#DziałHistoriiiEtnografii
Brukowce, ciastka miodowe z rodziny pierniczków, mają wiele historii, receptur i wspólny kształt, oddany w nazwie. Tradycja pochodząca z Gdańska mówi, że pilnie strzeżony przepis był wdzięcznym darem gdańskiego dominikanina dla lokalnego brukarza, który dzięki temu zmienił pracę. Brukowiec kujawski, jak inne pierniki, także miał chroniony przez piekarza skład i sposób wypieku. Obecnie ten przysmak, określany też jako piernik na karmelu, jest często przygotowywany w domu, głównie na Boże Narodzenie.
Na Warmii i Mazurach brukowce również były wypiekane od dawna, jako dość codzienna słodkość w postaci niedużych, okrągłych ciastek ze zlepionych kuleczek. W świątecznym, wigilijnym i wielkanocnym wydaniu brukowiec z Warmii i Mazur był prostokątnym plackiem. Ich inna nazwa pochodzi od spolszczonej – lub gwarowej nazwy pieprzu – Pfeffer: fafernuszki, fefernuchy. Brukowce są na ministerialnej liście produktów tradycyjnych.
W zbiorach Muzeum Warmii i Mazur ślad brukowców można znaleźć w reklamowej broszurze z 1962 r. Wydała ją Wytwórnia Pieczywa Cukierniczego w Giżycku, należąca do Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Reklama znacznie różni się od współczesnych. Wydrukowano ją na zgrzebnym, szarym papierze, z rysunkowymi ilustracjami wyrobów cukierniczych. Opis produktów jest rzeczowy, pozbawiony zachęty oddziałującej na wyobraźnię i zmysły.
Giżycka wytwórnia powstała w 1958 r., gdy lokalna piekarnia wprowadziła słodkie wypieki do asortymentu. W latach sześćdziesiątych zmieniono nazwę zakładu na: Wytwórnia Wyrobów Cukierniczych „Łuczanka”. Produkowano w niej głównie herbatniki i pierniki, także według własnych receptur. Zakład istniał do początku lat 90. XX w.
Czy ktoś pamięta, jak smakowały brukowce z „Łuczanki”?
Ilustrowaną historię wytwórni można znaleźć na stronie Giżyckiego Archiwum Cyfrowego:
https://bit.ly/3MJYFbR
Na Warmii i Mazurach brukowce również były wypiekane od dawna, jako dość codzienna słodkość w postaci niedużych, okrągłych ciastek ze zlepionych kuleczek. W świątecznym, wigilijnym i wielkanocnym wydaniu brukowiec z Warmii i Mazur był prostokątnym plackiem. Ich inna nazwa pochodzi od spolszczonej – lub gwarowej nazwy pieprzu – Pfeffer: fafernuszki, fefernuchy. Brukowce są na ministerialnej liście produktów tradycyjnych.
W zbiorach Muzeum Warmii i Mazur ślad brukowców można znaleźć w reklamowej broszurze z 1962 r. Wydała ją Wytwórnia Pieczywa Cukierniczego w Giżycku, należąca do Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Reklama znacznie różni się od współczesnych. Wydrukowano ją na zgrzebnym, szarym papierze, z rysunkowymi ilustracjami wyrobów cukierniczych. Opis produktów jest rzeczowy, pozbawiony zachęty oddziałującej na wyobraźnię i zmysły.
Giżycka wytwórnia powstała w 1958 r., gdy lokalna piekarnia wprowadziła słodkie wypieki do asortymentu. W latach sześćdziesiątych zmieniono nazwę zakładu na: Wytwórnia Wyrobów Cukierniczych „Łuczanka”. Produkowano w niej głównie herbatniki i pierniki, także według własnych receptur. Zakład istniał do początku lat 90. XX w.
Czy ktoś pamięta, jak smakowały brukowce z „Łuczanki”?
Ilustrowaną historię wytwórni można znaleźć na stronie Giżyckiego Archiwum Cyfrowego:
https://bit.ly/3MJYFbR
