Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
Dzisiejszy obiekt to rzeźba św. Barbary, wykonana w drewnie lipowym, polichromowana z pocz. XX wieku. Pochodzi z miejscowości Bredynki k/Biskupca. Święta odziana jest w długą jasnożółtą suknię i płaszcz spływający do dołu w kolorze zielonym, w pasie przewiązany szeroką, żółtą szarfą. Na płaszcz narzucona jest chusta w kolorze beżowym. Na głowie widnieje złota korona. W prawej ręce trzyma kielich z hostią, wzniesiony lekko ku górze. Postać ustawiona jest na kwadratowym, drewnianym cokole.
Św. Barbara żyła na przełomie III i IV wieku. Tradycja podaje, iż urodziła się w Nikomedii (dzisiejsza Turcja), w bogatej rodzinie pogańskiej. Odznaczała się wielkimi zdolnościami i niespotykaną urodą. Jej ojciec, Dioskur, był gorliwym poganinem pragnącym uchronić córkę nie tylko przed zgubnym wpływem zepsutej młodzieży, ale także przed chrześcijaństwem. To był powód, dla którego zbudował wieżę, w której zamknął swoją córkę.
Tradycja jednak mówi, że Barbara uciekła przed ojcem i schroniła się w skale, która w cudowny sposób miała się przed nią otworzyć. Jednak wydał ją pastuch, którego owca weszła do tej skały.
Barbara jest czczona jako święta dziewica i męczennica. Jest patronką: górników, budowniczych, umierających, a także obok św. Floriana, strażaków. W tradycji katolickiej przedstawia się ją jako księżniczkę zamkniętą w wieży. Jej atrybutami są: palma męczeństwa, kielich, czasami wieża. Czasami ma jeden lub dwa miecze, monstrancję i lwa u stóp.
4 grudnia przypada Barbórka - święto patronalne górników. Najhuczniej obchodzone na Śląsku i innych zagłębiach górniczych.
