Wieczory zamkowe - cykl "Cymelia"

Skrzynie ludowe zajmują wśród sprzętów znajdujących się we wnętrzu izby chłopskiej szczególne miejsce. Był to nie tylko mebel o szacownej tradycji, bowiem skrzynie pojawiły się w domach mieszczańskich już w średniowieczu, by w wieku XVIII zawędrować pod strzechy, lecz także sprzęt uwieczniony w folklorze i odgrywający znaczącą rolę w obrzędowości weselnej. Skrzynia była meblem używanym do przechowywania odzieży, bielizny pościelowej, ręczników, obrusów oraz pamiątek rodzinnych, pieniędzy i kosztowności. Dziewczęta składały też do niej swój posag, którego wielkość i bogactwo były przedmiotem zainteresowania nie tylko rodziny przyszłego męża, ale i całej społeczności wiejskiej. Zamożne panny – „gburskie” córki miewały zwykle posag mieszczący się w dwóch skrzyniach. Skrzynia wykonana była najczęściej z sosnowych desek połączonych w formę poziomego prostopadłościanu, nakryta płaskim wiekiem umocowanym kutymi, metalowymi zawiasami. Spoczywała na ozdobnej podstawie mającej kształt bądź nóg, bądź też dekoracyjnie profilowanego cokołu. Z wierzchu pokryta była barwną polichromią najbogatszą na ścianie licowej, skromniejszą na wieku i ścianach bocznych. Często polichromię wzbogacały zdobienia stolarskie i snycerskie w postaci profilowanych listew i wielokątnych płycin oraz ozdobne okucia dziurki od klucza i kute uchwyty umieszczone na ścianach bocznych. Meble ludowe, a więc i skrzynie, naśladowały zazwyczaj meble stylowe. W przypadku naszego regionu wyraźnie widoczne są wśród nich wpływy ośrodków meblarskich Gdańska i Elbląga.

5 grudnia 2004 r. - zamek olsztyński.