#muzeumwgazecie
Na wystawie „Wersal, plebiscyt i co dalej na Warmii i Mazurach?”, dofinansowanej ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz środków samorządu województwa warmińsko-mazurskiego, prezentujemy odznakę Mazurskiego Związku Ludowego.
Nie jest znany autor i twórca emaliowanej odznaki z orłem, wpinanej przez członków i być może sympatyków Mazurskiego Związku Ludowego, który powstał we wrześniu 1919 r. w Szczytnie. Powołał go Fryderyk Leyk (1885-1968), który został prezesem tej organizacji i jak wspominał wiele lat później, była ona „organizacją polityczną, uprawnioną do występowania w imieniu po polsku czującej części ludności mazurskiej przed Komisją Międzysojuszniczą, rządem polskim i Komitetem Mazurskim”. Według statutu Związku, napisanym we współpracy ze Stanisławem Zielińskim (1880-1936), Mazurzy byli związani z polskim narodem i deklarowali, że jako autonomiczny region chcą stać się częścią państwa polskiego. W statucie obiecywano też podporządkowanie się reformom rolnym wprowadzanym w tym czasie w Polsce, współpracę z polskimi instytucjami oraz podporządkowanie Mazurów konsystorzowi Kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie.
Wśród członków Mazurskiego Związku Ludowego wyróżniał się Bogumił Linka (1865-1920), śmiertelnie pobity przez Niemców na początku 1920 r., Jan Jagiełko-Jaegerthal (1884-1942), Jan Majkowski (1891-1978).
Powstanie kolejnej organizacji mazurskiej w gorącym, przedplebiscytowym okresie wywołało konflikty wśród działaczy pracujących na rzecz plebiscytu na Warmii i Mazurach. W rezultacie pod koniec 1919 r. zorganizowano spotkanie w Warszawie, które jednak niewiele wyjaśniło, chociaż proces porozumiewania się trwał i w kwietniu 1920 r. ze Związkiem zintegrowała się mazurskie rady ludowe. Związek nie przetrwał klęski głosowania plebiscytowego.
Nie jest znany autor i twórca emaliowanej odznaki z orłem, wpinanej przez członków i być może sympatyków Mazurskiego Związku Ludowego, który powstał we wrześniu 1919 r. w Szczytnie. Powołał go Fryderyk Leyk (1885-1968), który został prezesem tej organizacji i jak wspominał wiele lat później, była ona „organizacją polityczną, uprawnioną do występowania w imieniu po polsku czującej części ludności mazurskiej przed Komisją Międzysojuszniczą, rządem polskim i Komitetem Mazurskim”. Według statutu Związku, napisanym we współpracy ze Stanisławem Zielińskim (1880-1936), Mazurzy byli związani z polskim narodem i deklarowali, że jako autonomiczny region chcą stać się częścią państwa polskiego. W statucie obiecywano też podporządkowanie się reformom rolnym wprowadzanym w tym czasie w Polsce, współpracę z polskimi instytucjami oraz podporządkowanie Mazurów konsystorzowi Kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie.
Wśród członków Mazurskiego Związku Ludowego wyróżniał się Bogumił Linka (1865-1920), śmiertelnie pobity przez Niemców na początku 1920 r., Jan Jagiełko-Jaegerthal (1884-1942), Jan Majkowski (1891-1978).
Powstanie kolejnej organizacji mazurskiej w gorącym, przedplebiscytowym okresie wywołało konflikty wśród działaczy pracujących na rzecz plebiscytu na Warmii i Mazurach. W rezultacie pod koniec 1919 r. zorganizowano spotkanie w Warszawie, które jednak niewiele wyjaśniło, chociaż proces porozumiewania się trwał i w kwietniu 1920 r. ze Związkiem zintegrowała się mazurskie rady ludowe. Związek nie przetrwał klęski głosowania plebiscytowego.
