Portret Agnes Laury von der Groebenautorstwa królewieckiego artysty Emila Neidego (ok.1892)- czcigodnej żony i matki, zręcznej dyplomatki działającej na forum ogólnoeuropejskim, oddanej działaczki społecznej - Iwona B. Kluk. Koncert kameralny - zespół „Pro Musica Antiqua”.
Bohaterką spotkania jest kobieta odważna i jak najbardziej „współczesna” – Agnieszka (Agnes) Laura Wilhelmina, małżonka pana na Ponarach – Wilhelma Artura hrabiego von der Groeben (zaślubieni w 1886 roku). Agnieszka von der Groeben wcześnie rozpoczęła działalność charytatywną w zarządzie Czerwonego Krzyża. Wiele uwagi i energii poświęciła działaniom na rzecz polepszenia sytuacji matki i dziecka. Współpracowała ze Związkiem Kobiet, działającym przy Czerwonym Krzyżu. Doceniono jej zdolności powołując w 1906 roku do zarządu tej organizacji czynnej w obrębie prowincji wschodniopruskiej; cztery lata później została wezwana do zarządu głównego – w 1916 roku wybrana jego pierwszą przewodniczącą. Dokonania Agnieszki von der Groeben zostały uhonorowane przez Uniwersytet Albertyny w Królewcu, który nadał jej tytuł doktora honoris causa medycyny. Agnieszka von der Groeben prężnie działała na rzecz jeńców wojennych w czasie pierwszej wojny światowej. W dużym stopniu w jej poczynaniach okazały się przydatne wcześniejsze kontakty hrabiny z dworem cesarskim i dworem królewskim w Szwecji. W 1934 roku, w obliczu ogromnych zmian politycznych w Niemczech, została zwolniona z posady przewodniczącej. Czasy drugiej wojny światowej spędziła w Turyngii. Po zakończeniu działań wojennych jej umiejętności i siła przekonywania okazały się przydatne w nowo utworzonej w Niemczech organizacji Czerwonego Krzyża. Zmarła w 1955 roku w Cappenberg w Westfalii. Młodą Agnieszkę von der Groeben z domu Kleist uwiecznił potomnym znakomity portrecista Emil Neide, absolwent i profesor Akademii Sztuk Pięknych w Królewcu. Agnieszka została pokazana w całej postaci w sukni ślubnej. Obraz stanowi pendant do podobizny jej małżonka – Wilhelma Artura hrabiego von der Groeben. Oba portrety trafiły do zbiorów muzeum olsztyńskiego w 1946 roku. Ich stan zachowania był tragiczny, co można zobaczyć w katalogu wystawy Sztuka konserwacji(Olsztyn 1998). Pełnej konserwacji zostały poddane w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. W czasie spotkania zamkowego będzie miała miejsce druga prezentacja tych pięknych obrazów szerszej publiczności.
23 marca 2003 r. - zamek olsztyński
23 marca 2003 r. - zamek olsztyński
