Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
Jemiołuszka
Jednym z ptasich symboli zimy na Warmii i Mazurach jest jemiołuszka. Jest to ptak wielkości szpaka, z głową ozdobioną czubkiem. W ubarwieniu dominują kolory brązowo – beżowe, ale jest też biel, czerń, czerwień i barwy żółte. Charakterystyczny jest czarny ogon zakończony żółtym pasem.
Jemiołuszki najczęściej obserwujemy w grupach. W locie do złudzenia przypominają szpaki, a odzywają się miłym dla ucha głosem brzmiącym jak delikatne dzwoneczki. Ptaki te gniazdują w tajdze – od północnej Szwecji i Finlandii, przez Rosję aż po Kanadę. W okresie wiosenno – letnim odżywiają się głównie owadami, a w jesienno – zimowym ich pokarm stanowią jagody i owoce takich gatunków, jak jarzębina, głóg, jemioła, ligustr i wiele innych.
Pierwsze jemiołuszki na Warmii i Mazurach pojawiają się w końcu października i początkach listopada. Szczególnie chętnie zatrzymują się w miastach, gdzie pobocza dróg, ogrody, skwery i parki obfitują w jagododajne drzewa i krzewy. Wabią je także drzewa z kępami jemioły. Jako ptaki pochodzące z północy są mało płochliwe i często pozwalają się obserwować z niewielkiej odległości. Gdy w okolicy źródła pokarmu zostaną wyczerpane w poszukiwaniu pożywienia przenoszą się w nowe rejony. W marcu i kwietniu ponownie na Warmii i Mazurach obserwujemy większe stada jemiołuszek, które powoli przemieszczają się ku swym lęgowiskom. Większość ptaków znika do połowy kwietnia, ale ostanie jemiołuszki obserwowane są u nas niekiedy jeszcze w początkach maja.
