#PokazNabytkówMWiM
Hieronim Skurpski, W pracowni
Alfred Hałasa, 281 plakatów reklamowych (zbiory Gw) przekazanych przez autora
Alfred Hałasa urodził się w 1942 roku, w niewielkiej miejscowości Zawada, niedaleko Zamościa. W 1960 roku ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Później rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 1968 roku uzyskał dyplom z Architektury Wnętrz, a trzy lata później ze Wzornictwa Przemysłowego. W 1972 roku otrzymał stypendium i wyjechał do Paryża, gdzie podjął pracę w agencji wzornictwa przemysłowego Agence Parisienne d’esthétique industrielle (A.P.E.S.), a następnie w Société d’études coordonnées (S.E.C.). W 1975 roku przeniósł się na stałe do Kanady, gdzie związał się z Centrum Designu Univeristé du Québec w Montrealu. W 1977 roku został profesorem Uniwersytetu UQAM na wydziale wzornictwa przemysłowego. Prowadzi zajęcia z metodologii i składni grafiki projektowej. W 1981 roku wraz z kolegami współtworzył Centre de Design i Design International, które co roku organizuje letnie kursy, konferencje i warsztaty z projektowania przemysłowego prowadzone przez najlepszych specjalistów świata. W późniejszych latach angażował się w liczne działania edukacyjne, był również przewodniczącym jury kilku konkursów graficznych, m.in. krakowskiego Festiwalu Plakatu Reklamowego w 2005 roku i Biennale Plakatu w Chicago w 2008 roku. Prace Alfreda Hałasy znajdują się w wielu kolekcjach w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Chętnie eksponowane są na wystawach stałych i czasowych przede wszystkim w Kanadzie (np. plakat pt. „Biesiada u hrabiny Kotłubaj”, w wersji przedstawiającej krowę w bucie na obcasie prezentowany jest w Muzeum Sztuki w Quebecu) i Polsce. Mimo kilkudziesięciu lat spędzonych w Kanadzie język symboli (np. często pojawiające się zestawianie czerwieni i bieli) i tematyka wykonywanych przez Hałasę prac jest bardzo polska. Stworzył plakaty towarzyszące wydarzeniom związanym z postaciami takimi jak: Witold Gombrowicz, Czesław Miłosz, Jan Paweł II, Witold Lutosławski, Andrzej Wajda, Karol Szymanowski czy Bruno Schulz. Ścisły związek utrzymuje również ze swoją macierzystą uczelnią, w 2014 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa ASP w Krakowie.
Hieronim Skurpski (1914-2006), 128 obrazów (PMW) przekazanych przez Annę Skurpską i Marka Skurpskiego
Malarz, grafik, rysownik i ilustrator. Już w 1930 roku naukę w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, którą ukończył w 1936. Studia artystyczne kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1937-1939 w pracowni prof. Mieczysława Kotarbińskiego, po wojnie uzyskał dyplom w pracowni prof. Aleksandra Rafałowskiego w 1950. Do Olsztyna przyjechał w marcu 1945 roku, na zawsze związał się z regionem Warmii i Mazur, współtworząc i aktywnie uczestnicząc w jego życiu artystycznym i kulturalnym. W latach 1945 – 1964 kierował Muzeum Mazurskim (dziś Muzeum Warmii i Mazur), następnie do 1973 roku był dyrektorem Biura Wystaw Artystycznych w Olsztynie. Był współzałożycielem i wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Pojezierze oraz członkiem-założycielem Ośrodka Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego w Olsztynie. Należał do tych twórców, którzy stale studiują teorię sztuki i dorobek mistrzów. Znał świetnie historię sztuki, także tej najnowszej. Potrafił godzinami o sztuce, teorii sztuki, filozofii. Miał ogromny księgozbiór, który po śmierci artysty trafił do zbiorów biblioteki Muzeum Warmii i Mazur. Od 1954 roku pisał dzienniki, zawierające jego refleksje, przemyślenia na temat sztuki, procesu twórczego, otaczającej rzeczywistości.
Natalia LL, 6 fotografii (F), 6 rysunków (Gw), przekaz Fundacji ZW
Ur. w 1938 r. Absolwentka PWSSP we Wrocławiu, dyplom w 1964 roku. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią, performansem, filmem eksperymentalnym, sztuką wideo, rzeźbą i instalacją. Ikona światowej sztuki feministycznej, najważniejsza artystka polskiej sztuki współczesnej. Nieustająca inspiratorka i ideowa mentorka kolejnych pokoleń twórczyń. Autorka tekstów teoretycznych. Prekursorka postawy konceptualnej w sztukach wizualnych. Jest jedną z pierwszych polskich artystek, podejmujących w swojej sztuce problematykę feministyczną i posługujących się własnym wizerunkiem. Autorka licznych autoportretów fotograficznych i filmowych oraz portretów, których bohaterki wyposaża w atrybuty kojarzone z erotyką. Wprowadza do swoich prac wątki intymne, gra własnym ciałem, seksualnością. Zapraszana i prezentująca swoją twórczość na światowych przeglądach sztuki najnowszej. Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Od 1964 r. jest członkinią Związku Polskich Artystów Fotografików. W 1970 r. wraz ze Zbigniewem Dłubakiem i Andrzejem Lachowiczem założyła grupę i Galerię Permafo, nastawioną na propagowanie sztuki najnowszej, działającą do 1981 r. W 1974 została kuratorką Triennale Rysunku we Wrocławiu i współtworzyła kształt tej imprezy do 1995 r. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej (Nowy Jork, 1977), „Verein Kulturkontakte” (Wiedeń, 1981) oraz Fundacji „Pro Helvetia” (Szwajcaria, 1994).
Robert Listwan, 100 ilustracji (PMW), przekaz marszałka województwa warmińsko-mazurskiego
Robert Listwan – urodzony w 1974 r. w Olsztynie. Studiował malarstwo w ASP w Gdańsku, dyplom w 2000 r. Malarz, ilustrator, grafik, scenograf teatralny, zajmuje się animacją. W 2001 r. otrzymał Nagrodę na II Olsztyńskim Biennale Plastyki „O Medal Prezydenta”, w 2003 r. wyróżnienie honorowe w trzeciej edycji biennale, a w 2011 r. ponownie II Nagrodę VII Olsztyńskiego Biennale Sztuki „O Medal Prezydenta”.
Rysunki Roberta Listwana, które powstały do wydanego w 2010 roku zbioru „Setnik bajek Ignacego Krasickiego”, to niezwykle ciekawy zespół ilustracji dopełniających współczesnym językiem sztuki literackie formy II połowy XVIII wieku. Artysta, którego obrazy znajdują się w kolekcji naszego Muzeum, stworzył zbiór, gdzie kod zawarty w realistyczno-surrealistycznych i abstrakcyjno-metaforycznych pracach jest czytelny także poza kontekstem służących mu za inspirację utworów literackich. Zespół, stanowiący zapis artystycznego eksperymentu znanego olsztyńskiego malarza, w którym główną rolę gra postać biskupa Ignacego Krasickiego i jego wierszowane moralitety jest całkowicie gotowym materiałem ekspozycyjnym, dającym ogromne możliwości komponowania wystaw ze względu na przyjęty przez kuratora kontekst. Walory malarskie — nasycone, mocne, skontrastowane kolory kładzione płaską plamą, połączone z myślowym skrótem i zdolnością tworzenia syntetycznego abstrakcyjnego znaku stanowią o oryginalności i wartości tej kolekcji.
Alfred Hałasa urodził się w 1942 roku, w niewielkiej miejscowości Zawada, niedaleko Zamościa. W 1960 roku ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Później rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 1968 roku uzyskał dyplom z Architektury Wnętrz, a trzy lata później ze Wzornictwa Przemysłowego. W 1972 roku otrzymał stypendium i wyjechał do Paryża, gdzie podjął pracę w agencji wzornictwa przemysłowego Agence Parisienne d’esthétique industrielle (A.P.E.S.), a następnie w Société d’études coordonnées (S.E.C.). W 1975 roku przeniósł się na stałe do Kanady, gdzie związał się z Centrum Designu Univeristé du Québec w Montrealu. W 1977 roku został profesorem Uniwersytetu UQAM na wydziale wzornictwa przemysłowego. Prowadzi zajęcia z metodologii i składni grafiki projektowej. W 1981 roku wraz z kolegami współtworzył Centre de Design i Design International, które co roku organizuje letnie kursy, konferencje i warsztaty z projektowania przemysłowego prowadzone przez najlepszych specjalistów świata. W późniejszych latach angażował się w liczne działania edukacyjne, był również przewodniczącym jury kilku konkursów graficznych, m.in. krakowskiego Festiwalu Plakatu Reklamowego w 2005 roku i Biennale Plakatu w Chicago w 2008 roku. Prace Alfreda Hałasy znajdują się w wielu kolekcjach w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Chętnie eksponowane są na wystawach stałych i czasowych przede wszystkim w Kanadzie (np. plakat pt. „Biesiada u hrabiny Kotłubaj”, w wersji przedstawiającej krowę w bucie na obcasie prezentowany jest w Muzeum Sztuki w Quebecu) i Polsce. Mimo kilkudziesięciu lat spędzonych w Kanadzie język symboli (np. często pojawiające się zestawianie czerwieni i bieli) i tematyka wykonywanych przez Hałasę prac jest bardzo polska. Stworzył plakaty towarzyszące wydarzeniom związanym z postaciami takimi jak: Witold Gombrowicz, Czesław Miłosz, Jan Paweł II, Witold Lutosławski, Andrzej Wajda, Karol Szymanowski czy Bruno Schulz. Ścisły związek utrzymuje również ze swoją macierzystą uczelnią, w 2014 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa ASP w Krakowie.
Hieronim Skurpski (1914-2006), 128 obrazów (PMW) przekazanych przez Annę Skurpską i Marka Skurpskiego
Malarz, grafik, rysownik i ilustrator. Już w 1930 roku naukę w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, którą ukończył w 1936. Studia artystyczne kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1937-1939 w pracowni prof. Mieczysława Kotarbińskiego, po wojnie uzyskał dyplom w pracowni prof. Aleksandra Rafałowskiego w 1950. Do Olsztyna przyjechał w marcu 1945 roku, na zawsze związał się z regionem Warmii i Mazur, współtworząc i aktywnie uczestnicząc w jego życiu artystycznym i kulturalnym. W latach 1945 – 1964 kierował Muzeum Mazurskim (dziś Muzeum Warmii i Mazur), następnie do 1973 roku był dyrektorem Biura Wystaw Artystycznych w Olsztynie. Był współzałożycielem i wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Pojezierze oraz członkiem-założycielem Ośrodka Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego w Olsztynie. Należał do tych twórców, którzy stale studiują teorię sztuki i dorobek mistrzów. Znał świetnie historię sztuki, także tej najnowszej. Potrafił godzinami o sztuce, teorii sztuki, filozofii. Miał ogromny księgozbiór, który po śmierci artysty trafił do zbiorów biblioteki Muzeum Warmii i Mazur. Od 1954 roku pisał dzienniki, zawierające jego refleksje, przemyślenia na temat sztuki, procesu twórczego, otaczającej rzeczywistości.
Natalia LL, 6 fotografii (F), 6 rysunków (Gw), przekaz Fundacji ZW
Ur. w 1938 r. Absolwentka PWSSP we Wrocławiu, dyplom w 1964 roku. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią, performansem, filmem eksperymentalnym, sztuką wideo, rzeźbą i instalacją. Ikona światowej sztuki feministycznej, najważniejsza artystka polskiej sztuki współczesnej. Nieustająca inspiratorka i ideowa mentorka kolejnych pokoleń twórczyń. Autorka tekstów teoretycznych. Prekursorka postawy konceptualnej w sztukach wizualnych. Jest jedną z pierwszych polskich artystek, podejmujących w swojej sztuce problematykę feministyczną i posługujących się własnym wizerunkiem. Autorka licznych autoportretów fotograficznych i filmowych oraz portretów, których bohaterki wyposaża w atrybuty kojarzone z erotyką. Wprowadza do swoich prac wątki intymne, gra własnym ciałem, seksualnością. Zapraszana i prezentująca swoją twórczość na światowych przeglądach sztuki najnowszej. Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Od 1964 r. jest członkinią Związku Polskich Artystów Fotografików. W 1970 r. wraz ze Zbigniewem Dłubakiem i Andrzejem Lachowiczem założyła grupę i Galerię Permafo, nastawioną na propagowanie sztuki najnowszej, działającą do 1981 r. W 1974 została kuratorką Triennale Rysunku we Wrocławiu i współtworzyła kształt tej imprezy do 1995 r. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej (Nowy Jork, 1977), „Verein Kulturkontakte” (Wiedeń, 1981) oraz Fundacji „Pro Helvetia” (Szwajcaria, 1994).
Robert Listwan, 100 ilustracji (PMW), przekaz marszałka województwa warmińsko-mazurskiego
Robert Listwan – urodzony w 1974 r. w Olsztynie. Studiował malarstwo w ASP w Gdańsku, dyplom w 2000 r. Malarz, ilustrator, grafik, scenograf teatralny, zajmuje się animacją. W 2001 r. otrzymał Nagrodę na II Olsztyńskim Biennale Plastyki „O Medal Prezydenta”, w 2003 r. wyróżnienie honorowe w trzeciej edycji biennale, a w 2011 r. ponownie II Nagrodę VII Olsztyńskiego Biennale Sztuki „O Medal Prezydenta”.
Rysunki Roberta Listwana, które powstały do wydanego w 2010 roku zbioru „Setnik bajek Ignacego Krasickiego”, to niezwykle ciekawy zespół ilustracji dopełniających współczesnym językiem sztuki literackie formy II połowy XVIII wieku. Artysta, którego obrazy znajdują się w kolekcji naszego Muzeum, stworzył zbiór, gdzie kod zawarty w realistyczno-surrealistycznych i abstrakcyjno-metaforycznych pracach jest czytelny także poza kontekstem służących mu za inspirację utworów literackich. Zespół, stanowiący zapis artystycznego eksperymentu znanego olsztyńskiego malarza, w którym główną rolę gra postać biskupa Ignacego Krasickiego i jego wierszowane moralitety jest całkowicie gotowym materiałem ekspozycyjnym, dającym ogromne możliwości komponowania wystaw ze względu na przyjęty przez kuratora kontekst. Walory malarskie — nasycone, mocne, skontrastowane kolory kładzione płaską plamą, połączone z myślowym skrótem i zdolnością tworzenia syntetycznego abstrakcyjnego znaku stanowią o oryginalności i wartości tej kolekcji.
