńskiej PWSGW. Studia inżynierskie zrobił w Olsztynie w 1953 roku, po ukończeniu których podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Zoologii, kierowanej przez prof. dr hab. Janinę Wengris, cieszyniankę, która wcześniej wykładała w PWSGW w Cieszynie.
Od początku pobytu w Olsztynie zintegrował się z grupą nauczycieli i studentów przybyłych z Cieszyna. W 1983 r. oficjalnie zarejestrowano w sądzie Warmińsko-Mazurskie Koło Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, którego współzałożycielem był właśnie dr inż. Emil Kalamarz, a pierwszym prezesem prof. dr hab. Janusz Guziur. Za działalność na tej niwie został uhonorowany w 2002 r. Medalem im. Stalmacha.
Dzięki talentowi dr Emil Kalamarz rozwinął w sobie zamiłowanie do taksydermii. Wiele przygotowanych przez niego eksponatów znajduje się w Muzeum Przyrody (Oddział Muzeum Warmii i Mazur).
Na ekslibrysie wykonanym przez Korolko widzimy dziewczynkę-elfa przeskakującą przez kieliszek-kałamarz. Pomagają jej w tym skrzydła ważki, dłoń lekko dotyka pojemnika z atramentem. Tło jest czarne, postać i kieliszek kontrastowo białe, również napis tworzy mocne przeciwieństwo z tłem.
Emil Kalamarz zmarł 2 listopada 2014 roku w Olsztynie.
Dr inż. Emil Kalamarz urodził się w 1929 r we wsi Pawłosiów pod Jarosławiem. W 1949 roku, po ukończeniu Technikum Rolniczego w Dzikowie pod Tarnobrzegiem rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym cieszyńskiej PWSGW. Studia inżynierskie zrobił w Olsztynie w 1953 roku, po ukończeniu których podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Zoologii, kierowanej przez prof. dr hab. Janinę Wengris, cieszyniankę, która wcześniej wykładała w PWSGW w Cieszynie.
Od początku pobytu w Olsztynie zintegrował się z grupą nauczycieli i studentów przybyłych z Cieszyna. W 1983 r. oficjalnie zarejestrowano w sądzie Warmińsko-Mazurskie Koło Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, którego współzałożycielem był właśnie dr inż. Emil Kalamarz, a pierwszym prezesem prof. dr hab. Janusz Guziur. Za działalność na tej niwie został uhonorowany w 2002 r. Medalem im. Stalmacha.
Dzięki talentowi dr Emil Kalamarz rozwinął w sobie zamiłowanie do taksydermii. Wiele przygotowanych przez niego eksponatów znajduje się w Muzeum Przyrody (Oddział Muzeum Warmii i Mazur).
Na ekslibrysie wykonanym przez Korolko widzimy dziewczynkę-elfa przeskakującą przez kieliszek-kałamarz. Pomagają jej w tym skrzydła ważki, dłoń lekko dotyka pojemnika z atramentem. Tło jest czarne, postać i kieliszek kontrastowo białe, również napis tworzy mocne przeciwieństwo z tłem.
Emil Kalamarz zmarł 2 listopada 2014 roku w Olsztynie.
