#zOsiCzasu
Rocznica śmierci wybitnego poety i komediopisarza, jakim był niewątpliwie Aleksander Fredro, niech będzie okazją do zaprezentowania jednego z zabytków wchodzących w skład kolekcji Gabinetu Numizmatycznego.
Umierając we Lwowie 145 lat temu, pozostawiał za sobą Fredro życiorys dosyć ciekawy. Zwłaszcza młodość spędzoną na szlakach wojennych kampanii „cesarza Europy”. Zarówno pod Moskwą, gdy pierś ozdobił mu Złoty Krzyż Virtuti Militari, jak i w walkach 1813-1814, gdy pełnił funkcję oficera ordynansowego Napoleona. Otrzymany wówczas Krzyż Legii Honorowej, najwyższe odznaczenie nadawane przez państwo francuskie, przypieczętował jego trudy. W 1815 roku, gdy opuszczał Paryż na finiszu „europejskiej awantury” napisał: Wyjechaliśmy razem, z odmiennych pobudek: Napoleon na Elbę, ja zasię do Rudek. Na zadane kiedyś pytanie co wyniósł z kampanii napoleońskiej udzielił żartobliwej odpowiedzi: Trochę wspomnień, dwa krzyżyki i pedogrę.
Ale nie owe „krzyżyki” są przedmiotem prezentacji. W 1857 roku, już jako zasiedziały ziemianin i poeta, otrzymał kolejne francuskie wyróżnienie – Medal Świętej Heleny. Sądząc po roku nadania, był w jednej z pierwszych grup jego beneficjentów, których liczba sięgnęła 405 tysięcy.
Médaille de Sainte-Hélène, to odznaczenie ustanowione przez cesarza Napoleona III w celu uhonorowania tych, którzy znosili trudy wojny pod sztandarami Napoleona I w latach 1792-1815. Autorem jego był Désiré-Albert Barre, grawer, którego sygnaturę w postaci kotwicy dostrzec można pod wizerunkiem Cesarza. Wykonany z brązu, zyskał popularną nazwę „czekoladowego medalu”. Bryłę kształtuje owal otoczony wieńcem laurowym związanym kokardą, zwieńczony cesarską koroną z orłami na kabłąkach i jabłkiem królewskim.
Na awersie widnieje profil Napoleona określony w otoku: NAPOLEON I EMPEREUR. Płaszczyzna rewersu to pole do napisu otokowego oraz strefowego: CAMPAGNES DE 1792 A 1815 - A SES COMPAGNONS DE GLOIRE SA DERNIRE PENSEE STE HELENE, 5 MAI 1821.
Niestety, przy egzemplarzu nie zachowała się przynależna odznaczeniu wstążka w zielono-czerwone pasy.
M.K.
Medal Św. Heleny (Médaille de Sainte-Hélène), odznaczenie honorowe, proj. Desire-Albert Barre, Francja 1857 r., brąz, 50x31 mm
fot. Grzegorz Kumorowicz
Umierając we Lwowie 145 lat temu, pozostawiał za sobą Fredro życiorys dosyć ciekawy. Zwłaszcza młodość spędzoną na szlakach wojennych kampanii „cesarza Europy”. Zarówno pod Moskwą, gdy pierś ozdobił mu Złoty Krzyż Virtuti Militari, jak i w walkach 1813-1814, gdy pełnił funkcję oficera ordynansowego Napoleona. Otrzymany wówczas Krzyż Legii Honorowej, najwyższe odznaczenie nadawane przez państwo francuskie, przypieczętował jego trudy. W 1815 roku, gdy opuszczał Paryż na finiszu „europejskiej awantury” napisał: Wyjechaliśmy razem, z odmiennych pobudek: Napoleon na Elbę, ja zasię do Rudek. Na zadane kiedyś pytanie co wyniósł z kampanii napoleońskiej udzielił żartobliwej odpowiedzi: Trochę wspomnień, dwa krzyżyki i pedogrę.
Ale nie owe „krzyżyki” są przedmiotem prezentacji. W 1857 roku, już jako zasiedziały ziemianin i poeta, otrzymał kolejne francuskie wyróżnienie – Medal Świętej Heleny. Sądząc po roku nadania, był w jednej z pierwszych grup jego beneficjentów, których liczba sięgnęła 405 tysięcy.
Médaille de Sainte-Hélène, to odznaczenie ustanowione przez cesarza Napoleona III w celu uhonorowania tych, którzy znosili trudy wojny pod sztandarami Napoleona I w latach 1792-1815. Autorem jego był Désiré-Albert Barre, grawer, którego sygnaturę w postaci kotwicy dostrzec można pod wizerunkiem Cesarza. Wykonany z brązu, zyskał popularną nazwę „czekoladowego medalu”. Bryłę kształtuje owal otoczony wieńcem laurowym związanym kokardą, zwieńczony cesarską koroną z orłami na kabłąkach i jabłkiem królewskim.
Na awersie widnieje profil Napoleona określony w otoku: NAPOLEON I EMPEREUR. Płaszczyzna rewersu to pole do napisu otokowego oraz strefowego: CAMPAGNES DE 1792 A 1815 - A SES COMPAGNONS DE GLOIRE SA DERNIRE PENSEE STE HELENE, 5 MAI 1821.
Niestety, przy egzemplarzu nie zachowała się przynależna odznaczeniu wstążka w zielono-czerwone pasy.
M.K.
Medal Św. Heleny (Médaille de Sainte-Hélène), odznaczenie honorowe, proj. Desire-Albert Barre, Francja 1857 r., brąz, 50x31 mm
fot. Grzegorz Kumorowicz
