#75latmwim
Praca muzealników nabrała rozpędu po przełomowym roku 1950. Upaństwowiono placówkę, dzięki czemu muzeum otrzymało możliwość zatrudnienia nowych pracowników oraz pozyskania środków finansowych. W ciągu dekady muzealnicy zorganizowali ponad czterdzieści wystaw.
Pierwsze ekspozycje tworzono głównie we współpracy z innymi ośrodkami. Prezentowano malarstwo ukazujące XIX-wieczną Warszawę czy prace plastyków pochodzących ze stolicy. Cieszyły się zainteresowaniem, gdyż wielu przybyłych do Olsztyna opuściło ruiny grodu nad Wisłą w celu rozpoczęcia na Warmii kolejnego rozdziału w życiu. Wybranie się na wernisaż wystawy związanej z rodzinnym miastem było dla nich sentymentalną podróżą.
Nie zapomniano jednak o historii i sztuce regionu. W 1951 roku otwarto wystawę przemysłu ludowego i artystycznego województwa olsztyńskiego oraz zaprezentowano prace lokalnych artystów. Próbowano nawet zaktywizować autochtonów, ogłaszając konkurs na najpiękniejsze szmaciaki mazurskie (dywaniki tkane na krosnach ze starych materiałów). Prace laureatów prezentowano na wystawie w 1950 roku. W 1952 roku mieszkańcy Olsztyna mogli przyjść na pierwszą wystawę przyrodniczą. Rok później uczestniczyli w otwarciu ekspozycji "Rezerwaty leśne i florystyczne województwa olsztyńskiego". Już w 1955 roku archeolodzy rozbudzili zainteresowanie mieszkańców Olsztyna najdawniejszymi mieszkańcami Ziem Odzyskanych, przygotowując wystawę "Kultura Prusów we wczesnym średniowieczu".
Olsztyńscy muzealnicy zadbali również o to, by uhonorować najwybitniejszą postać związaną z miastem - Mikołaja Kopernika. Astronomowi poświęcono dwie wystawy, w 1953 i w 1955 roku.
Szczególnie udany w dziejach muzeum był rok 1958. Prezentowana wówczas ekspozycja pamiątkarstwa wzięła również udział w wystawie "Polska sztuka ludowa" eksponowanej w Paryżu. Spośród 147 eksponatów z całej Polski 9 pochodziło z Muzeum Mazurskiego. W tym samym roku Muzeum Historyczne w Warszawie ukazało mieszkańcom stolicy wygląd świątków z przydrożnych kapliczek w ramach ekspozycji "Warmińska rzeźba ludowa".
Nie mogło się obyć bez wystaw nawiązujących do ówczesnej sytuacji politycznej. W 1951 roku Związek Polskich Artystów Plastyków ukazał w salach zamkowych "Karykaturę w służbie pokoju". Dominowały jednak ekspozycje o charakterze etnograficznym, plastyczne i nawiązujące do dziejów regionu.
Pierwsze ekspozycje tworzono głównie we współpracy z innymi ośrodkami. Prezentowano malarstwo ukazujące XIX-wieczną Warszawę czy prace plastyków pochodzących ze stolicy. Cieszyły się zainteresowaniem, gdyż wielu przybyłych do Olsztyna opuściło ruiny grodu nad Wisłą w celu rozpoczęcia na Warmii kolejnego rozdziału w życiu. Wybranie się na wernisaż wystawy związanej z rodzinnym miastem było dla nich sentymentalną podróżą.
Nie zapomniano jednak o historii i sztuce regionu. W 1951 roku otwarto wystawę przemysłu ludowego i artystycznego województwa olsztyńskiego oraz zaprezentowano prace lokalnych artystów. Próbowano nawet zaktywizować autochtonów, ogłaszając konkurs na najpiękniejsze szmaciaki mazurskie (dywaniki tkane na krosnach ze starych materiałów). Prace laureatów prezentowano na wystawie w 1950 roku. W 1952 roku mieszkańcy Olsztyna mogli przyjść na pierwszą wystawę przyrodniczą. Rok później uczestniczyli w otwarciu ekspozycji "Rezerwaty leśne i florystyczne województwa olsztyńskiego". Już w 1955 roku archeolodzy rozbudzili zainteresowanie mieszkańców Olsztyna najdawniejszymi mieszkańcami Ziem Odzyskanych, przygotowując wystawę "Kultura Prusów we wczesnym średniowieczu".
Olsztyńscy muzealnicy zadbali również o to, by uhonorować najwybitniejszą postać związaną z miastem - Mikołaja Kopernika. Astronomowi poświęcono dwie wystawy, w 1953 i w 1955 roku.
Szczególnie udany w dziejach muzeum był rok 1958. Prezentowana wówczas ekspozycja pamiątkarstwa wzięła również udział w wystawie "Polska sztuka ludowa" eksponowanej w Paryżu. Spośród 147 eksponatów z całej Polski 9 pochodziło z Muzeum Mazurskiego. W tym samym roku Muzeum Historyczne w Warszawie ukazało mieszkańcom stolicy wygląd świątków z przydrożnych kapliczek w ramach ekspozycji "Warmińska rzeźba ludowa".
Nie mogło się obyć bez wystaw nawiązujących do ówczesnej sytuacji politycznej. W 1951 roku Związek Polskich Artystów Plastyków ukazał w salach zamkowych "Karykaturę w służbie pokoju". Dominowały jednak ekspozycje o charakterze etnograficznym, plastyczne i nawiązujące do dziejów regionu.
