#oddeskidodeski
Ostatnim pierwodrukiem Krasickiego prezentowanym w cyklu #oddeskidodeski jest „Anti - monachomiacha w sześciu pieśniach” wydana w Warszawie Nakładem i Drukiem Michała Grölla, Księgarza Nadwornego J.K.Mci, w 1780 roku.
Antymonachomachia to z gr. monachos – mnich, machia – walka. Jest to poemat heroikomiczny, w którym komizm rodzi się przez zestawienie ze sobą dwóch kontrastowych form. Podniosłego stylu i błahej treści. Powstaje przez to obraz zabawny, ale nie pozbawiony głębszego sensu.
Ignacy Krasicki przedstawił w utworze historie klasztoru, do którego zostaje podrzucony egzemplarz Monachomachii. Wywołuje to ogólne oburzenie wśród mnichów. Cały utwór napisany jest w imię zasady: „i śmiech niekiedy może być nauką, kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa”.
Prezentowany egzemplarz znajdujący się w księgozbiorze Muzeum został wydany po raz pierwszy anonimowo w 1780 roku. Podobnie jak „Monachomachia”, „Antymonachomachia” zawiera 6 pieśni podzielonych na oktawy i posługuje się jedenastozgłoskowcem.
Wydawnictwo zostało zakupione do zbiorów Biblioteki w 1988 roku. Na stronie pierwszej widoczne nieczytelne zapiski proweniencyjne. Mimo braku oprawy, egzemplarz jest zachowany w dobrym stanie.
Antymonachomachia to z gr. monachos – mnich, machia – walka. Jest to poemat heroikomiczny, w którym komizm rodzi się przez zestawienie ze sobą dwóch kontrastowych form. Podniosłego stylu i błahej treści. Powstaje przez to obraz zabawny, ale nie pozbawiony głębszego sensu.
Ignacy Krasicki przedstawił w utworze historie klasztoru, do którego zostaje podrzucony egzemplarz Monachomachii. Wywołuje to ogólne oburzenie wśród mnichów. Cały utwór napisany jest w imię zasady: „i śmiech niekiedy może być nauką, kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa”.
Prezentowany egzemplarz znajdujący się w księgozbiorze Muzeum został wydany po raz pierwszy anonimowo w 1780 roku. Podobnie jak „Monachomachia”, „Antymonachomachia” zawiera 6 pieśni podzielonych na oktawy i posługuje się jedenastozgłoskowcem.
Wydawnictwo zostało zakupione do zbiorów Biblioteki w 1988 roku. Na stronie pierwszej widoczne nieczytelne zapiski proweniencyjne. Mimo braku oprawy, egzemplarz jest zachowany w dobrym stanie.
