Tuż po pokonaniu więziennego muru, byli aresztanci z odcinka pierwszego „Wiem, kim jesteś” próbują się odnaleźć w okolicach ulicy Prostej, oddalonej od gmachu o ponad siedemset metrów!
Oczywiście, nieznający Olsztyna nie są w stanie dostrzec owej postprodukcyjnej „teleportacji”. J-23 i kompani z celi: Lothar Beitz, Bruno Dreher i Heinrich Vogel przemykają odcinek wzdłuż fasad nieistniejących kamienic. Ich okna są wypalone, a ściany pozbawione sporych partii tynku.
Gdy w latach 60. reżyser Andrzej Konic szukał najlepszych miejsc, mogących stanowić scenografię „Stawki”, zwrócił uwagę na zaniedbane wtenczas kamienice z centrum Olsztyna. W Grodzie nad Łyną zawitał, by wyreżyserować „Anię z Zielonego Wzgórza” dla widzów Teatru im. Stefana Jaracza. W jego mniemaniu budynki te nadawały się idealnie, by stać się tłem wojennego zgiełku. Tak też się stało. Ucieczkę przecież zaaranżowano podczas bombardowania miasta przez Luftwaffe. Po przebiegnięciu odcinka więźniowie wbiegli do nieistniejącej dziś kamienicy pod adresem Hugona Kołłątaja 1. Po chwili zostaną wyprowadzeni w ujęciu zamykającym scenę przez dwóch żołnierzy Wehrmachtu z oddziałów przeczesujących ośrodek. W innych scenach niemieccy sołdaci wyciągają z domów pozostałych mieszkańców niezidentyfikowanego, zajętego przez nich radzieckiego miasteczka. Te ujęcia kręcono m.in. przy ulicy Bolesława Chrobrego i Mieszka I. Dom numer 8, do którego wtargnęli żołnierze, po latach odnowiony, stoi na swoim miejscu do dziś.
mw
cdn
Bibliografia:
Bernacki Bogdan, Olsztyn [w:] Stawkowy przewodnik filmowy, Łódź 2019.
Bernacki Bogdan, Stawka większa niż życie – serial wszechczasów, Łódź 2003.
Bętkowski Rafał, Olsztyn jakiego nie znacie, Olsztyn 2010.
Gdy w latach 60. reżyser Andrzej Konic szukał najlepszych miejsc, mogących stanowić scenografię „Stawki”, zwrócił uwagę na zaniedbane wtenczas kamienice z centrum Olsztyna. W Grodzie nad Łyną zawitał, by wyreżyserować „Anię z Zielonego Wzgórza” dla widzów Teatru im. Stefana Jaracza. W jego mniemaniu budynki te nadawały się idealnie, by stać się tłem wojennego zgiełku. Tak też się stało. Ucieczkę przecież zaaranżowano podczas bombardowania miasta przez Luftwaffe. Po przebiegnięciu odcinka więźniowie wbiegli do nieistniejącej dziś kamienicy pod adresem Hugona Kołłątaja 1. Po chwili zostaną wyprowadzeni w ujęciu zamykającym scenę przez dwóch żołnierzy Wehrmachtu z oddziałów przeczesujących ośrodek. W innych scenach niemieccy sołdaci wyciągają z domów pozostałych mieszkańców niezidentyfikowanego, zajętego przez nich radzieckiego miasteczka. Te ujęcia kręcono m.in. przy ulicy Bolesława Chrobrego i Mieszka I. Dom numer 8, do którego wtargnęli żołnierze, po latach odnowiony, stoi na swoim miejscu do dziś.
mw
cdn
Bibliografia:
Bernacki Bogdan, Olsztyn [w:] Stawkowy przewodnik filmowy, Łódź 2019.
Bernacki Bogdan, Stawka większa niż życie – serial wszechczasów, Łódź 2003.
Bętkowski Rafał, Olsztyn jakiego nie znacie, Olsztyn 2010.
