#MuzealnaPrzystawka
Eksponatem lutego dzięki Waszym głosom została zapinka podkowiasta o gwiaździstych zakończeniach ze zbiorów Działu Archeologii.
Latem 2011 roku, w lesie nieopodal wsi Olbrachtówko (w gm. Susz) p. Zbigniew Krysiński odkrył przypadkowo wczesnośredniowieczny skarb. W skład znaleziska wchodziło 155 monet srebrnych (w tym wiele siekańców – głównie dirhemów arabskich, a także denarów zachodnioeuropejskich) jak również 80 zachowanych w unikalnym stanie ozdób srebrnych oraz wyroby z bursztynu, kryształu górskiego, karneolu i szkła (łącznie 135 sztuk).
Wśród przekazanych następnie Muzeum Warmii i Mazur zabytków znalazły się m.in. datowane na okolice XI wieku: kaptorga srebrna na łańcuchu, bransolety, naramiennik, pierścionki i liczne paciorki srebrne. Tak dobry stan odnalezionych zabytków, jak również sama ich ilość i szeroka reprezentacja form, wynikały z faktu, że znalezisko pozyskano z obrębu rozbitego przez pług naczynia, stanowiącego opakowanie skarbu.
Częścią owego wyjątkowego skarbu była brązowa zapinka podkowiasta o gwiaździstych zakończeniach. Ten typ zapinek wyróżnia podkowiasty kabłąk z wyraźnie zaznaczonymi i usytuowanymi w miarowych odstępach poprzecznymi żeberkami oraz zakończenia w postaci czteroramiennych gwiazdek. Taka forma zapinki wywodzi się zapewne z ziem Kuronów — bałtyjskiego ludu zamieszkującego tereny dzisiejszej Łotwy i Litwy. Choć pojedyncze okazy znajdowane są niemal w całej strefie Morza Bałtyckiego.
Zabytek z Olbrachtówka, oryginalnie znajdował się na dnie glinianego naczynia, zawinięty zapewne (wraz z resztą skarbu) w jedwabne płótno. Niestety procesy korozyjne przez wieki znacząco zmieniły wygląd zapinki. Warstwa srebra wykruszyła się, odsłaniając powłokę lutu cynowo-ołowiowego, którego użyto do stworzenia skomplikowanego ornamentu. Mimo tego, znalezisko to należy do lepiej zachowanych zapinek tego typu w zbiorach naszego muzeum i stanowi fantastyczny przykład kunsztu kurońskich złotników.
Wykorzystano fragmenty książki: Średniowieczne skarby srebrne z Pojezierza Iławskiego w zbiorach Muzeum Warmii i Mazur, Olsztyn, 2013.
Latem 2011 roku, w lesie nieopodal wsi Olbrachtówko (w gm. Susz) p. Zbigniew Krysiński odkrył przypadkowo wczesnośredniowieczny skarb. W skład znaleziska wchodziło 155 monet srebrnych (w tym wiele siekańców – głównie dirhemów arabskich, a także denarów zachodnioeuropejskich) jak również 80 zachowanych w unikalnym stanie ozdób srebrnych oraz wyroby z bursztynu, kryształu górskiego, karneolu i szkła (łącznie 135 sztuk).
Wśród przekazanych następnie Muzeum Warmii i Mazur zabytków znalazły się m.in. datowane na okolice XI wieku: kaptorga srebrna na łańcuchu, bransolety, naramiennik, pierścionki i liczne paciorki srebrne. Tak dobry stan odnalezionych zabytków, jak również sama ich ilość i szeroka reprezentacja form, wynikały z faktu, że znalezisko pozyskano z obrębu rozbitego przez pług naczynia, stanowiącego opakowanie skarbu.
Częścią owego wyjątkowego skarbu była brązowa zapinka podkowiasta o gwiaździstych zakończeniach. Ten typ zapinek wyróżnia podkowiasty kabłąk z wyraźnie zaznaczonymi i usytuowanymi w miarowych odstępach poprzecznymi żeberkami oraz zakończenia w postaci czteroramiennych gwiazdek. Taka forma zapinki wywodzi się zapewne z ziem Kuronów — bałtyjskiego ludu zamieszkującego tereny dzisiejszej Łotwy i Litwy. Choć pojedyncze okazy znajdowane są niemal w całej strefie Morza Bałtyckiego.
Zabytek z Olbrachtówka, oryginalnie znajdował się na dnie glinianego naczynia, zawinięty zapewne (wraz z resztą skarbu) w jedwabne płótno. Niestety procesy korozyjne przez wieki znacząco zmieniły wygląd zapinki. Warstwa srebra wykruszyła się, odsłaniając powłokę lutu cynowo-ołowiowego, którego użyto do stworzenia skomplikowanego ornamentu. Mimo tego, znalezisko to należy do lepiej zachowanych zapinek tego typu w zbiorach naszego muzeum i stanowi fantastyczny przykład kunsztu kurońskich złotników.
Wykorzystano fragmenty książki: Średniowieczne skarby srebrne z Pojezierza Iławskiego w zbiorach Muzeum Warmii i Mazur, Olsztyn, 2013.
