Wspólny cykl Muzeum Warmii i Mazur oraz "Gazety Olsztyńskiej", w którym prezentujemy interesujące zabytki.
Skrzynie ludowe zajmują szczególne miejsce wśród innych sprzętów gospodarstwa domowego. Mebel ten, zawędrował pod strzechy już w XVIII w. Prezentowana miniaturka warmińskiej skrzyni ludowej została wykonywana z sosnowych desek, połączonych w formę poziomego prostopadłościanu, nakrytego płaskim wiekiem. Ozdobna podstawa miała kształt nóg, bądź dekoracyjnie profilowanego cokołu. Motyw zdobniczy prezentował się zwykle na ścianie frontowej oraz na wieku. Ściany boczne odgrywały rolę podrzędną. Tylna ściana w ogóle nie była malowana. Na przodzie występowały wyodrębnione pola zdobnicze, wypełnione dekoracja roślinną, gdzie przeważały motywy tulipana lub kulistej róży. Skrzynia zazwyczaj posiadała ozdobne duże okucia dziurki od klucza i kute uchwyty umieszczone na ścianach bocznych. Malowane były najczęściej na kolor ciemnozielony, brązowy lub chabrowy.
Duże, zdobione skrzynie były nie tylko meblem – ale i skarbem. Stawiało się je naprzeciw drzwi wejściowych, tak żeby od razu rzucały się w oczy. Przechowywano w nich to co najcenniejsze i najważniejsze: bieliznę pościelową, ręczniki, obrusy, strój odświętny, czepce, pamiątki rodzinne, pieniądze i inne kosztowności. Dziewczęta składały do niej swoje wiano - posag. Zamożne panny miewały zwykle posag mieszczący się w dwóch skrzyniach. Choć skrzynie ludowe są reliktem dawnej epoki – może niepraktycznym i nieużywanym, to wciąż piękne, są powodem do dumy.
