1 czerwca 2018, godz. 16.00, zamek w Olsztynie, II kondygnacja strychowa. Wystawa do 5 sierpnia 2018.
Kanwą wystawy Barbarzyńskie tsunami są wydarzenia z dziejów Europy wstrząsające cywilizacją późnego antyku, między schyłkiem IV wieku a początkiem VI stulecia, w okresie nazywanym wielką wędrówką ludów. Były to czasy intensywnych ruchów migracyjnych plemion barbarzyńskich, które przełamały granice Imperium Romanum, wtargnęły na jego obszar, rozciągający się na znacznych połaciach Europy i Afryki Północnej, zadając ostateczny cios istnieniu Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego. Często tworzyły na jego gruzach własne królestwa. Niektóre z tych ludów, odnotowywane w antycznych źródłach pisanych, wywodziły się z dorzecza Odry i Wisły, gdzie zamieszkiwały w pierwszych wiekach po Chrystusie. Odegrały one znaczącą rolę w wydarzeniach powiązanych z migracjami plemion, a także w kształtowaniu nowego porządku w Europie średniowiecznej. Świadectwa ich pobytu na ziemiach polskich oraz kontaktów z innymi społecznościami barbarzyńskimi i cywilizacją rzymską są odkrywane w różnych regionach położonych między Bałtykiem a Karpatami. Niejednokrotnie należą one do najbardziej spektakularnych znalezisk archeologicznych z obszaru Polski i stanowią ozdobę muzealnych kolekcji.
Wybór najistotniejszych zabytków z dorzecza Odry i Wisły, wzbogacony o kilka znalezisk z obszarów nadczarnomorskich i z terenu Francji, jest prezentowany na wspólnej wystawie, przygotowanej ze zbiorów kilkunastu polskich muzeów. Są to głównie przedmioty pochodzące ze skarbów i grobów zawierających wyposażenie elitarne. Pozwalają one zilustrować obecność na ziemiach polskich różnych społeczności oraz ich udział w wymianie kulturowej i transformacjach w dobie wielkiej wędrówki ludów na tle wydarzeń mających miejsce przed tym okresem (III–IV wiek) i następujących po nim (VI–VII wiek).
Ekspozycja została przygotowywana przez Muzeum Narodowe w Szczecinie i Uniwersytet Warszawski we współpracy z jedenastoma muzeami. Jest ona również pokłosiem projektu „Maestro” finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki pt. Okres Wędrówek Ludów między Odrą a Wisłą realizowanego w ostatnich latach na Uniwersytecie Warszawskim przez grono polskich badaczy we współpracy z kolegami z innych krajów europejskich.
Wystawa jest prezentowana w dwunastu muzeach w Polsce od października 2017 roku do marca 2020 roku. Łączy ona tradycyjną ekspozycję, gdzie główną rolę odgrywają muzealia, z nowoczesnymi technologiami, umożliwiającymi w sposób dynamiczny, a jednocześnie dyskretny poszerzyć zasób informacji o epoce i zabytkach oraz o wynikach badań przyrodniczych wspomagających rekonstrukcję historii osadnictwa.
„[…] O bojach i zapasach – słuchajcie powieści!” – zamieszczony na wstępnie cytat ze średniowiecznego eposu Niedola Nibelungów podkreśla, że ziemie położone w dorzeczu Odry i Wisły były scenerią istotnych przemian u schyłku antyku. Tutaj bowiem, w dorzeczu środkowej Odry, przed migracją, siedziby mieli Burgundowie, w środowisku których rozgrywa się epos, a jego podłożem historycznym są wydarzenia z okresu wielkiej wędrówki ludów.
Kurator: dr Bartłomiej Rogalski
Wystawa zorganizowana przez Muzeum Narodowe w Szczecinie i Uniwersytet Warszawski
Projekt współorganizowany przez: Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, Muzeum Lubelskie w Lublinie, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum w Lęborku, Muzeum Archeologiczne w Poznaniu, Muzeum Zamojskie w Zamościu, Muzeum Regionalne im. Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim, Muzeum Okręgowe w Rzeszowie, Muzeum Archeologiczne w Krakowie, Muzeum Miejskie Wrocławia, Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej w Kaliszu.
Patronat medialny
Wybór najistotniejszych zabytków z dorzecza Odry i Wisły, wzbogacony o kilka znalezisk z obszarów nadczarnomorskich i z terenu Francji, jest prezentowany na wspólnej wystawie, przygotowanej ze zbiorów kilkunastu polskich muzeów. Są to głównie przedmioty pochodzące ze skarbów i grobów zawierających wyposażenie elitarne. Pozwalają one zilustrować obecność na ziemiach polskich różnych społeczności oraz ich udział w wymianie kulturowej i transformacjach w dobie wielkiej wędrówki ludów na tle wydarzeń mających miejsce przed tym okresem (III–IV wiek) i następujących po nim (VI–VII wiek).
Ekspozycja została przygotowywana przez Muzeum Narodowe w Szczecinie i Uniwersytet Warszawski we współpracy z jedenastoma muzeami. Jest ona również pokłosiem projektu „Maestro” finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki pt. Okres Wędrówek Ludów między Odrą a Wisłą realizowanego w ostatnich latach na Uniwersytecie Warszawskim przez grono polskich badaczy we współpracy z kolegami z innych krajów europejskich.
Wystawa jest prezentowana w dwunastu muzeach w Polsce od października 2017 roku do marca 2020 roku. Łączy ona tradycyjną ekspozycję, gdzie główną rolę odgrywają muzealia, z nowoczesnymi technologiami, umożliwiającymi w sposób dynamiczny, a jednocześnie dyskretny poszerzyć zasób informacji o epoce i zabytkach oraz o wynikach badań przyrodniczych wspomagających rekonstrukcję historii osadnictwa.
„[…] O bojach i zapasach – słuchajcie powieści!” – zamieszczony na wstępnie cytat ze średniowiecznego eposu Niedola Nibelungów podkreśla, że ziemie położone w dorzeczu Odry i Wisły były scenerią istotnych przemian u schyłku antyku. Tutaj bowiem, w dorzeczu środkowej Odry, przed migracją, siedziby mieli Burgundowie, w środowisku których rozgrywa się epos, a jego podłożem historycznym są wydarzenia z okresu wielkiej wędrówki ludów.
Kurator: dr Bartłomiej Rogalski
Wystawa zorganizowana przez Muzeum Narodowe w Szczecinie i Uniwersytet Warszawski
Projekt współorganizowany przez: Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, Muzeum Lubelskie w Lublinie, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum w Lęborku, Muzeum Archeologiczne w Poznaniu, Muzeum Zamojskie w Zamościu, Muzeum Regionalne im. Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim, Muzeum Okręgowe w Rzeszowie, Muzeum Archeologiczne w Krakowie, Muzeum Miejskie Wrocławia, Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej w Kaliszu.
Patronat medialny
