#ZArchiwumMWiM #13grudnia
Wizyta Edwarda Gierka w Olsztynie. Lata siedemdziesiąte, fot. R. Czerniewski.
U progu lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, ludowe państwo polskie trawił poważny kryzys. Naczelne hasło Edwarda Gierka; „Aby Polska rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej” nie znajdowało już pokrycia w rzeczywistości. Wizja pierwszego sekretarza, w której zachodnie kredyty uzdrawiają niereformowalną, centralnie planowaną gospodarkę się nie ziściła. Już po kilku latach, okazało się, że technologie zakupione za pożyczone pieniądze są przestarzałe. W takiej sytuacji plan pierwszego sekretarza, aby poprzez produkcję na bazie zagranicznych patentów spłacić zadłużenie, spalił na panewce.
Co prawda, dzięki kredytom, sytuacja bytowa społeczeństwa chwilowo się poprawiła, lecz z biegiem lat, powracały te same, dobrze znane problemy: galopująca inflacja, wzrost kosztów utrzymania, ciągłe zmagania w zdobyciu podstawowych produktów oraz w załatwieniu najbanalniejszych potrzeb. Z każdym rokiem rządów ekipy Gierka, społeczne niezadowolenie stawało się coraz większe i coraz mniej osób wierzyło w oficjalną „propagandę sukcesu”. Ratunkiem dla gospodarki miała być kolejna, gwałtowna podwyżka cen, ustanowiona w 1976 roku. Przekazany przez premiera Piotra Jaroszewicza komunikat wywołał burzę w Ursusie, Radomiu, Płocku i przyczynił się do fali protestów szybko spacyfikowanych oddziały milicji. Na protestujących czekały; cele aresztów, „wilcze bilety” i osławione „ścieżki zdrowia”. Między innymi w obronie napiętnowanych przez Partię „radomskich warchołów”, powstał Komitet Obrony Robotników, działająca jawnie organizacja, zbierająca fundusze na pomoc poszkodowanym, udowadniająca tym samym, że komunistom będzie coraz trudniej wymuszać na społeczeństwie bierną postawę.
Informacje o wydarzeniach z Polski w dotarły do Olsztyna dzięki podziemnej prasie i „Wolnej Europie”. Na Stadionie Leśnym odbył się skromny wiec poparcia dla Edwarda Gierka. Manifestowano pod pustymi hasłami; „Naród z partią – partia z narodem”, „Demokracja – to ład, rozum i porządek”. W innych miastach spędzano ludzi pod hasłem „Jesteśmy z wami, towarzyszu Gierek”. Okazją do ocieplenia wizerunku ekipy rządowej w Olsztynie były centralne dożynki w 1978 roku, z którymi wiązała się szansa pozyskania wielomilionowych dotacji na inwestycje komunalne. Dwa lata później, w Olsztynie krążyły ulotki sygnowane przez KOR, wzywające do bojkotu kolejnych, nic niezmieniających wyborów.
Podana do wiadomości frekwencja sięgała 98%, a na listę powiązaną z komunistami oddano 99,46% ważnych głosów. Nieoficjalnie, kryzys pogłębiał się, a nastroje społeczne wciąż pogarszały. Tymczasem rządzący, nie mając wizji wyjścia z gospodarczego impasu, poczęli kreślić plany kolejnej podwyżki…
Cdn.
Bibliografia:
Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. 2, Olsztyn, Olsztyn 2011.
Łukaszewicz Bohdan, Olsztyn 1945-2005, [w:] Olsztyn 1353-2003, red. Achremczyk Stanisław, Ogrodziński Władysław, Olsztyn 2003.
Paczkowski Andrzej, Pół wieku dziejów Polski 1939–1989, Warszawa 1998.
Co prawda, dzięki kredytom, sytuacja bytowa społeczeństwa chwilowo się poprawiła, lecz z biegiem lat, powracały te same, dobrze znane problemy: galopująca inflacja, wzrost kosztów utrzymania, ciągłe zmagania w zdobyciu podstawowych produktów oraz w załatwieniu najbanalniejszych potrzeb. Z każdym rokiem rządów ekipy Gierka, społeczne niezadowolenie stawało się coraz większe i coraz mniej osób wierzyło w oficjalną „propagandę sukcesu”. Ratunkiem dla gospodarki miała być kolejna, gwałtowna podwyżka cen, ustanowiona w 1976 roku. Przekazany przez premiera Piotra Jaroszewicza komunikat wywołał burzę w Ursusie, Radomiu, Płocku i przyczynił się do fali protestów szybko spacyfikowanych oddziały milicji. Na protestujących czekały; cele aresztów, „wilcze bilety” i osławione „ścieżki zdrowia”. Między innymi w obronie napiętnowanych przez Partię „radomskich warchołów”, powstał Komitet Obrony Robotników, działająca jawnie organizacja, zbierająca fundusze na pomoc poszkodowanym, udowadniająca tym samym, że komunistom będzie coraz trudniej wymuszać na społeczeństwie bierną postawę.
Informacje o wydarzeniach z Polski w dotarły do Olsztyna dzięki podziemnej prasie i „Wolnej Europie”. Na Stadionie Leśnym odbył się skromny wiec poparcia dla Edwarda Gierka. Manifestowano pod pustymi hasłami; „Naród z partią – partia z narodem”, „Demokracja – to ład, rozum i porządek”. W innych miastach spędzano ludzi pod hasłem „Jesteśmy z wami, towarzyszu Gierek”. Okazją do ocieplenia wizerunku ekipy rządowej w Olsztynie były centralne dożynki w 1978 roku, z którymi wiązała się szansa pozyskania wielomilionowych dotacji na inwestycje komunalne. Dwa lata później, w Olsztynie krążyły ulotki sygnowane przez KOR, wzywające do bojkotu kolejnych, nic niezmieniających wyborów.
Podana do wiadomości frekwencja sięgała 98%, a na listę powiązaną z komunistami oddano 99,46% ważnych głosów. Nieoficjalnie, kryzys pogłębiał się, a nastroje społeczne wciąż pogarszały. Tymczasem rządzący, nie mając wizji wyjścia z gospodarczego impasu, poczęli kreślić plany kolejnej podwyżki…
Cdn.
Bibliografia:
Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. 2, Olsztyn, Olsztyn 2011.
Łukaszewicz Bohdan, Olsztyn 1945-2005, [w:] Olsztyn 1353-2003, red. Achremczyk Stanisław, Ogrodziński Władysław, Olsztyn 2003.
Paczkowski Andrzej, Pół wieku dziejów Polski 1939–1989, Warszawa 1998.
