Na wystawie pokazujemy grafikę w rysie historycznym, zaczynając od lat 60. i 70. XX wieku.
Grafika sytuuje się pomiędzy dziedzinami sztuk - malarstwem i rysunkiem, korzysta z nowych technologii, sięga go tradycji klasycznego, szlachetnego warsztatu, odwołuje się do swojej wielowiekowej historii, miesza techniki wciąż wzbogacając formę wypowiedzi. Potrafi być klasyczna i awangardowa, przedstawieniowa i abstrakcyjna, snuje metaforyczne narracje i odwołuje się do emocji. Tradycja kojarzy ją z czernią, bielą i konturem. A przecież od wielu dziesięcioleci obserwować można wyraźną tendencję do przezwyciężania owej „graficzności” na rzecz wartości malarskich: koloru, światłocienia i modelunku. Grafika to nie tylko znak, przekazujący skondensowany obraz rzeczywistości, lecz często precyzyjny i barwny jej opis a ograniczenia, jakie na artystę nakłada technologia warsztatu, prowokują poszukiwania, wyzwalają wyobraźnię, sprzyjają w operowaniu metaforą. Na wystawie pokażemy tę dziedzinę w rysie historycznym zaczynając od lat 60. I 70., które były najbujniejszym okresem eksperymentowania. Wprowadzono do grafiki fotografię, wykorzystywano trzeci wymiar w odbitkach reliefowych i kompozycjach przestrzennych, stosowano nietypowe techniki. Lata osiemdziesiąte przyniosły z kolei tendencję powrotu do tradycyjnej problematyki graficznej oraz neoekspresjonistyczną „dziką” figurację, wprowadzoną przez debiutujące wówczas pokolenie artystów. Powstałe zaś w ostatnich dekadach prace charakteryzuje wielka różnorodność współistniejących tendencji, stylów i artystycznych kodów.
kuratorka: Grażyna Prusińska
kuratorka: Grażyna Prusińska