23 marca 2014 r., niedziela, godz. 17.30, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.
dr Kinga Raińska
Czar XIX-wiecznej pensji dla panien zatrzymany w fotografii szkolnej dziewcząt z rodziny Giedroyć
W pierwszych latach XIX wieku dziewczęta odbierały najczęściej wychowanie domowe lub klasztorne. Bardzo rzadko zdarzały się przypadki kształcenia panienek na pensji. Już od połowy omawianej epoki, sytuacja ta całkowicie uległa zmianie. Szkoły klasztorne przestały być uważane za właściwe dla młodych dam. Niemal powszechne stało się przekonanie, że odciągają one panienki „od właściwego powołania kobiety, jako przyszłej żony, matki i obywatelki”. Coraz częściej dało się słyszeć głosy, że wychowanie domowe dziewcząt jest już niewystarczające. Apelowano do matek, by nie tłumiły zapędów naukowych swoich córek, dając im jedynie salonową edukację. Proponowano, aby wykształcenie zdobyte przez dziewczęta w domu rodzinnym poszerzać lub kontynuować na pensjach, czy też w innych zakładach szkolnych. W omawianej epoce najwięcej zwolenników miały świeckie pensje.
Głównym ich założeniem było przygotowanie młodych dam do właściwego funkcjonowania w społeczeństwie i w rodzinie. Celem edukacji w tych zakładach było wychowanie dziewcząt na troskliwe żony i sumienne gospodynie. Dość duży nacisk położono również na gruntowność w zakresie wykładanych przedmiotów. Wykształcenie intelektualne dziewcząt obejmowało głównie przedmioty humanistyczne o aspekcie moralno – towarzyskim, jak języki, historię, geografię. Inne przedmioty, takie jak arytmetyka, czy przyroda, miały charakter wyraźnie praktyczny.
Koncert kameralny zespołu Pro Musica Antiqua:
Leszek Szarzyński – flet,
Jerzy Szafrański – obój,
Agnieszka Dziewulska-Pawłowska - mezzosopran,
Lucyna Żołnierek - fortepian.
W programie utwory m.in.: J.S. Bacha, G.F. Handla, S. Moniuszki, G. Jacoba, Ph. Gauberta, P. Czajkowskiego.
Czar XIX-wiecznej pensji dla panien zatrzymany w fotografii szkolnej dziewcząt z rodziny Giedroyć
W pierwszych latach XIX wieku dziewczęta odbierały najczęściej wychowanie domowe lub klasztorne. Bardzo rzadko zdarzały się przypadki kształcenia panienek na pensji. Już od połowy omawianej epoki, sytuacja ta całkowicie uległa zmianie. Szkoły klasztorne przestały być uważane za właściwe dla młodych dam. Niemal powszechne stało się przekonanie, że odciągają one panienki „od właściwego powołania kobiety, jako przyszłej żony, matki i obywatelki”. Coraz częściej dało się słyszeć głosy, że wychowanie domowe dziewcząt jest już niewystarczające. Apelowano do matek, by nie tłumiły zapędów naukowych swoich córek, dając im jedynie salonową edukację. Proponowano, aby wykształcenie zdobyte przez dziewczęta w domu rodzinnym poszerzać lub kontynuować na pensjach, czy też w innych zakładach szkolnych. W omawianej epoce najwięcej zwolenników miały świeckie pensje.
Głównym ich założeniem było przygotowanie młodych dam do właściwego funkcjonowania w społeczeństwie i w rodzinie. Celem edukacji w tych zakładach było wychowanie dziewcząt na troskliwe żony i sumienne gospodynie. Dość duży nacisk położono również na gruntowność w zakresie wykładanych przedmiotów. Wykształcenie intelektualne dziewcząt obejmowało głównie przedmioty humanistyczne o aspekcie moralno – towarzyskim, jak języki, historię, geografię. Inne przedmioty, takie jak arytmetyka, czy przyroda, miały charakter wyraźnie praktyczny.
Koncert kameralny zespołu Pro Musica Antiqua:
Leszek Szarzyński – flet,
Jerzy Szafrański – obój,
Agnieszka Dziewulska-Pawłowska - mezzosopran,
Lucyna Żołnierek - fortepian.
W programie utwory m.in.: J.S. Bacha, G.F. Handla, S. Moniuszki, G. Jacoba, Ph. Gauberta, P. Czajkowskiego.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
