17 października 2013 r., czwartek, godz. 17.00, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.
Przyczynek do badań nad pielgrzymkami mieszczan elbląskich w średniowieczu.
Do połowy XV w. Elbląg wraz z Toruniem odgrywał czołową rolę w rejonie westfalsko-pruskim Związku Miast Hanzeatyckich. Silne gospodarczo miasto posiadało rozległe kontakty z płn-zach. Europą i rejonem Morza Śródziemnego. Elblążanie podejmowali także wyprawy do sanktuariów europejskich, czego dowodem są m.in. znaki pielgrzymie znalezione podczas badań archeologicznych, prowadzonych od 1980r. na Starym Mieście w Elblągu.
Zastanówmy się, co skłaniało mieszkańców miasta do opuszczenia kraju, rodziny i odbywania dalekich, bardzo niebezpiecznych wędrówek i borykania się z przeciwnościami losu? Czy była to chęć uświęcenia się, uzyskania zbawienia, odbycia kary za popełnione przestępstwa, nadzieja na uleczenie z choroby? Szlaki pielgrzymkowe przemierzalitakże ludzie szukający przygód, ciekawi świata, włóczędzy lub zwykli awanturnicy.
Z dalekich lub bliskich peregrynacji elblążanie przywozili znaki pielgrzymie, charakterystyczne dla danego sanktuarium symbole odbytej wędrówki i odprawienia zadanej pokuty. Odwiedzając sanktuaria nie różnili się specjalnie od mieszkańców innych krajów i zgodnie z duchem epoki średniowiecza pielgrzymowali po całej Europie.
dr Grażyna Nawrolska
Absolwentka archeologii na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu i Studium Podyplomowego Muzealnictwa na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę doktorską obroniła na Uniwersytecie we Wrocławiu. Pracowała w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku, Pracowniach Konserwacji Zabytków w Zamościu i Gdańsku oraz w Muzeum Archeologiczno-Historycznym w Elblągu. Od l980r. związana z Elblągiem. Wspólnie z mężem Tadeuszem rozpoczynała prace archeologiczno-architektoniczne na Starym Mieście, a po Jego śmierci kierowała i prowadziła dalsze badania. Autorka kilkudziesięciu publikacji w kraju i zagranicą, uczestniczka licznych konferencji, organizatorka wystaw i redaktorka książek. Popularyzatorka wspaniałej przeszłości Elbląga. Kocha Hiszpanię i średniowiecze.
Do połowy XV w. Elbląg wraz z Toruniem odgrywał czołową rolę w rejonie westfalsko-pruskim Związku Miast Hanzeatyckich. Silne gospodarczo miasto posiadało rozległe kontakty z płn-zach. Europą i rejonem Morza Śródziemnego. Elblążanie podejmowali także wyprawy do sanktuariów europejskich, czego dowodem są m.in. znaki pielgrzymie znalezione podczas badań archeologicznych, prowadzonych od 1980r. na Starym Mieście w Elblągu.
Zastanówmy się, co skłaniało mieszkańców miasta do opuszczenia kraju, rodziny i odbywania dalekich, bardzo niebezpiecznych wędrówek i borykania się z przeciwnościami losu? Czy była to chęć uświęcenia się, uzyskania zbawienia, odbycia kary za popełnione przestępstwa, nadzieja na uleczenie z choroby? Szlaki pielgrzymkowe przemierzalitakże ludzie szukający przygód, ciekawi świata, włóczędzy lub zwykli awanturnicy.
Z dalekich lub bliskich peregrynacji elblążanie przywozili znaki pielgrzymie, charakterystyczne dla danego sanktuarium symbole odbytej wędrówki i odprawienia zadanej pokuty. Odwiedzając sanktuaria nie różnili się specjalnie od mieszkańców innych krajów i zgodnie z duchem epoki średniowiecza pielgrzymowali po całej Europie.
dr Grażyna Nawrolska
Absolwentka archeologii na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu i Studium Podyplomowego Muzealnictwa na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę doktorską obroniła na Uniwersytecie we Wrocławiu. Pracowała w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku, Pracowniach Konserwacji Zabytków w Zamościu i Gdańsku oraz w Muzeum Archeologiczno-Historycznym w Elblągu. Od l980r. związana z Elblągiem. Wspólnie z mężem Tadeuszem rozpoczynała prace archeologiczno-architektoniczne na Starym Mieście, a po Jego śmierci kierowała i prowadziła dalsze badania. Autorka kilkudziesięciu publikacji w kraju i zagranicą, uczestniczka licznych konferencji, organizatorka wystaw i redaktorka książek. Popularyzatorka wspaniałej przeszłości Elbląga. Kocha Hiszpanię i średniowiecze.
