6 grudnia 2015 r., niedziela, godz. 17.30, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Wstęp wolny.
Cavata na olsztyńskim zamku
Aniela Pająkówna (1864-1912). Malarka, matka, kochanka. Portret niedokończony
Grażyna Prusińska – Muzeum Warmii i Mazur
Aniela Pająkówna (1864-1912). Malarka, matka, kochanka
Studiowała w Wiedniu i Paryżu, tam nawiązała znajomości z polskimi, znanymi w swoim czasie, artystkami - Anną Bilińską i Marią Dulębianką, zaprzyjaźniła się z Olgą Boznańską. Uczestniczyła aktywnie w paryskim życiu artystycznym, a od 1887 r. dużo wystawiała. Należała do pierwszego pokolenia kobiet, które utrzymywały się samodzielnie, pracowały, nie oczekując biernie na małżeństwo-wówczas klucz do względnej samodzielności.
Malowała głównie portrety – najczęściej kobiet (w tym kilka autoportretów), rzadko pejzaże i martwe natury. W 1891 r. zamieszkała we Lwowie, otworzyła własną pracownię i weszła w literacko-artystyczne środowisko miasta, wystawiała, sprzedawała swoje prace. W 1899 r. poznała pisarza Stanisława Przybyszewskiego, który zdemolował jej życie w każdej dziedzinie. Dwa lata później z ich nieformalnego związku urodziła się córka Stanisława (autorka słynnego dramatu „Sprawa Dantona”). Malarka, narażona na ostracyzm z powodu nieślubnego dziecka, wyjechała w 1909 r. do Paryża. Zmarła na zapalenie płuc w 1912.
Wielokrotnie wystawiała swoje obrazy w Krakowie, Warszawie i we Lwowie, a także we Wiedniu i Paryżu. Jej twórczość została zapomniana. Niewiele obrazów zachowało się w publicznych kolekcjach: cztery w Galerii Obrazów we Lwowie, po dwa w Muzeach Narodowych w Krakowie i w Warszawie (tu najbardziej znany „Autoportret z córką”, 1896)
Kilka prac malarki jest w prywatnej kolekcji.
Aniela Pająkówna (1864-1912). Malarka, matka, kochanka. Portret niedokończony
Grażyna Prusińska – Muzeum Warmii i Mazur
Aniela Pająkówna (1864-1912). Malarka, matka, kochanka
Studiowała w Wiedniu i Paryżu, tam nawiązała znajomości z polskimi, znanymi w swoim czasie, artystkami - Anną Bilińską i Marią Dulębianką, zaprzyjaźniła się z Olgą Boznańską. Uczestniczyła aktywnie w paryskim życiu artystycznym, a od 1887 r. dużo wystawiała. Należała do pierwszego pokolenia kobiet, które utrzymywały się samodzielnie, pracowały, nie oczekując biernie na małżeństwo-wówczas klucz do względnej samodzielności.
Malowała głównie portrety – najczęściej kobiet (w tym kilka autoportretów), rzadko pejzaże i martwe natury. W 1891 r. zamieszkała we Lwowie, otworzyła własną pracownię i weszła w literacko-artystyczne środowisko miasta, wystawiała, sprzedawała swoje prace. W 1899 r. poznała pisarza Stanisława Przybyszewskiego, który zdemolował jej życie w każdej dziedzinie. Dwa lata później z ich nieformalnego związku urodziła się córka Stanisława (autorka słynnego dramatu „Sprawa Dantona”). Malarka, narażona na ostracyzm z powodu nieślubnego dziecka, wyjechała w 1909 r. do Paryża. Zmarła na zapalenie płuc w 1912.
Wielokrotnie wystawiała swoje obrazy w Krakowie, Warszawie i we Lwowie, a także we Wiedniu i Paryżu. Jej twórczość została zapomniana. Niewiele obrazów zachowało się w publicznych kolekcjach: cztery w Galerii Obrazów we Lwowie, po dwa w Muzeach Narodowych w Krakowie i w Warszawie (tu najbardziej znany „Autoportret z córką”, 1896)
Kilka prac malarki jest w prywatnej kolekcji.
