Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
Dawniej muzykę ludową tworzyli śpiewacy oraz instrumentaliści, grający w zespołach na weselach, zabawach, odpustach czy innych uroczystościach obrzędowych. Jej cechą jest anonimowość – utwory nie posiadają autora, a w skład kapeli wchodzili nie mający wykształcenia muzycznego, często nie potrafiący czytać nut muzycy. Grajków niekiedy posądzano o kontakty z siłami nieczystymi i czarami. Powszechne były słowa, iż jednym z członków kapeli ma być diabeł, bo któż by tak czarował weselników, zmuszał do szaleńczych, wyczerpujących tańców i zaganiał do bijatyki.
Skrzypce są instrumentem, który w muzyce ludowej odgrywał znaczącą rolę. Oprócz bębnów, cymbałów czy harmonii, to one były najpopularniejsze. Najstarsze wiadomości o tym instrumencie pochodzą z XV wieku. Okres baroku – wiek XVII i pierwsza połowa XVIII wieku – jest już okresem ich ogromnej popularności. Od początku XIX wieku na wieś zaczynają napływać tanie skrzypce fabryczne, produkowane w wytwórniach niemieckich czy czeskich, wypierając stopniowo ludowe.
Prezentowane dziś skrzypce, pochodzą z połowy XX wieku. Gryf zakończony jest płaskorzeźbą w kształcie lwa. Przekazane zostały z muzeum Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie, do działu etnografii w 1979 roku.
Ekspozycja w holu Muzeum, w godzinach 10.00 – 18.00
