#muzealnysłowniczek
Autor: Fot. Grzegorz Kumorowicz
Kontrapost (z wł. contrapposto - przeciwieństwo) - ułożenie ciała polegające na zestawianiu przeciwieństw, w tym wypadku kierunków i mas, w taki sposób, że kręgosłup swoim ułożeniem przypomina literę „S”. Kompozycja sprawia wrażenie ruchu, a raczej „zatrzymania w ruchu”.
Już starożytni artyści, zarówno w Grecji jak i w Egipcie, chętnie sięgali po to rozwiązanie. Za twórcę kontrapostu uważa się Polikleta, rzeźbiarza tworzącego w V w. p. n. e., a za wzorowy przykład wykorzystania tej zasady rzeźbę przedstawiającą Doryforosa (Włócznika).
„Esowate” ułożenie ciała wypierało statyczne i archaiczne rozłożenie ciężaru na dwóch nogach. Polega ono na oparciu ciężaru ciała na jednej, wyprostowanej nodze, druga odciążona lekko dotyka podłoża. Przeciwwagą są lekko wygięte ramiona i tułów oraz głowa pochylona w przeciwnym kierunku. Często jedna ręka jest opuszczona wzdłuż tułowia, a druga uniesiona z przedmiotem w dłoni. Kontrapost zagościł ponownie w historii sztuki w okresie późnego gotyku, a samo pojęcie zostało sformułowane dopiero w renesansie.
W zbiorach Działu Sztuki Dawnej i Rzemiosła Artystycznego również znajdują się rzeźby, w których zastosowano tę zasadę. Zachęcamy do odszukania poniższych obiektów w Zamek/Muzeum Warmińskie w Lidzbarku Warmińskim
Ewelina Góra, Dział Sztuki Dawnej i Rzemiosła Artystycznego
Już starożytni artyści, zarówno w Grecji jak i w Egipcie, chętnie sięgali po to rozwiązanie. Za twórcę kontrapostu uważa się Polikleta, rzeźbiarza tworzącego w V w. p. n. e., a za wzorowy przykład wykorzystania tej zasady rzeźbę przedstawiającą Doryforosa (Włócznika).
„Esowate” ułożenie ciała wypierało statyczne i archaiczne rozłożenie ciężaru na dwóch nogach. Polega ono na oparciu ciężaru ciała na jednej, wyprostowanej nodze, druga odciążona lekko dotyka podłoża. Przeciwwagą są lekko wygięte ramiona i tułów oraz głowa pochylona w przeciwnym kierunku. Często jedna ręka jest opuszczona wzdłuż tułowia, a druga uniesiona z przedmiotem w dłoni. Kontrapost zagościł ponownie w historii sztuki w okresie późnego gotyku, a samo pojęcie zostało sformułowane dopiero w renesansie.
W zbiorach Działu Sztuki Dawnej i Rzemiosła Artystycznego również znajdują się rzeźby, w których zastosowano tę zasadę. Zachęcamy do odszukania poniższych obiektów w Zamek/Muzeum Warmińskie w Lidzbarku Warmińskim
Ewelina Góra, Dział Sztuki Dawnej i Rzemiosła Artystycznego
