#Historia
Fragment mapy atlasowej zatytułowanej „Regnum Borussiae Gloriosis auspicijs Serenissimi et Potentissimi Principis Friderici III Primi Borussiae Regis Marchionis et Elektoris Brandenburgensis inauguratum die 18 januarii Anno 1701”; wydanej w oficynie spadkobierców J. B. Homanna, Norymberga 1753.
Prezentujemy prawdopodobnie dziesiąte wydanie mapy Prus, zamieszczone w Atlas Novus z 1953 r. Jej pierwotne wydanie z 1701 r. uważa się za pierwsze, na którym uwzględniono połączenia pocztowe.
Początkowo w transporcie przesyłek używano koni wierzchowych, następnie wozów, co pozwoliło na przewożenie większych przesyłek. Poczta wozowa miała ustalone szlaki, ze stacjami pocztowymi. Istniały także podwody, którymi przesyłano pieniądze urzędowe i kontrybucyjne oraz urzędników dworskich i wojskowych, podróżujących z urzędowym paszportem. Do podwód powoływano chłopów, sołtysów i karczmarzy lub pobierano za to podatek.
Fryderyk Wilhelm I w 1720 r. nakazał założyć regularną pocztę w miejsce poczty starościńskiej i sołeckiej. W 1723 r. polecił rozciągnąć sieć pocztową na całe Prusy Wschodnie, od Kłajpedy po Działdowo. Fryderyk II w 1764 r. wydał regulamin, który określał kompetencje i obowiązki różnych urzędów w kwestii opieki nad siecią dróg. Według regulaminu główne drogi publiczne musiały mieć przynajmniej 30 stóp szerokości (ok. 9 m), nie wolno było wykładać ich drewnem, musiały być regularnie konserwowane, łącznie z rowami przydrożnymi, obsadzano je drzewami. Na początku XIX w. pojawiły się szosy murowane. Z poczty korzystali na ogół mieszczanie i mniej zamożna szlachta.
Na Warmii w XVII i w pierwszej połowie XVIII w. Warmiacy korzystali z poczty pruskiej, a listy przez nią przyniesione przejmował w Braniewie pocztylion. Stamtąd rozsyłano je po całym terytorium biskupstwa. Właściwą pocztę ustanowił biskup Ignacy Krasicki. Najważniejsze stacje były w Braniewie i Pieniężnie, stamtąd poczta szła do Ornety, Lidzbarka Warmińskiego, Jezioran, Bisztynka, Reszla, Biskupca, Dobrego Miasta i Olsztyna. Poczta warmińska przestała funkcjonować w 1772 r., w jej miejsce pojawiła się płatna, państwowa poczta pruska.
Dział Historii i Etnografii
Prezentujemy prawdopodobnie dziesiąte wydanie mapy Prus, zamieszczone w Atlas Novus z 1953 r. Jej pierwotne wydanie z 1701 r. uważa się za pierwsze, na którym uwzględniono połączenia pocztowe.
Początkowo w transporcie przesyłek używano koni wierzchowych, następnie wozów, co pozwoliło na przewożenie większych przesyłek. Poczta wozowa miała ustalone szlaki, ze stacjami pocztowymi. Istniały także podwody, którymi przesyłano pieniądze urzędowe i kontrybucyjne oraz urzędników dworskich i wojskowych, podróżujących z urzędowym paszportem. Do podwód powoływano chłopów, sołtysów i karczmarzy lub pobierano za to podatek.
Fryderyk Wilhelm I w 1720 r. nakazał założyć regularną pocztę w miejsce poczty starościńskiej i sołeckiej. W 1723 r. polecił rozciągnąć sieć pocztową na całe Prusy Wschodnie, od Kłajpedy po Działdowo. Fryderyk II w 1764 r. wydał regulamin, który określał kompetencje i obowiązki różnych urzędów w kwestii opieki nad siecią dróg. Według regulaminu główne drogi publiczne musiały mieć przynajmniej 30 stóp szerokości (ok. 9 m), nie wolno było wykładać ich drewnem, musiały być regularnie konserwowane, łącznie z rowami przydrożnymi, obsadzano je drzewami. Na początku XIX w. pojawiły się szosy murowane. Z poczty korzystali na ogół mieszczanie i mniej zamożna szlachta.
Na Warmii w XVII i w pierwszej połowie XVIII w. Warmiacy korzystali z poczty pruskiej, a listy przez nią przyniesione przejmował w Braniewie pocztylion. Stamtąd rozsyłano je po całym terytorium biskupstwa. Właściwą pocztę ustanowił biskup Ignacy Krasicki. Najważniejsze stacje były w Braniewie i Pieniężnie, stamtąd poczta szła do Ornety, Lidzbarka Warmińskiego, Jezioran, Bisztynka, Reszla, Biskupca, Dobrego Miasta i Olsztyna. Poczta warmińska przestała funkcjonować w 1772 r., w jej miejsce pojawiła się płatna, państwowa poczta pruska.
Dział Historii i Etnografii
