#OdDeskiDoDeski
Piotr Rosenbüchler (-1719) był ostatnim prywatnym typografem braniewskiej drukarni.
W 1697 r. otrzymał korzystną propozycję sprzedaży, złożoną przez ówczesnego rektora kolegium jezuickiego Jana Drewsa (1646–1710). Warsztat odsprzedał za 2100 florenów. Sprzedaż odnotowano w rękopiśmiennej kronice kolegium braniewskiego „Historia Collegii braunsbergensis Societatis Jesu ab anno 1643 usque ad annum 1772”, która przechowywana jest obecnie w Bibliotece MWiM.
Zakonnicy po przejęciu drukarni przenieśli warsztat do budynków szkolnych. Zadbali również o odnowienie używanych dotychczas czcionek. Postanowili, że ze swego grona wyznaczać będą zakonnika odpowiedzialnego za działanie drukarni. Funkcja ta miała być pełniona przez okres trzech lat. Od 1765 r. pojawiła się również posada pomocnika. Pierwszym znanym „praeses typographiae” był Jan Fitkau. Znaczącym wydarzeniem w rozwoju drukarni było wykupienie wyposażenia zlikwidowanej oficyny w Oliwie w 1744 r.
Pomimo zmiany właściciela profil wydawniczy braniewskiej drukarni nie zmienił się. Nadal dominowały druki o treści dewocyjnej w języku łacińskim. Tłoczono wydawnictwa również po niemiecku (około 30% całej produkcji) i po polsku (około 8%). Ogólną liczbę druków wydanych przez jezuitów szacuje się na 345 tytułów. W zbiorach Biblioteki MWiM znajdują się 53 z spośród nich.
W 1697 r. otrzymał korzystną propozycję sprzedaży, złożoną przez ówczesnego rektora kolegium jezuickiego Jana Drewsa (1646–1710). Warsztat odsprzedał za 2100 florenów. Sprzedaż odnotowano w rękopiśmiennej kronice kolegium braniewskiego „Historia Collegii braunsbergensis Societatis Jesu ab anno 1643 usque ad annum 1772”, która przechowywana jest obecnie w Bibliotece MWiM.
Zakonnicy po przejęciu drukarni przenieśli warsztat do budynków szkolnych. Zadbali również o odnowienie używanych dotychczas czcionek. Postanowili, że ze swego grona wyznaczać będą zakonnika odpowiedzialnego za działanie drukarni. Funkcja ta miała być pełniona przez okres trzech lat. Od 1765 r. pojawiła się również posada pomocnika. Pierwszym znanym „praeses typographiae” był Jan Fitkau. Znaczącym wydarzeniem w rozwoju drukarni było wykupienie wyposażenia zlikwidowanej oficyny w Oliwie w 1744 r.
Pomimo zmiany właściciela profil wydawniczy braniewskiej drukarni nie zmienił się. Nadal dominowały druki o treści dewocyjnej w języku łacińskim. Tłoczono wydawnictwa również po niemiecku (około 30% całej produkcji) i po polsku (około 8%). Ogólną liczbę druków wydanych przez jezuitów szacuje się na 345 tytułów. W zbiorach Biblioteki MWiM znajdują się 53 z spośród nich.
