W pierwszej części cyklu wspomnieliśmy, iż prywatna biblioteka Kopernika liczyła ok. 100-150 woluminów. W tej części odpowiemy na pytanie jaką literaturę gromadził i jakich autorów czytał Kopernik zanim wstrzymał Słońce i ruszył Ziemię.
Samo zbieranie książek przez uczonego można podzielić na dwa okresy. Pierwszy to czas spędzony w szkołach i uniwersytetach. Wówczas kolekcjonował wydawnictwa o tematyce matematyczno – przyrodniczej, prawniczej i medycznej. Gromadził dzieła takich autorów jak Albohazena Haly’ego, Jana Regiomontana, Euklidesa czy Ptolemeusza.
Drugi okres to czas, jaki astronom spędził na Warmii. Przez przeszło 40 lat książki nabywał drogą kupna, korzystając również z zasobów kanoników warmińskich. Czytał wówczas dzieła Jana Wernera, Piotra Appiana, Wawrzyńca Korwina czy Bernarda Wapowskiego.
W zbiorach muzealnej Biblioteki znajduje się pięć tytułów studiowanych przez Kopernika. Nie są to egzemplarze, które uczony trzymał w swoich rękach, ale te, które z pewnością badał i studiował. Jednym z nich jest „Calendarium romanum magnum” autorstwa profesora astronomii Johannesa Stöefflera. Druk wydano w 1518 r. w Oppenheim w oficynie Jacoba Köbela. Praca dotyczy reformy kalendarza i jest wynikiem prowadzonych przez autora badań. Cały traktat można podzielić na części. W pierwszej znajdują się opisane zagadnienia astronomiczne dotyczące znaku zodiaku, elips czy świąt ruchomych m.in. Wielkanocy. Następnie wydrukowany, czarno-czerwoną czcionką, kalendarz. Jego uzupełnieniem są ilustracje drzeworytnicze przedstawiające różnego rodzaju zawody oraz umieszczone obok znaki zodiaku. Na kolejnych kartach widnieją obliczenia i rysunki około stu zaćmień słońca i księżyca. Na końcu traktatu zawarto całostronicowe ryciny przedstawiające instrumenty astronomiczne.
Egzemplarz, który posiadał w swoim zbiorze Mikołaj Kopernik, był przez niego intensywnie użytkowany przez kilkadziesiąt lat. Świadczą o tym jego rękopiśmienne zapiski. Na kartach traktatu, przy rysunkach zaćmienia słońca i księżyca, zanotował dziesięć własnych obserwacji. Pierwszą notę sporządził w 1518 r. Ostatnią w 1541 r., czyli dwa lata przed swoją śmiercią.
Drugi okres to czas, jaki astronom spędził na Warmii. Przez przeszło 40 lat książki nabywał drogą kupna, korzystając również z zasobów kanoników warmińskich. Czytał wówczas dzieła Jana Wernera, Piotra Appiana, Wawrzyńca Korwina czy Bernarda Wapowskiego.
W zbiorach muzealnej Biblioteki znajduje się pięć tytułów studiowanych przez Kopernika. Nie są to egzemplarze, które uczony trzymał w swoich rękach, ale te, które z pewnością badał i studiował. Jednym z nich jest „Calendarium romanum magnum” autorstwa profesora astronomii Johannesa Stöefflera. Druk wydano w 1518 r. w Oppenheim w oficynie Jacoba Köbela. Praca dotyczy reformy kalendarza i jest wynikiem prowadzonych przez autora badań. Cały traktat można podzielić na części. W pierwszej znajdują się opisane zagadnienia astronomiczne dotyczące znaku zodiaku, elips czy świąt ruchomych m.in. Wielkanocy. Następnie wydrukowany, czarno-czerwoną czcionką, kalendarz. Jego uzupełnieniem są ilustracje drzeworytnicze przedstawiające różnego rodzaju zawody oraz umieszczone obok znaki zodiaku. Na kolejnych kartach widnieją obliczenia i rysunki około stu zaćmień słońca i księżyca. Na końcu traktatu zawarto całostronicowe ryciny przedstawiające instrumenty astronomiczne.
Egzemplarz, który posiadał w swoim zbiorze Mikołaj Kopernik, był przez niego intensywnie użytkowany przez kilkadziesiąt lat. Świadczą o tym jego rękopiśmienne zapiski. Na kartach traktatu, przy rysunkach zaćmienia słońca i księżyca, zanotował dziesięć własnych obserwacji. Pierwszą notę sporządził w 1518 r. Ostatnią w 1541 r., czyli dwa lata przed swoją śmiercią.
