Wieczory zamkowe - cykl "Cymelia"

Średniowieczne mennictwo europejskie oparte było na srebrze. W XIII wieku dwa bogate włoskie miasta, Wenecja i Florencja, rozpoczęły emisję złotych monet. Monety weneckie nazywano dukatami, a ich waga była identyczna jak florenckich florenów i wynosiła 3,5 g złota najwyższej próby. Ten typ monety rozpowszechnił się w całej Europie. W Polsce, po pojedynczych i rzadkich emisjach dukatów, na stałe weszły do polskiego systemu monetarnego po reformie króla Zygmunta I Starego w latach 1626 – 1528. W ciągu kilku stuleci, kiedy posługiwano się tą monetą, pojawiały się różne wersje tej jednostki – ich części: monety o nominale ¼ i ½ dukata, a także ich wielokrotności: 2, 3, 4, 5 dukatów i tak dalej, aż do monety o nominale 100 dukatów. Jednak podstawową jednostką zawsze był 1 dukat.W zbiorach numizmatycznych Muzeum Warmii i Mazur znajdują się zarówno floreny jak i dukaty. Najpiękniejszy z nich to dukat gdański Władysława IV z 1648 roku. Była to moneta miejska, którą miasto wybiło na mocy królewskiego przywileju z najlepszego złota. Została opracowana przez znakomitego medaliera, a jej relief i finezyjne wykonanie pozwała zaliczyć ją do najpiękniejszych monet polskich. Warto przyjrzeć się jej z bliska.

25 września 2005 r. - zamek olsztyński.