Muzeum w Gazecie, 14.09.2018 r.

Tapety od wieków subtelnie ubierają nasze ściany. Początkowo zdobiły jedynie ich fragmenty a potem już całość. Różne rodzaje tapet ilustrują historię stylu, odzwierciedlają upodobania, zwyczaje i mentalność panujące w okresie, z którego pochodzą. Tapety stosowano już w XVI w. a ich popularność rosła pod wpływem sprowadzanych masowo z Chin (później także z Japonii) malowideł wykonanych na papierze. Pierwsze tapety europejskie naśladujące chińskie wzory były malowane ręcznie, a od ok. 1750 r. zaczęto odbijać wzory z klocków drzeworytniczych i metalowych. Manufaktury tapet powstały w poł. XVIII w. we Francji i Anglii, nieco później także w Niemczech i Holandii. W 1799 r. wprowadzono w Anglii maszynę pozwalającą na druk na dużych rolkach papieru. Niskie koszty produkcji i praktyczność tapet przyczyniła się do ich powszechnego używania tak w XIX, jak i w XX w. Szczyt popularności osiągnęły pod koniec XIX w. za sprawą rozwoju ruchu Arts and Crafts i jego głównego działacza Williama Morrisa. Projektowaniem wzorów już w XVIII w. zajmowali się niejednokrotnie wybitni artyści np. F. Boucher i wspomniany już W. Morris.
Prezentowany wzornik został wyprodukowany ok. 1922 roku. W okresie międzywojennym modne były tapety, zwłaszcza jasne, delikatnie tłoczone, uzupełnione złotą nicią lub miką. Próbnik zawiera kilkaset kart z wzorami w różnych kolorach. Co ciekawe wiele z nich jest naddartych. Zostały z nich jedynie niewielkie fragmenty z całych kart. Kawałki tapety, które służyły jako próbki, odrywano i przykładano do ścian lub mebli. Im bardziej popularny był wzór ,tym mniejsza część karty zachowała się we wzorniku.