Dr hab.Zbigniew Hull, Ekofilozofia i jej problemy.
Ekofilozofia (zwana też często filozofią ekologii) jest nową kształtującą się sferą filozofowania. Jej pole problemowe dopiero się wyodrębnia i tworzy się swoisty język i styl filozofowania. Przedmiotem ekofilozofii są współzależności i oddziaływania między człowiekiem (społeczeństwem, zglobalizowaną ludzkością), a środowiskiem przyrodniczym (biosferą), rozważane z punktu widzenia ich istoty, sposobów istnienia i poznania, wartościowania oraz kwalifikacji moralnej. Jest sfera refleksji filozoficznej, w której splatają się i wzajemnie przenikają pytania teoretyczne i praktyczne, dotyczące przetwarzania świata (biosfery) przez człowieka. Takie ujęcie ekofilozofii prowokuje do nowego spojrzenia na człowieka i tworzony przez niego świat.
Dr hab. Zbigniew Aleksander Hull studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w 1961 roku. Podjął pracę jako asystent w Zakładzie Podstaw Filozofii Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Stopień doktora filozofii uzyskał w 1977 roku, a doktora habilitowanego w 1989. Od 1991 roku był kierownikiem Studium Nauk Humanistycznych AR-T, a w 2001 zorganizował Instytut Filozofii i został jego dyrektorem. Kierował zespołem, który doprowadził do powstania nowego kierunku studiów na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim - filozofii. Zainteresowania badawcze dotyczą problematyki historii filozofii, filozofii przyrody, metafilozofii, a obecnie koncentrują się na zagadnieniach ekofilozofii. Jest autorem ponad stu pięćdziesięciu publikacji naukowych i dydaktycznych, redaktorem książek i podręczników, a także recenzentem wielu książek. W 1994 roku doprowadził do powstania rocznika „Humanistyka” i „Przyrodoznawstwo” i jest przewodniczącym Kolegium Redakcyjnego tego pisma. Był wielokrotnie wyróżniany nagrodą Rektora i nagrodzony przez Ministra Szkolnictwa Wyższego i Nauki.
21 października 2003 r.,
Sale Kopernikowskie zamku olsztyńskiego.
Dr hab. Zbigniew Aleksander Hull studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w 1961 roku. Podjął pracę jako asystent w Zakładzie Podstaw Filozofii Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Stopień doktora filozofii uzyskał w 1977 roku, a doktora habilitowanego w 1989. Od 1991 roku był kierownikiem Studium Nauk Humanistycznych AR-T, a w 2001 zorganizował Instytut Filozofii i został jego dyrektorem. Kierował zespołem, który doprowadził do powstania nowego kierunku studiów na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim - filozofii. Zainteresowania badawcze dotyczą problematyki historii filozofii, filozofii przyrody, metafilozofii, a obecnie koncentrują się na zagadnieniach ekofilozofii. Jest autorem ponad stu pięćdziesięciu publikacji naukowych i dydaktycznych, redaktorem książek i podręczników, a także recenzentem wielu książek. W 1994 roku doprowadził do powstania rocznika „Humanistyka” i „Przyrodoznawstwo” i jest przewodniczącym Kolegium Redakcyjnego tego pisma. Był wielokrotnie wyróżniany nagrodą Rektora i nagrodzony przez Ministra Szkolnictwa Wyższego i Nauki.
21 października 2003 r.,
Sale Kopernikowskie zamku olsztyńskiego.
