Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
Jajko zwykliśmy kojarzyć ze świętami wielkanocnymi. Wynika to z pradawnej, pogańskiej jeszcze, tradycji. Pierwotnie w tym samym czasie, co Wielkanoc przypadało pogańskie święto wiosny. Boginią wiosny u dawnych Słowian była Ostara zwana też Pergrubią ukazująca się w postaci porannych mgieł. Jej wierzchowcem i zwierzęciem jej poświęconym był zając, a darem ofiarnym składanym bogini były barwnie zdobione jajka - symbol uśpionego, gotowego do obudzenia życia. Z tej prastarej tradycji wywodzą się zając przynoszący dzieciom upominki i występujący na pocztówkach świątecznych oraz barwnie zdobione jajka wielkanocne.
Dawni mieszkańcy wsi spożywali jajka głównie w okresach świąt wielkanocnych, a także na niedzielne śniadania lub z okazji wizyt gości, których chciano szczególnie uhonorować. Zazwyczaj była to jajecznica na boczku lub słoninie, rzadziej jajka na miękko umieszczane w kieliszku. Prezentowany kieliszek wykonano z fajansu na początku XX stulecia. W tym czasie wyroby fajansowe zaczęły docierać na wieś za pośrednictwem tzw. "klatników" skupujących surowce wtórne i oferujących w zamian m.in. wyroby z fajansu.
