Obrazy ze zbiorów Ostpreußisches Museum w Lüneburgu, z kolekcji prywatnych w Niemczech i od stowarzyszenia byłych mieszkańców powiatu morąskiego – Kreisgemeinschaft Mohrungen z siedzibą w Giessen (kurator: Magdalena Bartoś, opracowanie plastyczne: Krystyna Wojtaszek-Markunas). Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera w Morągu.
Karl Kunz urodził się 26 maja 1904 r. w malowniczej wsi Książnik koło Morąga. Studia artystyczne odbył pod okiem malarza Fritza A. Pfuhle w Gdańsku w latach 1921–1926. Odbył podróż studyjną do Włoch, Hiszpanii, Algieru, na Wyspy Kanaryjskie, do Skandynawii i Monachium. Powrócił jednak do rodzinnego domu w Książniku, gdzie urządził malarskie atelier. Na lata 1926–1944 przypada największy rozwój jego twórczości, obfitujący w sukcesy artystyczne i liczne wystawy m. in. w Królewcu. Z upodobaniem malował urokliwe pejzaże okolic Książnika i Morąga. W swoich subtelnych akwarelach i rysunkach oddał magiczne piękno okolicznych wzgórz, jezior, stawów i bagien, a także ludzi związanych z tym krajobrazem. W 1945 r. wraz z całą książnicką społecznością zdołał opuścić Prusy Wschodnie, utraciwszy jednak niemal wszystkie obrazy tu zgromadzone. Uratowane nieliczne szkice posłużyły później do stworzenia wielu prac wspomnieniowych. Nowy etap jego życia zaczął się w Berlinie, w którym stworzył nowe, duże atelier na Kurfürstendamm. Także tam odnosił sukcesy artystyczne i miał wiele wystaw. Ostatnie lata spędził w Berlinie-Kladow, gdzie zmarł w 18 stycznia 1969 r.
W twórczości Kunza nie notujemy żadnych eksperymentów formalnych. Daje się jednak zauważyć wpływ malarstwa przełomu XIX i XX stulecia, a zwłaszcza impresjonizmu i postimpresjonizmu oraz ekspresjonizmu. Kunz uwielbiał malarstwo wczesnego Kokoschki, Lovisa Corintha, ale nie można powiedzieć, że wzorował się na którymś z nich. Mówił, że mody artystyczne przechodzą obok niego. Dostrzega się także pewne echa z malarstwa Pietera Brueghla, zwłaszcza w obrazach przedstawiających zabawy na zamarzniętym stawie lub jesień w Książniku.
[Wypowiedź Magdaleny Bartoś]
Karl Kunz urodził się 26 maja 1904 r. w malowniczej wsi Książnik koło Morąga. Studia artystyczne odbył pod okiem malarza Fritza A. Pfuhle w Gdańsku w latach 1921–1926. Odbył podróż studyjną do Włoch, Hiszpanii, Algieru, na Wyspy Kanaryjskie, do Skandynawii i Monachium. Powrócił jednak do rodzinnego domu w Książniku, gdzie urządził malarskie atelier. Na lata 1926–1944 przypada największy rozwój jego twórczości, obfitujący w sukcesy artystyczne i liczne wystawy m. in. w Królewcu. Z upodobaniem malował urokliwe pejzaże okolic Książnika i Morąga. W swoich subtelnych akwarelach i rysunkach oddał magiczne piękno okolicznych wzgórz, jezior, stawów i bagien, a także ludzi związanych z tym krajobrazem. W 1945 r. wraz z całą książnicką społecznością zdołał opuścić Prusy Wschodnie, utraciwszy jednak niemal wszystkie obrazy tu zgromadzone. Uratowane nieliczne szkice posłużyły później do stworzenia wielu prac wspomnieniowych. Nowy etap jego życia zaczął się w Berlinie, w którym stworzył nowe, duże atelier na Kurfürstendamm. Także tam odnosił sukcesy artystyczne i miał wiele wystaw. Ostatnie lata spędził w Berlinie-Kladow, gdzie zmarł w 18 stycznia 1969 r.
W twórczości Kunza nie notujemy żadnych eksperymentów formalnych. Daje się jednak zauważyć wpływ malarstwa przełomu XIX i XX stulecia, a zwłaszcza impresjonizmu i postimpresjonizmu oraz ekspresjonizmu. Kunz uwielbiał malarstwo wczesnego Kokoschki, Lovisa Corintha, ale nie można powiedzieć, że wzorował się na którymś z nich. Mówił, że mody artystyczne przechodzą obok niego. Dostrzega się także pewne echa z malarstwa Pietera Brueghla, zwłaszcza w obrazach przedstawiających zabawy na zamarzniętym stawie lub jesień w Książniku.
[Wypowiedź Magdaleny Bartoś]
