Wystawa w związku z 30. rocznicą wyborów parlamentarnych 4 czerwca 1989 roku, Dom "Gazety Olsztyńskiej"
„(Nie)mała propaganda PRL” – wystawa filumenistyczna zorganizowana w Domu „Gazety Olsztyńskiej” w związku z 30. rocznicą wyborów parlamentarnych 4 czerwca 1989 r., które zapoczątkowały proces demokratyzacji w życiu politycznym i społecznym. Główny celem ekspozycji jest przypomnienie jak wyglądała codzienność przed tym przełomowym wydarzeniem.
4 czerwca 1989 roku jest symboliczną datą zmiany ustrojowej w Polsce. W okresie tzw. Polski Ludowej, a następnie PRL-u propaganda wdzierała się w życie codzienne Polaków w sposób często niedostrzegalny, m.in. na etykietach zapałczanych będących rodzajem mikroplakatów. Ze względu na masowość użycia zapałek, etykiety zdobiące pudełka stanowiły ważne narzędzie upowszechniania treści politycznych, ideologicznych, kulturalnych i obyczajowych. Stykanie się z ciągłą indoktrynacją wpływało na postrzeganie otaczającej rzeczywistości. Przekaz wizualny, wzmocniony odpowiednio dobranymi hasłami propagandowymi miał oddziaływać na uczucia i docierać do jak najliczniejszego grona odbiorców. Etykiety upamiętniały takie wydarzenia jak np. Światowy Kongres Intelektualistów w Obronie Pokoju w 1948, Tydzień Radiofonizacji Kraju organizowany od 1949 roku, czy kolejne rocznice PRL-u. Zachęcały do podjęcia pracy w kopalni lub hucie, walki ze szkodnikami upraw, zbiórki makulatury i złomu, oszczędzania w PKO oraz reklamowały erzace spożywcze takie jak ceres. Podobne motywy propagandowe wykorzystywano również na kartach i znaczkach pocztowych.
Współcześnie stykamy się z reklamą oraz propagandą, która nie zniknęła wraz z upadkiem komunizmu, a jedynie zmieniły się środki i formy jej przekazu.
Etykiety prezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji Kazimierza Dyjaka i Teresy Stefanowicz i ofiarowane zostały do zbiorów muzealnych.
4 czerwca 1989 roku jest symboliczną datą zmiany ustrojowej w Polsce. W okresie tzw. Polski Ludowej, a następnie PRL-u propaganda wdzierała się w życie codzienne Polaków w sposób często niedostrzegalny, m.in. na etykietach zapałczanych będących rodzajem mikroplakatów. Ze względu na masowość użycia zapałek, etykiety zdobiące pudełka stanowiły ważne narzędzie upowszechniania treści politycznych, ideologicznych, kulturalnych i obyczajowych. Stykanie się z ciągłą indoktrynacją wpływało na postrzeganie otaczającej rzeczywistości. Przekaz wizualny, wzmocniony odpowiednio dobranymi hasłami propagandowymi miał oddziaływać na uczucia i docierać do jak najliczniejszego grona odbiorców. Etykiety upamiętniały takie wydarzenia jak np. Światowy Kongres Intelektualistów w Obronie Pokoju w 1948, Tydzień Radiofonizacji Kraju organizowany od 1949 roku, czy kolejne rocznice PRL-u. Zachęcały do podjęcia pracy w kopalni lub hucie, walki ze szkodnikami upraw, zbiórki makulatury i złomu, oszczędzania w PKO oraz reklamowały erzace spożywcze takie jak ceres. Podobne motywy propagandowe wykorzystywano również na kartach i znaczkach pocztowych.
Współcześnie stykamy się z reklamą oraz propagandą, która nie zniknęła wraz z upadkiem komunizmu, a jedynie zmieniły się środki i formy jej przekazu.
Etykiety prezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji Kazimierza Dyjaka i Teresy Stefanowicz i ofiarowane zostały do zbiorów muzealnych.
