Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
Gronostaj Mustela erminea
Gronostaj jest obok łasicy naszym najmniejszym ssakiem drapieżnym. Długość ciała waha się od 31 do 45 cm, w tym od 9 do 14 cm przypada na ogon. Masa ciała kształtuje się od 140 do 440 g. Samica jest nieco mniejsza od samca. Gronostaj, podobnie jak i mniejsza od niego łasica, odznacza się sezonową zmianą barwy futerka, które od wiosny do jesieni jest brązowe, a od końca jesieni do przedwiośnia śnieżnobiałe. Jedynie koniec ogona przez cały rok jest czarny. Biała barwa futerka zimą sprawia, że gronostaj staje się niewidoczny dla swoich licznych wrogów, którymi są ptaki drapieżne, lisy, kuny, a także psy i koty. Główną zdobyczą gronostaja są przede wszystkim drobne ssaki, zwłaszcza gryzonie oraz niewielkie ptaki. Drapieżnik ten zasiedla u nas brzegi jezior i rzek, skraje lasów, śródpolne zarośla i zadrzewienia, stare parki. Na Warmii i Mazurach jest gatunkiem rozpowszechnionym, ale niezbyt częstym. Z uwagi na skryty tryb życia widuje się go tylko przypadkowo.
