Braniewo (niem. Braunsberg) jest jednym z najstarszych miast na Warmii. Założone zostało w 1254 r., w miejscu dawnej osady pruskiej, przez pierwszego biskupa warmińskiego Anzelma.
Kronika Kolegium w Braniewie
Braniewo (niem. Braunsberg) jest jednym z najstarszych miast na Warmii. Założone zostało w 1254 r., w miejscu dawnej osady pruskiej, przez pierwszego biskupa warmińskiego Anzelma. Dzięki niemu miasto stało się siedzibą biskupów i stolicą diecezji warmińskiej.
Braniewo stanowiło główny ośrodek życia umysłowego całej Warmii. W 1565 r. ówczesny biskup warmiński kard. Stanisław Hozjusz, sprowadził tutaj zakon jezuitów. W pierwszym roku swojej działalności założyli: gimnazjum i konwikt szlachecki. W kolejnych latach: Seminarium Duchowne, nowicjat, Seminarium Papieskie.
Program nauczania w kolegium i samą strukturę organizacyjną przyjęto z kolegium rzymskiego. Było to klasyczne kolegium jezuickie z pięcioletnim kursem szkoły średniej oraz kursem filozofii i teologii. Liczba uczniów w pięciu klasach wahała się od 200 do 300 chłopców. Najwięcej uczniów było pochodzenia mieszczańskiego i chłopskiego.
W 1780 roku, po kasacie zakonu jezuitów, kolegium przyjęło profil gimnazjum.
W Bibliotece Muzeum znajduje się unikatowy zabytek rękopiśmienny, upamiętniający działalność kolegium. Jest to napisana na papierze czerpanym w języku łacińskim kronika z lat 1643-1772. W księdze znajdują się zapisy z poszczególnych lat, wykonane różnymi charakterami pisma. Rękopis oprawiony jest w deskę oprawioną w skórę.
Braniewo stanowiło główny ośrodek życia umysłowego całej Warmii. W 1565 r. ówczesny biskup warmiński kard. Stanisław Hozjusz, sprowadził tutaj zakon jezuitów. W pierwszym roku swojej działalności założyli: gimnazjum i konwikt szlachecki. W kolejnych latach: Seminarium Duchowne, nowicjat, Seminarium Papieskie.
Program nauczania w kolegium i samą strukturę organizacyjną przyjęto z kolegium rzymskiego. Było to klasyczne kolegium jezuickie z pięcioletnim kursem szkoły średniej oraz kursem filozofii i teologii. Liczba uczniów w pięciu klasach wahała się od 200 do 300 chłopców. Najwięcej uczniów było pochodzenia mieszczańskiego i chłopskiego.
W 1780 roku, po kasacie zakonu jezuitów, kolegium przyjęło profil gimnazjum.
W Bibliotece Muzeum znajduje się unikatowy zabytek rękopiśmienny, upamiętniający działalność kolegium. Jest to napisana na papierze czerpanym w języku łacińskim kronika z lat 1643-1772. W księdze znajdują się zapisy z poszczególnych lat, wykonane różnymi charakterami pisma. Rękopis oprawiony jest w deskę oprawioną w skórę.
