#zArchiwumMWiM
Olsztyn, most Św. Jana, od lewej: Mikrus MR-300, Moskwicz 408 oraz Wartburg 353, lata 70. XX w.
Autor: Zbigniew Grabowski
Jednym z najrzadziej spotykanych ówcześnie polskich samochodów osobowych jest bez wątpienia Mikrus MR-300.
Produkowano go w latach 1957-1960 w dwóch Wytwórniach Sprzętu Komunikacyjnego (WSK) w Mielcu i Rzeszowie, przy czym w Mielcu było wykonywane nadwozie a w Rzeszowie silnik. W odpowiedzi na panującą modę na małe samochodziki zakłady te dostały polecenie opracowania prototypu małego i taniego środka transportu.
W 1956 roku zakupiono niemieckie samochody marki Goggomobil i dokonano zmian w konstrukcji. Mikrus miał być dłuższy i węższy, przeprojektowano płytę podłogową oraz zawieszenie. Modyfikacji uległ silnik, sprzęgło, skrzynia biegów, a także elementy sterowania, wyrzucono niepotrzebne elementy, zbyt skomplikowane uproszczono. Konstrukcja foteli pozwalała na ich łatwe rozłożenie do spania. Mikrusy lakierowane były na kolory pastelowe, biały, a później wiśniowy. Pojawiły się też prototypy w malowaniu dwukolorowym.
Z założenia miał to być samochód dla czterech osób. Mikrus posiadał jedną parę drzwi tzw. kurołapy, silnik dwusuwowy o mocy 14 km umieszczony z tyłu pojazdu. Samochód był słabo wyciszony, co nie sprzyjało komfortowi jazdy. Bagażnik o pojemności 200l znajdował się pod przednią maską, a dostęp do niego był wyłącznie od wnętrza auta. W roku 1958 wyprodukowano pierwsze 100 egzemplarzy do testowania. Samochód produkowany był niecałe trzy lata i wytworzono około 1728 egzemplarzy.
Produkowano go w latach 1957-1960 w dwóch Wytwórniach Sprzętu Komunikacyjnego (WSK) w Mielcu i Rzeszowie, przy czym w Mielcu było wykonywane nadwozie a w Rzeszowie silnik. W odpowiedzi na panującą modę na małe samochodziki zakłady te dostały polecenie opracowania prototypu małego i taniego środka transportu.
W 1956 roku zakupiono niemieckie samochody marki Goggomobil i dokonano zmian w konstrukcji. Mikrus miał być dłuższy i węższy, przeprojektowano płytę podłogową oraz zawieszenie. Modyfikacji uległ silnik, sprzęgło, skrzynia biegów, a także elementy sterowania, wyrzucono niepotrzebne elementy, zbyt skomplikowane uproszczono. Konstrukcja foteli pozwalała na ich łatwe rozłożenie do spania. Mikrusy lakierowane były na kolory pastelowe, biały, a później wiśniowy. Pojawiły się też prototypy w malowaniu dwukolorowym.
Z założenia miał to być samochód dla czterech osób. Mikrus posiadał jedną parę drzwi tzw. kurołapy, silnik dwusuwowy o mocy 14 km umieszczony z tyłu pojazdu. Samochód był słabo wyciszony, co nie sprzyjało komfortowi jazdy. Bagażnik o pojemności 200l znajdował się pod przednią maską, a dostęp do niego był wyłącznie od wnętrza auta. W roku 1958 wyprodukowano pierwsze 100 egzemplarzy do testowania. Samochód produkowany był niecałe trzy lata i wytworzono około 1728 egzemplarzy.
