Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 5 marca 2018 roku zmarł Pan Romuald Odoj.
Urodzony 24 listopada 1931 roku w Lublińcu, absolwent pierwszego rocznika archeologii w powojennej Polsce. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1950-1953), następnie (1953-1955) na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie uzyskał magisterium. Jeden z pionierów badań prahistorycznych na Warmii i Mazurach, od 1955 roku pierwszy konserwator zabytków archeologicznych w województwie olsztyńskim. Poza krótkim epizodem stażu asystenckiego w Nowej Hucie, od początku drogi zawodowej związany z Muzeum Warmii i Mazur (ówcześnie jeszcze Mazurskim) w Olsztynie, gdzie przepracował 55 i pół roku. W latach 1971-84 również jako jego wicedyrektor, a następnie kierownik Muzeum Bitwy Grunwaldzkiej w Stębarku (1984-2010). Po przejściu na emeryturę (w 80. roku życia) udzielał się nadal w pracach Muzeum.
Autor pierwszych badań archeologicznych ośrodka olsztyńskiego (Równina Dolna 1955-58), kierował również wieloma innymi pracami wykopaliskowymi, m.in. na polach Grunwaldu (1959-60 i 1986-90), na grodziskach w Pasymiu (1961-64) i Bogdanach (1967-70) czy przy odbudowie Wzgórza Katedralnego we Fromborku (od 1957). Inicjator i pionier badań podwodnych w północno-wschodniej Polsce (Rybno, 1961-62), uczestnik wielu innych ekspedycji naukowych, w tym na Suwalszczyźnie i północnym Mazowszu. Stypendysta Instytutu Slawistyki Uniwersytetu w Lund (1961) i rządu fińskiego (1966/67) oraz Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN (1967-71). Absolwent studiów podyplomowych w zakresie muzeologii na Uniwersytecie Jagiellońskim (1987/88). Niekwestionowany autorytet w dziedzinie archeologii ziem pruskich, badacz i znawca problematyki grunwaldzkiej.
W latach 1955-66 sekretarz, od 1966 roku prezes olsztyńskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, jeden z założycieli i członek (od 1990) Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich Oddział w Olsztynie. Animator działalności naukowej, członek komitetów redakcyjnych „Rocznika Olsztyńskiego”, „Z Otchłani Wieków” i „Pruthenia Antiqua”, członek Ośrodka Badań Naukowych i Towarzystwa Naukowego im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. Autor licznych publikacji, wystaw oraz wystąpień o charakterze naukowym i popularyzatorskim w kraju i za granicą.
Odznaczany i wyróżniany wielokrotnie za swą działalność, m.in. Medalem Grunwaldzkim (1960), srebrną odznaką Zasłużonym dla Warmii i Mazur (1963), srebrną odznaką Za Opiekę nad Zabytkami (1966), tytułem Honorowego Obywatela Fromborka (1966), medalem 50-lecia Polskiego Towarzystwa Archeologicznego (1970), medalem Zasłużonym dla Humanistyki Olsztyńskiej (1971), medalem Zasłużonym dla Archeologii Polskiej (1973), złotą odznaką Zasłużonym dla Warmii i Mazur (1973), Medalem Kopernikowskim (1973), Krzyżem Zasługi dla Związku Harcerstwa Polskiego (1974), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1975). A także Złotym Krzyżem Zasługi (1974) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) za wybitne zasługi dla muzealnictwa.
W osobie Pana Romka żegnamy postać wybitną i zasłużoną dla kultury całego regionu, a dla historii Muzeum – wręcz legendarną. Odszedł od nas niezwykły, oddany do końca swej pasji i pracy szlachetny Człowiek, patriota i społecznik. Rodzinie Zmarłego składamy najszczersze wyrazy współczucia.
(Zdjęcie: „Gazeta Wyborcza Olsztyn”, 15.12.2015 r., autor: Robert Robaszewski,
źródło: http://olsztyn.wyborcza.pl/olsztyn/51,150375,19349861.html?i=5)
Urodzony 24 listopada 1931 roku w Lublińcu, absolwent pierwszego rocznika archeologii w powojennej Polsce. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1950-1953), następnie (1953-1955) na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie uzyskał magisterium. Jeden z pionierów badań prahistorycznych na Warmii i Mazurach, od 1955 roku pierwszy konserwator zabytków archeologicznych w województwie olsztyńskim. Poza krótkim epizodem stażu asystenckiego w Nowej Hucie, od początku drogi zawodowej związany z Muzeum Warmii i Mazur (ówcześnie jeszcze Mazurskim) w Olsztynie, gdzie przepracował 55 i pół roku. W latach 1971-84 również jako jego wicedyrektor, a następnie kierownik Muzeum Bitwy Grunwaldzkiej w Stębarku (1984-2010). Po przejściu na emeryturę (w 80. roku życia) udzielał się nadal w pracach Muzeum.
Autor pierwszych badań archeologicznych ośrodka olsztyńskiego (Równina Dolna 1955-58), kierował również wieloma innymi pracami wykopaliskowymi, m.in. na polach Grunwaldu (1959-60 i 1986-90), na grodziskach w Pasymiu (1961-64) i Bogdanach (1967-70) czy przy odbudowie Wzgórza Katedralnego we Fromborku (od 1957). Inicjator i pionier badań podwodnych w północno-wschodniej Polsce (Rybno, 1961-62), uczestnik wielu innych ekspedycji naukowych, w tym na Suwalszczyźnie i północnym Mazowszu. Stypendysta Instytutu Slawistyki Uniwersytetu w Lund (1961) i rządu fińskiego (1966/67) oraz Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN (1967-71). Absolwent studiów podyplomowych w zakresie muzeologii na Uniwersytecie Jagiellońskim (1987/88). Niekwestionowany autorytet w dziedzinie archeologii ziem pruskich, badacz i znawca problematyki grunwaldzkiej.
W latach 1955-66 sekretarz, od 1966 roku prezes olsztyńskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, jeden z założycieli i członek (od 1990) Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich Oddział w Olsztynie. Animator działalności naukowej, członek komitetów redakcyjnych „Rocznika Olsztyńskiego”, „Z Otchłani Wieków” i „Pruthenia Antiqua”, członek Ośrodka Badań Naukowych i Towarzystwa Naukowego im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. Autor licznych publikacji, wystaw oraz wystąpień o charakterze naukowym i popularyzatorskim w kraju i za granicą.
Odznaczany i wyróżniany wielokrotnie za swą działalność, m.in. Medalem Grunwaldzkim (1960), srebrną odznaką Zasłużonym dla Warmii i Mazur (1963), srebrną odznaką Za Opiekę nad Zabytkami (1966), tytułem Honorowego Obywatela Fromborka (1966), medalem 50-lecia Polskiego Towarzystwa Archeologicznego (1970), medalem Zasłużonym dla Humanistyki Olsztyńskiej (1971), medalem Zasłużonym dla Archeologii Polskiej (1973), złotą odznaką Zasłużonym dla Warmii i Mazur (1973), Medalem Kopernikowskim (1973), Krzyżem Zasługi dla Związku Harcerstwa Polskiego (1974), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1975). A także Złotym Krzyżem Zasługi (1974) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) za wybitne zasługi dla muzealnictwa.
W osobie Pana Romka żegnamy postać wybitną i zasłużoną dla kultury całego regionu, a dla historii Muzeum – wręcz legendarną. Odszedł od nas niezwykły, oddany do końca swej pasji i pracy szlachetny Człowiek, patriota i społecznik. Rodzinie Zmarłego składamy najszczersze wyrazy współczucia.
(Zdjęcie: „Gazeta Wyborcza Olsztyn”, 15.12.2015 r., autor: Robert Robaszewski,
źródło: http://olsztyn.wyborcza.pl/olsztyn/51,150375,19349861.html?i=5)
