Plakat został rozpowszechniony w Olsztynie pod koniec listopada 1945 r.
Podpisali się pod nim dyrektor kolei, Zarząd Okręgowy Związku Zawodowego Kolejarzy i Międzypartyjna Komisja Porozumiewawczą. Plakat nawołuje do wzmożonej pracy i większego zaangażowania w odbudowę kolei, „po sześcioletnim wyniszczeniu kraju przez odwiecznego, nieprzejednanego wroga”. Apel wydrukowano w Olsztynie, na dwóch sklejonych arkuszach bardzo kruchego, gazetowego papieru, czcionką rozmaitej wielkości i kroju. Na odwrocie arkusza jest pieczątka „zezwala się na rozpowszechnienie” cenzora Wojewódzkiego Biura Kontroli Publikacji w Olsztynie.
Apel wystosowano, gdyż „niestety, spostrzega się dzisiaj że nie nadąża ono [kolejnictwo] za ogólnym rozwojem gospodarczym. Wielka ilość parowozów i wagonów nie nadających się do ruchu, nadmierny przestój wagonów, zmniejszona szybkość pociągów, zatory tworzące się na stacjach, nagminne kradzieże, łapownictwo i inne nadużycia oto smutny obraz dzisiejszego kolejnictwa”.
Wymowa plakatu może sugerować zmianę obrazu kolei na Warmii i Mazurach, wytworzonego przez aktywną postawę kolejarzy, którzy przybyli na początku 1945 do Olsztyna. Jednak jego treść zniekształca także przekaz o stanie wschodniopruskiej infrastruktury kolejowej. Została ona zniszczona przez Armię Czerwoną dopiero pod koniec wojny, a po jej zakończeniu – rozgrabiona pod nadzorem sowieckich komendantur. Jaka jest więc wiarygodność oskarżeń i wezwań skierowanych do kolejarzy?
Dział Historii i Etnografii
Apel wystosowano, gdyż „niestety, spostrzega się dzisiaj że nie nadąża ono [kolejnictwo] za ogólnym rozwojem gospodarczym. Wielka ilość parowozów i wagonów nie nadających się do ruchu, nadmierny przestój wagonów, zmniejszona szybkość pociągów, zatory tworzące się na stacjach, nagminne kradzieże, łapownictwo i inne nadużycia oto smutny obraz dzisiejszego kolejnictwa”.
Wymowa plakatu może sugerować zmianę obrazu kolei na Warmii i Mazurach, wytworzonego przez aktywną postawę kolejarzy, którzy przybyli na początku 1945 do Olsztyna. Jednak jego treść zniekształca także przekaz o stanie wschodniopruskiej infrastruktury kolejowej. Została ona zniszczona przez Armię Czerwoną dopiero pod koniec wojny, a po jej zakończeniu – rozgrabiona pod nadzorem sowieckich komendantur. Jaka jest więc wiarygodność oskarżeń i wezwań skierowanych do kolejarzy?
Dział Historii i Etnografii
