22 lipca 2017, Galeria „Zamek” w Reszlu
Kafka – przełamywanie granic
Wystawa „Kafka – Przełamywanie granic” to projekt autorski prof. Zbigniewa Bajka, Kierownika Katedry Interdyscyplinarnej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Do projektu zostali zaproszeni pedagodzy i artyści akademii sztuk pięknych z całej Polski oraz z Niemiec (Bonn) i Czech (Ostrava). Prezentowane prace pokazują spektrum artystycznych dokonań poprzez rozmaite media: malarstwo, instalację, fotografię. Kolekcja licząca ok. 150 czarno -białych prac wykonanych różnymi narzędziami, to autorskie interpretacje mini tekstów Franza Kafki. Na wystawie zaprezentujemy również 40 portretów pisarza, które znakomicie dopełniają dzieła odnoszące się do treści aforyzmów. Podczas otwarcia wystawy odbędzie się Performance „Misterium Przejścia” – zaproszeni specjalnie do performance artyści będą recytować aforyzmy Franza Kafki w czterech językach: po polsku, niemiecku, czesku i śląsku.
Koordynator wystawy - Diana Stajszczak
Otwarcie wystawy 22 lipca 2017 godz. 18.00
22 lipca – 16 września 2017, Galeria „Zamek” w Reszlu
„Kafka – przełamywanie granic”
Od prawie 10 lat przygotowuję przedsięwzięcia artystyczne w różnych miastach Polski, Republiki Czeskiej i Niemczech z wolnością w tytułach. Ma to ścisły związek
z doświadczeniami osobistymi i całego mojego pokolenia.
Dojrzewałem do życia i do sztuki w szczególnym okresie – w czasie wielkich przemian lat 70. i 80. czynnie w nich uczestnicząc.
Projekty, w których udział biorą profesorowie, doktoranci i studenci, ale również artyści nie związani ze środowiskami akademickimi, adresowane są do różnych grup społecznych, w tym do wykluczonych.
Pytam, zaangażowanych w nie artystów, co myślą o wolności; pytam szczególnie ludzi młodych, studentów urodzonych w wolnej Polsce, ale także więźniów, na co dzień wolności pozbawionych. Potężna kolekcja prac artystów uczestniczących w projektach “wolnościowych” oraz prac osadzonych, uczestniczących w warsztatach była pokazywana w różnych miejscach Polski i Europy.
Cieszy mnie to, że realizacja kolejnego, 10 projektu z tego cyklu, spotyka się w czasie z dwiema wyjątkowymi rocznicami: 200 leciem powstania Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – to w jej łonie narodziły się „projekty wolnościowe”, oraz z 100 rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości.
Na przełomie 2015 i 2016 roku, w ramach kolejnego projektu „wolnościowego” zatytułowanego „Topografia/Topos/Wolności”, dla którego punktem odniesienia był Śląsk, zrealizowałem sub-projekt „Ślōnski Kafka”, zapraszając do niego ponad 140 studentów i doktorantów 7 uczelni artystycznych z Polski, Republiki Czeskiej i Niemiec. Każdy uczestnik interpretował jeden z aforyzmów Franza Kafki ze zbioru „Rozważania o grzechu, cierpieniu, nadziei i słusznej drodze”, przetłumaczonych na potrzeby tego przedsięwzięcia na śląski etnolekt przez Jerzego Ciurloka (pierwsze takie tłumaczenie w historii). Powstała unikatowa kolekcja prac, którą opublikowaliśmy w albumie „Ślōnski Kafka”.
Zachęcony pozytywnymi głosami, płynącymi z różnych stron, postanowiłem raz jeszcze podjąć ten temat, wykorzystując nowe tłumaczenie wspomnianych wyżej aforyzmów na język polski, dokonane także przez Jerzego Ciurloka. Nowy projekt zatytułowałem „Kafka – przełamywanie granic”.
Tym razem zaprosiłem do interpretacji myśli Kafki przede wszystkim artystów-pedagogów prawie wszystkich uczelni artystycznych z Polski oraz partnerów zagranicznych.
Kolekcja licząca ok. 150 czarno-białych prac wykonanych różnymi narzędziami, to autorskie interpretacje mini tekstów Franza Kafki. Nadto, powstało ponad 40 portretów pisarza, które znakomicie dopełniają dzieła odnoszące się do treści aforyzmów.
Wielokrotnie wspominałem o znaczeniu twórczości F. Kafki, która od dziesiątków lat inspiruje literatów, muzyków ale także ludzi teatru, filmu; ma też wyjątkowy wpływ na działania artystyczne osób zajmujących się sztukami wizualnymi. Henryk Waniek w eseju „Kafka – trzeci proces” pisał: (…) w prozie Kafki istnieją nieprzebrane zasoby postaci, sytuacji i przyczynków, gotowych do transpozycji na język obrazu.
Rysunki, grafiki, obrazy, formy przestrzenne przygotowane przez uczestników projektu potwierdzają to w pełni. I nie jest to świat jednowymiarowy.
Co prawda postrzeganie dzieła Kafki jedynie w mrocznych barwach, jest dość typowe, bo jak pisze wspomniany wcześniej Henryk Waniek: Kafka był przedstawiany jako geniusz mroku i rozpaczy, oskarżyciel bezdusznego społeczeństwa (...). Ale ten sam autor jest gotowy (...) przyznać Kafce miano jednego z patriarchów specyficznego humoru. Choćby takiego, od którego ciarki przebiegają po skórze.
W Kafce fascynuje nie tylko jego głęboka znajomość ludzkiej psychiki, nieograniczona wyobraźnia, ale przede wszystkim forma jego utworów – prosta, wręcz oschła. I… plastyczność jego wizji (oczywiście, piszę to we własnym imieniu).
„Człowiek kafkowski” – z którym wielu z nas się utożsamia – wciąż staje wobec ograniczeń, wobec granic, które zdają się nie do pokonania, które zagrażają jego wolności.
W tekście zamieszczonym w albumie „Dramat Wolności” prof. Roman Kubicki wyznaje: Kiedy myślimy o naszej wolności, musimy pamiętać, że człowieka tworzy to, co go ogranicza, oraz zarazem ogranicza go to, co go tworzy. Cokolwiek tworzy człowieka, tworzy zawsze człowieka partykularnego, określonego, przyporządkowanego zawsze jakiemuś możliwie precyzyjnemu pojęciu. Człowieka tworzą rodzice i oni też go ograniczają. Człowieka tworzą także: język, pochodzenie, wiara, wykształcenie, płeć, wiek, kondycja finansowa, temperament, upodobania seksualne i kulinarne, zainteresowania, wykonywana praca, wolny czas, rozrywka; tworzą go wreszcie dane mu do przeżycia czas historyczny i miejsce na ziemi itd., itp. Wszystkie one człowieka też ograniczają w tym sensie, że pozbawiają jego egzystencję boskich znamion uniwersalności, lokalizując ją w określonym partykularyzmie: zawsze tworzy mnie konkretny, taki, a nie inny język, konkretne, takie, a nie inne pochodzenie, konkretna, taka, a nie inna wiara, konkretne, takie, a nie inne wykształcenie, konkretna, taka, a nie inna płeć itd., itp.
Taka świadomość nie zwalnia nas z konieczności mierzenia się z ograniczeniami, z konieczności przełamywania granic.
Zbigniew Bajek
Autor i koordynator międzynarodowego projektu artystycznego
„Kafka – przełamywanie granic”
Wystawa została objęta honorowym patronatem przez :
Wiceprezesa Rady Ministrów Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Prof. Dr Hab. Piotr Gliński
Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Prof. Dr Hab. Stanisław Tabisz
Patronat medialny:
Radio Olsztyn
TVP Olsztyn
artinfo.pl
Wystawa „Kafka – Przełamywanie granic” to projekt autorski prof. Zbigniewa Bajka, Kierownika Katedry Interdyscyplinarnej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Do projektu zostali zaproszeni pedagodzy i artyści akademii sztuk pięknych z całej Polski oraz z Niemiec (Bonn) i Czech (Ostrava). Prezentowane prace pokazują spektrum artystycznych dokonań poprzez rozmaite media: malarstwo, instalację, fotografię. Kolekcja licząca ok. 150 czarno -białych prac wykonanych różnymi narzędziami, to autorskie interpretacje mini tekstów Franza Kafki. Na wystawie zaprezentujemy również 40 portretów pisarza, które znakomicie dopełniają dzieła odnoszące się do treści aforyzmów. Podczas otwarcia wystawy odbędzie się Performance „Misterium Przejścia” – zaproszeni specjalnie do performance artyści będą recytować aforyzmy Franza Kafki w czterech językach: po polsku, niemiecku, czesku i śląsku.
Koordynator wystawy - Diana Stajszczak
Otwarcie wystawy 22 lipca 2017 godz. 18.00
22 lipca – 16 września 2017, Galeria „Zamek” w Reszlu
„Kafka – przełamywanie granic”
Od prawie 10 lat przygotowuję przedsięwzięcia artystyczne w różnych miastach Polski, Republiki Czeskiej i Niemczech z wolnością w tytułach. Ma to ścisły związek
z doświadczeniami osobistymi i całego mojego pokolenia.
Dojrzewałem do życia i do sztuki w szczególnym okresie – w czasie wielkich przemian lat 70. i 80. czynnie w nich uczestnicząc.
Projekty, w których udział biorą profesorowie, doktoranci i studenci, ale również artyści nie związani ze środowiskami akademickimi, adresowane są do różnych grup społecznych, w tym do wykluczonych.
Pytam, zaangażowanych w nie artystów, co myślą o wolności; pytam szczególnie ludzi młodych, studentów urodzonych w wolnej Polsce, ale także więźniów, na co dzień wolności pozbawionych. Potężna kolekcja prac artystów uczestniczących w projektach “wolnościowych” oraz prac osadzonych, uczestniczących w warsztatach była pokazywana w różnych miejscach Polski i Europy.
Cieszy mnie to, że realizacja kolejnego, 10 projektu z tego cyklu, spotyka się w czasie z dwiema wyjątkowymi rocznicami: 200 leciem powstania Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – to w jej łonie narodziły się „projekty wolnościowe”, oraz z 100 rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości.
Na przełomie 2015 i 2016 roku, w ramach kolejnego projektu „wolnościowego” zatytułowanego „Topografia/Topos/Wolności”, dla którego punktem odniesienia był Śląsk, zrealizowałem sub-projekt „Ślōnski Kafka”, zapraszając do niego ponad 140 studentów i doktorantów 7 uczelni artystycznych z Polski, Republiki Czeskiej i Niemiec. Każdy uczestnik interpretował jeden z aforyzmów Franza Kafki ze zbioru „Rozważania o grzechu, cierpieniu, nadziei i słusznej drodze”, przetłumaczonych na potrzeby tego przedsięwzięcia na śląski etnolekt przez Jerzego Ciurloka (pierwsze takie tłumaczenie w historii). Powstała unikatowa kolekcja prac, którą opublikowaliśmy w albumie „Ślōnski Kafka”.
Zachęcony pozytywnymi głosami, płynącymi z różnych stron, postanowiłem raz jeszcze podjąć ten temat, wykorzystując nowe tłumaczenie wspomnianych wyżej aforyzmów na język polski, dokonane także przez Jerzego Ciurloka. Nowy projekt zatytułowałem „Kafka – przełamywanie granic”.
Tym razem zaprosiłem do interpretacji myśli Kafki przede wszystkim artystów-pedagogów prawie wszystkich uczelni artystycznych z Polski oraz partnerów zagranicznych.
Kolekcja licząca ok. 150 czarno-białych prac wykonanych różnymi narzędziami, to autorskie interpretacje mini tekstów Franza Kafki. Nadto, powstało ponad 40 portretów pisarza, które znakomicie dopełniają dzieła odnoszące się do treści aforyzmów.
Wielokrotnie wspominałem o znaczeniu twórczości F. Kafki, która od dziesiątków lat inspiruje literatów, muzyków ale także ludzi teatru, filmu; ma też wyjątkowy wpływ na działania artystyczne osób zajmujących się sztukami wizualnymi. Henryk Waniek w eseju „Kafka – trzeci proces” pisał: (…) w prozie Kafki istnieją nieprzebrane zasoby postaci, sytuacji i przyczynków, gotowych do transpozycji na język obrazu.
Rysunki, grafiki, obrazy, formy przestrzenne przygotowane przez uczestników projektu potwierdzają to w pełni. I nie jest to świat jednowymiarowy.
Co prawda postrzeganie dzieła Kafki jedynie w mrocznych barwach, jest dość typowe, bo jak pisze wspomniany wcześniej Henryk Waniek: Kafka był przedstawiany jako geniusz mroku i rozpaczy, oskarżyciel bezdusznego społeczeństwa (...). Ale ten sam autor jest gotowy (...) przyznać Kafce miano jednego z patriarchów specyficznego humoru. Choćby takiego, od którego ciarki przebiegają po skórze.
W Kafce fascynuje nie tylko jego głęboka znajomość ludzkiej psychiki, nieograniczona wyobraźnia, ale przede wszystkim forma jego utworów – prosta, wręcz oschła. I… plastyczność jego wizji (oczywiście, piszę to we własnym imieniu).
„Człowiek kafkowski” – z którym wielu z nas się utożsamia – wciąż staje wobec ograniczeń, wobec granic, które zdają się nie do pokonania, które zagrażają jego wolności.
W tekście zamieszczonym w albumie „Dramat Wolności” prof. Roman Kubicki wyznaje: Kiedy myślimy o naszej wolności, musimy pamiętać, że człowieka tworzy to, co go ogranicza, oraz zarazem ogranicza go to, co go tworzy. Cokolwiek tworzy człowieka, tworzy zawsze człowieka partykularnego, określonego, przyporządkowanego zawsze jakiemuś możliwie precyzyjnemu pojęciu. Człowieka tworzą rodzice i oni też go ograniczają. Człowieka tworzą także: język, pochodzenie, wiara, wykształcenie, płeć, wiek, kondycja finansowa, temperament, upodobania seksualne i kulinarne, zainteresowania, wykonywana praca, wolny czas, rozrywka; tworzą go wreszcie dane mu do przeżycia czas historyczny i miejsce na ziemi itd., itp. Wszystkie one człowieka też ograniczają w tym sensie, że pozbawiają jego egzystencję boskich znamion uniwersalności, lokalizując ją w określonym partykularyzmie: zawsze tworzy mnie konkretny, taki, a nie inny język, konkretne, takie, a nie inne pochodzenie, konkretna, taka, a nie inna wiara, konkretne, takie, a nie inne wykształcenie, konkretna, taka, a nie inna płeć itd., itp.
Taka świadomość nie zwalnia nas z konieczności mierzenia się z ograniczeniami, z konieczności przełamywania granic.
Zbigniew Bajek
Autor i koordynator międzynarodowego projektu artystycznego
„Kafka – przełamywanie granic”
Wystawa została objęta honorowym patronatem przez :
Wiceprezesa Rady Ministrów Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Prof. Dr Hab. Piotr Gliński
Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Prof. Dr Hab. Stanisław Tabisz
Patronat medialny:
Radio Olsztyn
TVP Olsztyn
artinfo.pl
