Sztuka jako wyraz idei Jerzy Rosołowicz (1928-1982), Neutronikon, 1974 Ryszard Winiarski, (ur. 1936), Dyskretny zapis gestu malarskiego, 1974 - mgr Grażyna Prusińska. Koncert kameralny - zespół „Pro Musica Antiqua”.
Jerzy Rosołowicz i Ryszard Winiarski należą do artystów, którzy realizowali swoje projekty plastyczne w ścisłym związku z teoretyczną myślą o sztuce.
„Teoria funkcji formy” Rosołowicza, wydana w 1963 roku jest manifestem filozoficznej i estetycznej postawy autora, a powstające od tego czasu prace są jej przykładem .
Artysta stworzył pojęcie form o funkcji bezwzględnej - to te istniejące w przyrodzie oraz form o funkcji względnej, będących rezultatem myśli i działania człowieka. Ponieważ to działanie przybiera często charakter szkodliwy i niszczycielski, autor zaproponował „świadome działanie neutralne”, czyli takie, które nie przynosi ani korzyści ani szkody. Obiekty, będące wynikiem takiego działania, stają się formami o funkcji bezwzględnej, tworzonymi przez artystę na podobieństwo przyrody.
„Neutronikon” jest tego przykładem. Artysta użył do zbudowania jego struktury soczewek. Powstał dwustronny relief, kumulujący i rozszczepiający światło, podobnie jak krople wody, ale posiadający cechę trwałości.
Winiarski zanim podjął studia artystyczne ukończył Politechnikę Warszawską. W swoich działaniach twórczych przyjął założenie, iż wprowadzenie matematyki do sztuki to właściwa metoda analizy, poznania i opisu rzeczywistości. Inspirował się szczególnie rachunkiem prawdopodobieństwa. Podzielone geometrycznie kompozycje zapełniał płaszczyznami czerni, bieli lub innego koloru. O kolejności użytej barwy decydował rzut monetą lub kostką do gry. Rzut kostką decydował też o wielkości pól i miejsca od którego rozpoczynał obraz. Tworzył w ten sposób „zapisy funkcji zmiennej losowej”.
Sztuka Winiarskiego od początku była bliska konceptualizmowi. Podkreślał, że ważny jest nie tyle rezultat pracy, co sam proces prowadzący do jej powstania.
Filozoficzna i estetyczna postawa umieszcza obu twórców w gronie artystów konceptualnych, którzy proces myślowy poprzedzający powstanie dzieła stawiają przed samym dziełem.
18 kwietnia 2004 r.- zamek olsztyński.
„Teoria funkcji formy” Rosołowicza, wydana w 1963 roku jest manifestem filozoficznej i estetycznej postawy autora, a powstające od tego czasu prace są jej przykładem .
Artysta stworzył pojęcie form o funkcji bezwzględnej - to te istniejące w przyrodzie oraz form o funkcji względnej, będących rezultatem myśli i działania człowieka. Ponieważ to działanie przybiera często charakter szkodliwy i niszczycielski, autor zaproponował „świadome działanie neutralne”, czyli takie, które nie przynosi ani korzyści ani szkody. Obiekty, będące wynikiem takiego działania, stają się formami o funkcji bezwzględnej, tworzonymi przez artystę na podobieństwo przyrody.
„Neutronikon” jest tego przykładem. Artysta użył do zbudowania jego struktury soczewek. Powstał dwustronny relief, kumulujący i rozszczepiający światło, podobnie jak krople wody, ale posiadający cechę trwałości.
Winiarski zanim podjął studia artystyczne ukończył Politechnikę Warszawską. W swoich działaniach twórczych przyjął założenie, iż wprowadzenie matematyki do sztuki to właściwa metoda analizy, poznania i opisu rzeczywistości. Inspirował się szczególnie rachunkiem prawdopodobieństwa. Podzielone geometrycznie kompozycje zapełniał płaszczyznami czerni, bieli lub innego koloru. O kolejności użytej barwy decydował rzut monetą lub kostką do gry. Rzut kostką decydował też o wielkości pól i miejsca od którego rozpoczynał obraz. Tworzył w ten sposób „zapisy funkcji zmiennej losowej”.
Sztuka Winiarskiego od początku była bliska konceptualizmowi. Podkreślał, że ważny jest nie tyle rezultat pracy, co sam proces prowadzący do jej powstania.
Filozoficzna i estetyczna postawa umieszcza obu twórców w gronie artystów konceptualnych, którzy proces myślowy poprzedzający powstanie dzieła stawiają przed samym dziełem.
18 kwietnia 2004 r.- zamek olsztyński.
